ظریفه غفاری، شهردار سابق میدان وردک و از چهره‌های مطرح اجتماعی در افغانستان که پس از بازگشت طالبان به قدرت، از افغانستان گریخته بود و در آلمان زندگی می‌کرد، از بازگشت خود به افغانستان خبر داده است.
روز شنبه، هفتم اسفند، خانم غفاری در رشته توییتی نوشت که پس از شش ماه به افغانستان برگشته است و تصمیم دارد «در پرتو ارزش‌های اسلامی و ملی» در عرصه درمان و آموزش در افغانستان کار کند.
ظریفه غفاری که در نخستین روزهای سلطه طالبان بر افغانستان، از ترس گرفتار شدن در چنگ آن گروه، در پروازهای تخلیه نیروهای خارجی و متقاضیان خروج از کشور از افغانستان خارج شد، در مصاحبه‌ای با دویچه وله آلمان گفته بود: «پس از این، حتی پرنده‌ها هم نمی‌خواهند در افغانستان لانه بسازند.» او طالبان را یک گروه تروریستی خون‌ریز می‌دانست که همه هست و بود افغانستان را نابود کرده‌اند و دست‌آورد‌های یک نسل آن کشور را به آتش کشیده‌اند. سرهنگ عبدالواسع غفاری، پدر ظریفه غفاری که سرهنگ نیروهای ویژه وزارت دفاع دولت پیشین افغانستان بود، در آبان ۱۳۹۹، به دست جنگجویان طالبان در مرکز شهر کابل و در مقابل خانه‌اش، تیرباران شد. ظریفه غفاری نیز حین اجرای وظیفه به عنوان شهردار میدانوردک، چند بار آماج حمله طالبان قرار گرفت و از حمله‌ها جان سالم به در برد. او در شش ماه گذشته، بار‌ها در مصاحبه با رسانه‌ها، روایت فرار خود را از افغانستان، غم‌انگیز و دردناک توصیف کرده بود و از طالبان که باعث آن رنج شده‌اند، به شدت انتقاد کرده بود.
ظریفه غفاری در مورد بازگشت خود به افغانستان، در توییتی نوشت: «با توجه به مصائب مردم اوکراین، جنگ راه حل نیست. نفرت، کینه، تعصب، و فرار از خدمت نمی‌تواند درد‌های ۴۰ میلیون مردم فداکار و بی‌بضاعت افغانستان را درمان کند.»
شهردار پیشین میدانوردک که در شش ماه گذشته در سخنان و مصاحبه‌های خود طالبان را به نقض فاحش حقوق بشر، جنایت‌های عظیم بشری، و کشاندن افغانستان به سمت تباهی متهم می‌کرد، اکنون در افغانستان است و ادعا دارد که می‌کوشد تا از «راه‌های غیر سیاسی و در پرتو ارزش‌های اسلامی و ملی، برای سلامت، آموزش، اشتغال و حق خودکفایی» در افغانستان، مبارزه کند.
اکنون که طالبان بر افغانستان مسلط شده‌اند، زنان اجازه بازگشت به شغل‌های خود را ندارند و زنان معترض زندانی‌اند، ظریفه غفاری، بنا به اظهاراتش، به امید تلاش دوباره برای کمک به زنان افغانستان به کشورش برگشته است. با این حال، او روشن نکرده است که اگر از ترس گرفتار شدن به دست طالبان از کشور گریخته بود، با چه تضمینی و با حمایت چه کسی، دوباره به افغانستان برگشته است.
شماری از فعالان مدنی افغان، ظریفه غفاری را به تلاش برای ساده‌سازی جنایات طالبان متهم می‌کنند و می‌گویند او به آنچه در چند ماه اخیر در مورد طالبان می‌گفت، صادق نیست. عطیه مهربان، فعال حقوق زنان که پس از بازگشت طالبان به قدرت، افغانستان را ترک کرد، در پاسخ به ظریفه غفاری، در توییتی نوشت: «او برگشته است تا به جهان، چهره‌‌ای انسانی از طالبان نشان دهد. در شرایطی که طالبان کوچه به کوچه و خانه به خانه، دنبال دختران معترض می‌گردند و خانه‌های مردم غیرنظامی را، از دست‌فروش تا پزشک، غربال می‌کنند، ظریفه غفاری، کسی در شش ماه گذشته تلاش کرد روی هر سکوی بین‌المللی میکروفون بگیرد و نمایش فرار و رنج خود را بازی کند، امروز با قهرمان‌سازی به افغانستان برگشته است.»
ظریفه غفاری به دلیل فعالیت‌های خود در عرصه دفاع از حقوق زنان، کارآفرینی، و فعالیت به عنوان شهردار در یکی از شهرهای فقیر افغانستان، جوایز متعددی از سازمان‌ها و دولت‌های غربی به دست آورده است. اوایل فوریه سال جاری میلادی، غفاری با شماری دیگر از زنان کنشگر افغان، به پارلمان اتحادیه اروپا دعوت شد و در مورد وضعیت زنان در افغانستان سخنرانی کرد.
بازگشت او به افغانستان، در شرایطی که طالبان به هیچ یک از پیش‌شرط‌های جهان برای به رسمیت شناخته شدن پاسخ مثبت نداده‌اند و زنان حق بازگشت به شغل‌های خود را ندارند، باعث ایجاد پرسش‌های فراوانی در میان مردم افغانستان، به ویژه کسانی که سخنان او را در مورد طالبان شنیده‌اند، شده است.
پیش از این، سلام رحیمی، از مشاوران نزدیک اشرف غنی، رئیس جمهوری فراری افغانستان، نیز به کابل رفته است و طرفداری‌اش را از طالبان اعلام کرده است. او که در دولت اشرف غنی در جایگاه مهم تصمیم‌گیری حضور داشت، در دیدار با مولوی سراج‌الدین حقانی و مولوی امیرخان متقی، وزرای کشور و داخله گروه طالبان، از حاکمیت طالبان بر افغانستان ابراز شادمانی کرده است.
