محمد شریفی مقدم، دبیرکل خانه پرستار، می‌گوید بیش از ۱۰۰ هزار پرستار در ایران بی‌کارند، در حالی که کمبود نیروی پرستار در مراکز درمانی میزان خطای کار را افزایش داده است. او قرارداد موقت با پرستاران را «استثمار» آنان خواند و گفت ایران از نظر تعداد جان‌باختگان پرستاری، جزو اولین‌ها در جهان بود.
سال ۱۴۰۰ برای پرستاران در ایران با موج چهارم کرونا آغاز شد و با موج ششم همه‌گیری به پایان می‌رسد. در این مدت، تعداد زیادی از پرستاران به بیماری مبتلا شدند، برخی جان باختند و برخی دیگر نیز این شغل را رها کردند.
پرستاران برای پیگیری حقوق خود، تجمع‌هایی هم برگزار کردند، اما آن‌طور که فعالان این حرفه می‌گویند، تاکنون هیچ پاسخ روشنی درباره مطالبه‌های خود نگرفته‌اند. یکی از مهم‌ترین مطالبه‌های آنان نیز روشن شدن وضعیت استخدامی است. با وجود وعده‌های پیاپی مقام‌های وزارت بهداشت، همچنان تعداد زیادی از پرستاران بی‌برنامه‌اند. محمد شریفی مقدم درباره تعداد پرستاران بیکار به خبرگزاری ایلنا گفت: «در آزمون سال گذشته، ۷۰ هزار نفر شرکت کردند و این عدد نشان می‌دهد که ۷۰ هزار پرستار جویای کار داریم.»
او افزود: «۱۰ هزار پرستار هم از سال گذشته تاکنون فارغ‌التحصیل شدند که مجموع آنان و متقاضیان قبلی ۸۵ هزار نفر می‌شود. تعداد قابل‌توجهی هم شرایط را مناسب نمی‌بینند و تمایلی برای ورود به بازار کار ندارند، بنابراین می‌توان گفت که بیش از ۱۰۰ هزار پرستار بیکار داریم.»
دبیرکل خانه پرستار با اشاره به آمار بالای ایران در مرگ‌ومیر پرستاران در پی ابتلا به ویروس کرونا، گفت: «آغاز سال ۱۴۰۰مصادف با پیک کرونا بود. در ایام عید، پرستاران شرایط سختی را گذراندند. خیلی از همکاران درگیر کرونا شدند و تعداد فوتی‌ها افزایش پیدا کرد. این وضعیت تا پایان سال ادامه داشت و در حال حاضر هم درگیر سویه جدید کرونا، اومیکرون، هستند؛ بنابراین اولین موردی که در مورد وضعیت پرستاران در طی این دو سال شیوع کرونا به ذهن می‌رسد، فشار کار بالای این قشر نسبت به سال‌های دیگر است.»
به گفته شریفی مقدم، کمبود نیروی پرستار فرسودگی نیروی کار را افزایش می‌دهد و این خطای کار را زیاد می‌کند. در حالی که تامین نیروی کار موردنیاز مطالبه مردم و پرستاران است. او با تاکید بر اینکه استاندارد نیروی انسانی در مراکز درمانی ایران، یک‌دوم حداقل استانداردهای جهانی است، گفت: «کف استانداردهای جهانی می‌گوید به ازای هر هزار نفر باید سه پرستار داشته باشیم که در کشور ما یک‌و‌نیم است؛ یعنی نصف حداقل استانداردهای جهانی.»
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
او با اشاره به استانداردهای تعیین‌شده در سازمان بهداشت جهانی، گفت کمبود نیروی پرستار ارتباط مستقیمی با افزایش مرگ‌ومیر دارد و به مردم آسیب می‌زند.
آن‌طور که دبیرکل خانه پرستار می‌گوید، در سال ۱۴۰۰، تعدادی از پرستاران از کار خارج شدند، اما ورودی نیروی کار پرستار صفر بود و هیچ استخدامی انجام نشد. این در حالی است که پس از آزمون زمستان سال ۱۳۹۹، سعید نمکی، وزیر بهداشت، وعده داده بود که پذیرفته‌شدگان به‌تدریج استخدام می‌شوند. این وعده را بهرام عین‌اللهی نیز با شروع مسئولیتش در وزارت بهداشت، تکرار کرد اما تاکنون، هیچ‌یک از پرستاران استخدام و تعیین تکلیف نشده‌اند.
نزدیک به ۴۵ درصد پرستاران نیز به‌صورت شرکتی و قرارداد موقت کار می‌کنند، به این معنا که کارفرما هر وقت احساس کرد نیازی به آنان ندارد می‌تواند همکاری‌اش را قطع کند.
شریفی مقدم این کار را «استثمار پرستاران» و «نهایت بی‌اخلاقی» خواند و گفت: «چرا باید پرستاران را در پیک کرونا به کار بگیرند و بعد از سه ماه که پیک خوابید از کار بیکار کنند؟»
پرستاران روز ۹ بهمن امسال، در اعتراض به بی‌پاسخ ماندن مطالبه‌هایشان در برخی شهرها تجمع کردند. تجمع دیگری نیز اوایل اسفند مقابل ساختمان وزارت بهداشت در تهران برگزار شد. پیش از آن هم اعضای کادر درمان در برخی شهرها تجمع اعتراضی برگزار کرده بودند، اما هیچ‌یک از این اعتراض‌ها به نتیجه نرسید.
بهرام عین‌اللهی در آذرماه امسال وعده داده بود که وضعیت پرستاران ۸۹ روزه را پیگیری می‌کند. با وجود اینکه سال ۱۴۰۰ رو به پایان است، اقدام موثری برای تحقق این وعده انجام نشد.
پس از موج پنجم کرونا در ایران، حمیدرضا عزیزی، معاون سازمان نظام پرستاری، گفت کمبود نیروی پرستار به حدی بود که گاهی یک پرستار مجبور می‌شد به ۲۵ بیمار رسیدگی کند.
سختی و فشار کار در دوران همه‌گیری از یک سو و نبود ضمانت شغلی و مالی از سوی دیگر، تعداد زیادی از پرستاران را به ترک کار و مهاجرت از ایران واداشت. پیش‌تر، آرمین زارعیان، رئیس هیئت‌مدیره نظام پرستاری تهران، گفته بود در یک سال اول همه‌گیری کرونا، حدود پنج تا هشت هزار پرستار از ایران مهاجرت کردند.
