محققان پارچه‌ای ساخته‌اند که قابلیت شنوایی دارد. برای مثال، با این پارچه می‌توان پیراهنی درست کرد که شبیه میکروفن عمل می‌کند: صدا را به ارتعاش و سیگنال الکتریکی قابل ضبط تبدیل می‌کند و بر اساس اصولی مشابه گوش انسان عمل می‌کند.

این پارچه قابلیت شنوایی بسیار دقیقی هم دارد یعنی می‌تواند انواع صداها را، از کتابخانه‌ای ساکت گرفته تا جاده‌ای شلوغ، بگیرد و حتی جهت صداهای ناگهانی را تشخیص دهد.

سازندگان این پارچه می‌گویند از آن می‌توان برای مقاصد زیادی استفاده کرد و از جمله می‌توان با آن لباس‌ دوخت و چنین لباس‌هایی می‌توانند ضربان قلب فرد را تشخیص دهند.

یت وان، نویسنده اصلی این پژوهش و ابداع‌کننده این فناوری در ام‌آی‌تی، می‌گوید: «با پوشیدن پوشاک صوتی، می‌توان از طریق آن‌ها صحبت کرد و به تماس‌های تلفنی پاسخ داد و با دیگران ارتباط برقرار کرد.»

«این پارچه همچنین می‌تواند با پوست انسان تماس نامحسوس برقرار کنند و درنتیجه شخصی که لباسی از این پارچه به تن داشته باشد، قادر خواهد بود به‌راحتی و به‌طور مستمر، بی‌درنگ و در مدت‌های طولانی وضعیت قلبی و تنفسی خود را رصد کند.»

تمام منسوجات در واکنش به صدا دچار ارتعاش می‌شوند، اما این ارتعاش‌ها معمولا کوچک و نامحسوس‌اند. در کل، کارکرد اصلی منسوجات در برابر سروصدا خفه کردن صدا است و از قدیم در فضاهایی که حداقل‌سازی نشت یا پژواک صدا مورد نظر بوده است، نقش عایق ضد صدا را ایفا کرده‌اند.

اما در این پژوهش، تصویر دیگری از واکنش پارچه در برابر صدا ارائه شده است و محققان برای ساخت این پارچه از ماده‌ای استفاده کرده‌اند که تمام حرکات پارچه را به سیگنال الکتریکی تبدیل می‌کند‌ــ و با حرکات ناشی از صدا نیز همین کار را می‌تواند انجام دهد.

این پارچه هنگام آزمایش توانست گستره وسیعی از صداها را جذب کند و متناسب با سروصدای اطراف به ارتعاش درآمد. گریس نوئل، یکی از نویسندگان این مقاله پژوهشی، می‌گوید: «این نشان می‌دهد عملکرد این الیاف روی پوست شبیه میکروفون دستی است.»

محققان سپس این پارچه صوتی را در بافت‌ منسوجات متعارف‌تر به کار گرفتند و توانستند پارچه‌ای تولید کنند که همانند منسوجات متعارف قابل استفاده و شست‌وشو باشد.

به گفته محققان، با چنین پارچه‌ای می‌توان پوشاکی مثل ژاکت‌های سبک تولید کرد که وزن آن در محدوده بین وزن پارچه جین و پیراهن قرار می‌گیرد.

این پارچه وقتی در پوشاک هم به کار رفت‌ــ به پشت پیراهن دوخته شد‌ــ قادر به گرفتن صدای دست زدن افراد اطراف بود و توانست زاویه دست زدن را با دقت یک درجه از فاصله سه متری تشخیص دهد.

محققان مجموعه‌ای از گزینه‌های ممکن را برای کاربردهای عملی این پارچه پیشنهاد کرده‌اند: سمعک، پوشاک دارای قابلیت برقراری ارتباط، منسوجات دارای قابلیت ردگیری واکنش‌های بدن افرادی که لباس‌هایی از جنس آن‌ها پوشیده‌اند و همچنین امکانات دیگری که حتی فراتر از لباس‌های متعارف است.

یان گفت: «می‌توان این پارچه را در روکش فضاپیماها گنجاند تا به صدای (انباشت) گردوغبارهای فضایی گوش بسپرد یا در ساختمان‌ها تعبیه کرد تا بروز ترک‌‌خوردگی یا کشیدگی را تشخیص دهد. حتی می‌توان با آن تورهای هوشمند بافت و برای رصد ماهی‌ها در اقیانوس به کار گرفت. این پارچه فرصت‌های فراوانی فراهم می‌کنند.»