پرواضح است که فرهنگ محیط کار در ایالات متحده تا حد زیادی با سایر نقاط جهان متفاوت است. در ایالات متحده، کارمندان معمولا ۴۰ ساعت در هفته کار می‌کنند، حداقل مرخصی با حقوق را دارند و در طول روز، به‌ندرت استراحت می‌کنند. رویای آمریکایی به ذهنیت پیشرفت به هر قیمت بها می‌دهد که در آن کار برای زندگی به زندگی برای کار اولویت دارد. از سوی دیگر، اروپایی‌ها درباره فرهنگ محیط کار رویکرد ملایم‌تری دارند. اگرچه بسیاری از مردم توانسته‌اند در برابر روش کاری آمریکایی مقاومت کنند، تمام کشورها در ایجاد و حفظ تعادل بین کار و زندگی موفق نبوده‌اند.
هفته گذشته یک موضوع [وب‌سایت] ردیت (Reddit) در انجمن محبوب آر/استرالیا (r/australia)، پرمخاطب شد؛ وقتی u/moviesoccerbeer از دیگر کاربران پرسید: «چرا در استرالیا، فرهنگ زندگی برای کار مانند سایر کشورهای آنگلوسفر [عموما شامل ایالات متحده آمریکا، کانادا، استرالیا، نیوزیلند و بریتانیا] رواج پیدا نکرد؟ به نظر می‌رسد استرالیا در مورد اخلاق کاری، ذهنیت مدیترانه‌ای کار برای زندگی را پذیرفته است. چرا این‌طور است؟»
برای استرالیایی‌ها هفته کاری استاندارد ۳۸ ساعت است؛ اگرچه بسیاری از مردم بیشتر کار می‌کنند. در حالی که یک روز کاری در دفاتر خارج از این کشور معمولا از ساعت ۹ صبح شروع می‌شود، استرالیایی‌ها روز کاری خود را از ساعت ۸ یا ۸:۳۰ صبح آغاز می‌کنند. بنا بر اعلام وزارت آموزش، مهارت و اشتغال، از ژوییه ۲۰۲۱، حداقل دستمزد ملی در استرالیا ۲۰.۳۳ دلار استرالیا (۱۵.۱۶ دلار آمریکا) در ساعت است.
یکی از کاربران ردیت از استرالیا فرهنگ محیط کاری آمریکایی‌ها را به تاریخ عمیقا ریشه‌دار و برنامه‌های رفاه اجتماعی آن‌ها نسبت داد. کاربر SingleIncident5066 نوشت: «سختکوشی در جامعه ما به طور نابرابر توزیع شده است، اما اساسا (خوشبختانه) ما فاقد اخلاق «مخزن کوسه» [Shark Tank - اشاره به یک برنامه تلویزیونی معروف با موضوعی اقتصادی]، «برنده شدن به هر قیمتی»، «فقط مراقب خودمم» هستیم که در زندگی کاری آمریکایی نفوذ کرده است. من فکر می‌کنم این رقابت بی‌رحمانه در محیط کار ناشی از فقدان شبکه ایمنی اجتماعی، قراردادهای کاری به میل خود و بی‌معنی بودن بیمه درمانی شما برای کارفرمایتان است.»
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
در سال ۲۰۲۰، تعداد ۲۸ میلیون آمریکایی در هیچ مقطعی از سال بیمه درمانی نداشتند. در حالی که ۹۱ درصد از جمعیت تحت پوشش بیمه درمانی بودند، بیش از نیمی از آمریکایی‌ها تحت پوشش بیمه اشتغال بودند. استرالیایی‌ها هم به یک سیستم بهداشت عمومی و هم به یک سیستم بهداشت خصوصی دسترسی دارند، اما برخی از کاربران اینترنت معتقدند اعضای دولت استرالیا در تلاش برای سوق نظام به سمت نظام آمریکایی‌اند.
کاربر Burtorr نوشت: «نه تنها تلاش می‌کنند، بلکه موفق هم شده‌اند. شاید هنوز نتوانسته باشند بهداشت و درمان را خصوصی‌سازی کنند، اما در سال‌های اخیر به مدل ایالات متحده نزدیکتر شده‌ایم...»
