آثار تاریخی به‌جامانده از قرون وسطی همیشه مورخان و باستان‌شناسان را مبهوت و سردرگم می‌کند. یکی از این اشیاء یافت‌شده در قلعه‌های اروپایی، یک وسیله عجیب فلزی است که به آن «کمربند پاکدامنی» می‌گویند.
در داستان‌های تاریخی آمده است کاربرد این لباسزیر آهنی جلب اعتماد مردان در سفر از پاکدامنی زنان و معشوقه‌هایشان بوده است، روایتی که چندان مورد اعتماد مورخان نیست.
تثبیت مالکیت مردان بر بدن زنان
هر بار که موزه‌داران در بخش قرون وسطی قصد دارند اشیاء تاریخی را بررسی کنند، با چالشی تازه روبه‌رو می‌شوند. شیئی فلزی که اغلب آهنی است در میان بازمانده‌های تاریخی قرون وسطی وجود دارد که هنوز مورخان بر سر کاربردش به توافق نرسیده‌اند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
در قلعه تاریخی سالزبورگ در اتریش، این شیء عجیب را در بخش ادوات شکنجه تقسیم‌بندی کرده و کنار صندلی پر از میخ گذاشته‌اند؛ اما این لباسزیر آهنی قفل و کلیددار واقعا ابزار شکنجه بوده است یا راهی برای جلب اعتماد شوهر شکاک؟
جنگجویان مذهبی و دوری از همسران
به‌مدت نزدیک به دو قرن، مسیحیان اروپایی به امید بازپس‌گیری اورشلیم مقدس و سایر اماکن مذهبی به دعوت پاپ و همراه پادشاهان و نجبای اروپایی راهی جنگ می‌شدند.
این رزمندگان مذهبی که به «صلیبی‌ها» معروف‌اند بین سال‌های ۱۰۹۵ تا ۱۲۹۱ میلادی بارها راهی جنگ شدند و همسران، دختران و معشوقه‌های خود را در اروپا چشم‌انتظار می‌گذاشتند. این سفرها که گاه ممکن بود چند سال طول بکشد مردان را دل‌نگران خیانت زنانشان می‌کرد.
بر اساس برخی روایت‌های تاریخی، این مردان برای آنکه خیالشان از این بابت راحت باشد یک لباسزیر آهنی را پای زن‌ها می‌کردند و کلیدش را به یک معتمد محلی مانند کشیش یا روحانی می‌دادند.
این شیء آهنی معمولا دور کمر بسته می‌شد و در ناحیه تناسلی و مقعد سوراخ‌های کوچکی برای رفع حاجت داشت. اگر به درد و ناراحتی حمل این وسیله بیندیشیم، آن‌وقت دلیل موزه‌دارهای اتریشی برای قرار دادن این شیء در قسمت ابزار شکنجه را می‌فهمیم.
گذشته از داستان‌سرایی‌های مربوط به رزمندگان صلیبی، عمده اشیاء یافت‌شده از این دست متعلق به قرن ۱۵ به بعدند.
اریک جان دینگوال، انسان‌شناس و محقق بریتانیایی، در بررسی «کمربند عفت» در اوایل قرن بیستم به این نتیجه رسید که این وسیله حدود سال ۱۴۰۰ در ایتالیا اختراع شد و بعد به سراسر اروپا رفت. این احتمال هم وجود دارد که نمونه‌های موجود در قرن هجدهم و نوزدهم به‌دلیل کنجکاوی افراد یا برای «شوخی» ساخته شده باشند.
جیمز براندیج، مورخ آمریکایی که به‌تازگی درگذشت و بیشتر به‌خاطر تحقیق‌های علمی‌اش در مورد تمایلات جنسی قرون وسطایی شناخته می‌شود، معتقد بود استفاده از این کمربندها برای اطمینان از پاکدامنی افسانه بوده است.
فلیسیتی ریدی، از مرکز مطالعات قرون وسطی در دانشگاه یورک، هم با این موضوع موافق است که «هیچ مدرک معتبر قرون وسطایی از موارد استفاده این وسیله وجود ندارد.»
از سوی دیگر، برخی پژوهشگران با اشاره به سایر ابزار و ادوات شکنجه معمول آن دوره، دادگاه‌های تفتیش عقاید و شرایط بسیار غیرانسانی در قرون تاریک میانی اروپا، این مسئله را که زنانی مجبور شده باشند مدت‌های طولانی چنین وسیله دردناکی را با خود حمل کنند دور از ذهن نمی‌دانند.
اشاره این پژوهشگران به سنت‌های مسیحی مانند مبارزه با جادو است که طی چندین قرن به دستگیری، شکنجه و مرگ هزاران زن در اروپا منجر شد.
این وسیله امروزه دوباره در بخش اسباب‌بازی‌های جنسی فروشگاه‌های بزرگسالان پیدا شده است و در هر دو مدل مردانه و زنانه برای افرادی که می‌خواهند شکل متفاوتی از اعمال قدرت در رابطه جنسی (با رضایت طرفین) را تجربه کنند، در دسترس است.
اگرچه «کمربند پاکدامنی» تاریخ نامشخصی دارد اما در اغلب موزه‌هایی که بخش قرون وسطی دارند نمونه‌هایی از آن یافت می‌شود. یک مورد مشابه هم در موزه تاریخ کاخ توپ‌کاپی در استانبول وجود دارد، مقصدی که جنگجویان مذهبی برای آزادی آن جنگیدند اما نتوانستند آن را به دنیای مسیحیت برگردانند.
