کیانوش سنجری در یک رشته توییت نوشت که پس از تحمل پنج‌ سال و پنج ماه و ۲۰ روز زندان، تیمارستان، بازجویی در خانه امن و حضوروغیاب در دایره نظارت و پرداخت جریمه از وطن خود خارج شده است.

کیانوش سنجری «مجنون جلوه دادن مخالفان سیاسی» را پروژه دستگاه امنیتی ایران خواند و درباره آنچه در مدت اقامت در ایران بر او گذشت، نوشت: «در یک شرکت تبلیغاتی مشغول به کار شدم اما مدتی نگذشت که صاحبکارم گفت آمده‌اند اینجا و عذر تو را خواسته‌اند. به دختری دل باختم و خیال‌های قشنگی در سر ‌پروراندم؛ اما مدتی نگذشت که رفتند با پدر آن دختر حرف زدند و با این بهانه که من یک خرابکارم، در دلش ترس انداختند و مانع ادامه آن رابطه شدند. در جریان مرخصی استعلاجی، به مدت دو سال مرا مجبور کردند که هر هفته در دفتر امین وزیری، سرپرست دایره نظارت بر زندانیان امنیتی زندان اوین، حاضر شوم و دفتر حضوروغیاب را امضا کنم و متعهد شوم که هفته‌ دیگر هم خواهم آمد.»

این وبلاگ‌نویس در ادامه فاش کرد که ماموران اطلاعاتی از او خواسته بودند در سه زمینه «تهیه گزارش از فعالیت روزنامه‌نگاران و مخالفان»، «انتقال اطلاعات دوستانش در اپوزیسیون و سایر نیروهای این جریان» و «حضور در برنامه تلویزیونی به همراه مادر» با آنان همکاری کند.

پاسخ منفی او به درخواست‌های نهادهای اطلاعاتی اجرای حکم زندان این روزنامه‌نگار را در پی داشت.

کیانوش سنجری پس از چندین بار دستگیری در ایران سال ۱۳۸۷ به آمریکا رفت اما در مهر ۱۳۹۵ به ایران بازگشت تا در کنار مادر بیمارش باشد؛ اما بازداشت شد. سپس شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب او را با اتهام‌های همچون «اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی»، «فعالیت تبلیغی علیه نظام» و «عضویت در گروهک غیرقانونی» به پنج سال حبس تعزیری و شش سال حبس تعلیقی و همچنین دو سال ممنوع‌الخروجی محکوم کرد.

مرداد ۱۴۰۰، وقتی‌ غلامحسین محسنی اژه‌ای، رئیس قوه قضاییه، مدعی شد ایرانیان خارج از کشور برای بازگشت به ایران منعی ندارند، کیانوش سنجری در توییتی به سخنان او واکنش نشان داد و نوشت که پس از بازگشت به ایران، در یک دادگاه سه‌دقیقه‌ای، به ۱۱ سال زندان محکوم شده که پنج سال آن قابل‌اجرا بوده است. او همچنین تاکید کرد که در این مدت سه بار به اجبار در تیمارستان بستری شد و دست‌وپایش را در زنجیر کردند.