برخی کاربران اینترنت تجربه خود از کار کردن در ایالات متحده را با کار کردن در استرالیا مقایسه کرده‌اند. کاربر ProceedOrRun نوشت: «مدت کوتاهی در ایالات متحده کار کردم. حیرت‌انگیز بود که چقدر همه سر کار با هم معاشرت می‌کردند. مثل این بود که تمام آن مدت اصلا سر کار نیستند. کلی با هم گپ می‌زدند، می‌خوردند، قهوه می‌نوشیدند و بسیاری کارهای وقت‌تلف‌کن دیگر انجام می‌دادند. اینکه افراد بیش از ۱۰ ساعت در روز سر کار باشند و بعد بروند با همکاران شام بخورند، امری عادی بود.»
شخص دیگری نوشت: «من پیش‌تر برای یک شرکت آمریکایی کار می‌کردم. رویکردشان به کار بسیار جالب است و به نظرم دغدغه اصلی‌شان این است که مبادا هر لحظه از کار اخراج شوند و هیچ شبکه امنی نداشته باشند.»
آن‌ها ادامه دادند: «گفته می‌شود آمریکایی‌ها خوب پول می‌دهند (البته گذشته از سطوح پایین سازمانی) و بسیاری از آنان در این محیط‌های کاری به گمان من کاملا سمی، خیلی سرحال به نظر می‌رسند. البته چنان محیطی عده زیادی آدم عوضی هم به وجود می‌آورد؛ زیرا بین بیشتر دستمزد گرفتن من و کمتر دستمزد گرفتن دیگری رابطه تقریبا مستقیمی وجود دارد. در چنان مواردی، باید همیشه به فکر نفع شخصی بود.»
با اینکه می‌گویند کسی که در قشر پایین قرار دارد به دلیل تنبلی خودش است، یک کارمند استرالیایی می‌گوید نسل امروز این ذهنیت را پشت سر گذاشته است. کاربر Brickies_Laptop گفت: «به نظرم این ذهنیت که استرالیایی‌ها همه تنبل و بیکاره‌اند، حقیقت ندارند و دروغی است که ما مدام به خود می‌گوییم. اگر به تک‌تک موقعیت‌های کاری و تحصیلی در هر مقطعی در استرالیا نگاه کنید، می‌بینید اطرافمان پر از آدم‌هایی معتاد به کار مضطرب با ذهنیت سختکوشی و خوش‌گذرانی توامان است که به آنچه از فرهنگ آمریکایی در ذهن من وجود دارد، اصلا بی‌شباهت نیست.»
او نوشت: «شاید نسل‌های قبل از ما کمی بی‌خیال‌تر بودند و کلیشه استرالیایی بی‌خیال هم از همانجا آمده باشد، اما به تجربه من، نسل جدید امروز اصلا این‌طور نیست.»
فرد دیگری نیز با این گفته موافق بود که فرهنگ کاری در استرالیا تغییر کرده است و روزبه‌روز بیشتر یه فرهنگ محیط‌های کاری آمریکایی شبیه می‌شود.
کاربر justputonsomemusic گفت: «زندگی برای کار به سرعت به فرهنگ غالب در استرالیا تبدیل می‌شود؛ مخصوصا در بخش‌های حقوقی و مالی. استرالیا و نیوزیلند در این زمینه به‌سرعت شبیه ایالات متحده می‌شوند و اگر حقوق و قوانین محکم کار در اینجا نبود، حالا ما هم به جمع یانکی‌ها پیوسته بودیم.»
اتحادیه‌های صنفی در فرهنگ کاری استرالیا نقش مهمی دارند و به کارمندان اجازه می‌دهند با کارفرما چانه‌زنی کنند. اتحادیه‌های کارگری در ایالات متحده نیز نقشی مشابهی دارند، اما تراکم حضور آمریکایی‌ها در این اتحادیه‌ها از نظر تاریخی بسیار کمتر از استرالیایی‌ها است. در سال ۲۰۲۱، حدود ۱۴ درصد استرالیایی‌ها عضو یک اتحادیه بوده‌اند، حال آنکه ۱۰ درصد از نیروی کار آمریکا عضو اتحادیه‌ها بودند.
کاربر Dontblowitup گفت: «به نظر من، نیروهای کار قدرت بیشتری دارد. البته این اقرار حالا دیگر باب نیست اما اتحادیه‌ها اثرگذارند. حتی اگر در بخشی کار کنید که اتحادیه نداشته باشد، نفس وجود اتحادیه‌ها گزینه‌های بهتری پیش روی آدم می‌گذارد. اگر هزینه‌های داشتن اوقات فراغت بیشتر کم باشد، البته که هم ما و هم دیگران اوقات فراغت بیشتری خواهیم داشت.»
© The Independent
