پنجشنبه، نوزدهم اسفند، مسافران در برف‌مانده مسیر غور- بامیان در مرکز افغانستان، با نوشتن نامه‌ای از وزارت فواید عامه طالبان درخواست کمک کردند. در این نامه آمده است که بیش از ۴۰۰ مسافر که در میان آنان زنان، کودکان و افراد بیمار هم هستند، از سه روز پیش در مسیر صعب‌العبور کوهستانی در نزدیکی شهرستان یکه‌ولنگ بامیان در برف و سرما گیر افتاده‌اند.

نامه مسافران در برف مانده به وزارت فواید عامه طالبان

این مسافران از وضعیت وخیم خود بر اثر سرما و کمبود غذا خبر دادند و مدعی شدند که بارها از نهادهای مربوط به طالبان در استان بامیان طلب کمک کرده‌اند اما پاسخی نگرفته‌اند. این مسافران هشدار دادند در صورتی که برای نجات آنان فورا اقدام نشود، فاجعه‌ای بزرگ رخ خواهد داد.

این نامه با امضا و اثر انگشت ده‌ها نفر روز پنجشنبه در رسانه‌های اجتماعی دست‌به‌دست شد. کاربران افغان وضعیت این مسافران گیر افتاده را با حادثه سقوط کودک زابلی در چاه مقایسه کرده‌اند.  اواخر بهمن‌ماه، خبر افتادن یک کودک پنج ساله زابلی به داخل چاهی حدودا ۳۰ متری در رسانه‌ها منتشر شد. رویدادی شبیه آنچه یک ماه قبل از آن، در مراکش برای یک کودک رخ داد. سقوط کودک زابلی در چاه پای وزیر دفاع طالبان و برخی دیگر از مقام‌های این گروه را به زابل کشاند. مردم محل هم همراه مقام‌های طالبان که با هلی‌کوپتر به محل حادثه رفته بودند، روزها آنجا ماندند تا برای نجات کودک زابلی چاره‌ای بیندیشند. هرچند سرانجام کودک زابلی طاقت نیاورد و قبل از آنکه نجات یابد، درگذشت.

درخواست کمک مسافران گیر کرده در برف که شمارشان به بیش از ۴۰۰ نفر می‌رسد، واکنش‌های کاربران رسانه‌های اجتماعی به اهمیت ندادن ادارات طالبان  به جان شهروندان غیرپشتون را برانگیخت. اما بعدازظهر پنجشنبه، صفحه رسمی فیس‌بوک تلویزیون ملی بامیان که تحت کنترل طالبان فعالیت می‌کند، در پیامی کوتاه نوشت که به دستور دفتر استاندار بامیان، مسافران مانده در برف به کمک نیروهای طالبان نجات داده شده‌اند و هیچ تلفات جانی رخ نداده است. هنوز هیچ کدام از مسافران این خبر را تایید نکرده است.

مناطق مرکزی افغانستان زمستان‌های سختی دارند و هر از چندگاه، به دلیل بارش برف سنگین و ریزش بهمن، مسیرهای مواصلاتی آن بسته می‌شود. در حکومت‌های پیشین افغانستان نیز به راهسازی در مناطق مرکزی که اغلب هزاره‌نشین‌اند، توجه چندانی نشد. شهروندان این مناطق همواره از نبود مسیرهای عبور و مرور مناسب و نیز کمبود آب و برق به‌ویژه در فصل تابستان شاکی بوده‌اند؛ اما رسیدگی به خواسته‌های این شهروندان معمولا زیر سایه تبعیض‌های قومی و منطقه‌ای نادیده گرفته می‌شود.