نام جديدی بر تارك دوچرخهسواری جهان درخشيد. دوچرخهسوار ۲۳ سالهي دانماركي مدس پدرسن كه با مقام دومياش در مسابقات فلاندرز پارسال نام چنداني در صحنهي جهاني نداشت، بعد از شش ساعت دوچرخهسواری دشوار و طولاني در زير باران بيامان يوركشاير با هجومي مصمم خوش درخشيد و دور از چشمان رقباي پراميدش ماتيو فان در پوئل و ماتئو ترنتين نخستين عنوان جهانياش را به چنگ آورد.
امروز صبح فان در پوئل هلندي اميددار قبل از شروع مسابقه بود اما در نهايت شگفتي نخستين نفر از پنج پيشتاز مسابقه بود که کم آورد و در حالی که به نظر میآمد به کلی از پا افتاده باشد گروه اصلی تعقیبکنندگان او را پشت سر گذاشتند. در نتیجه ترنتین ممتازینترین دوچرخهسوار باقیمانده در گروه پیشتاز بود ولی در تلاش وی برای حداکثر سرعت رکاب زدن مشخص شد نیرویی در ساقهای این ایتالیایی باقی نمانده است. پدرسن که روی دوچرخهاش استوار و محکم رکاب میزد به سرعت رعد همه را به اندازهی چندین طول دوچرخه جاگذاشت تا با عبور از خط پایان اعضای تیم دانمارک دورهاش کنند.
خودش بعد از مسابقه گفت: «باورکردنی نیست. وقتی امروز صبح آغاز کردیم انتظار چنین نتیجهای را نداشتیم. قرار بود من کنار بروم و مایکل والگرن آندرسن و جیکوب فوگسلانگ از پشت بیایند. اما آنها نتوانستند طبق برنامه عمل کنند. بنابراین باید هر جور بود دوام میآوردم و بعد دست به کار میشدم. فقط امیدوار بودم وقتی خط پایان نمایان شد تمام دردها از بدنم برود و بتوانم به خوبی به حداکثر سرعت برسم. هر کسی که باشد بعد از شش ساعت و نیم رکاب زدن به مرزهای تحمل خودش نزدیک میشود. بنابراین در لحظهی حداکثر سرعت رکاب زدن هر چیزی ممکن است رخ دهد».
پدرسن اضافه کرد: «پوشیدن پیراهن رنگینکمانی قهرمانی آرزوی هر دوچرخهسواری است».
شرایط ناجور آبوهوایی بسیاری را در مسیر زمینگیر کرد و آنهایی هم که از خط پایان گذشتند گلآلود و تا مغز استخوان خیس شده بودند. اما بعد از جنجال رد صلاحیتها در مسابقات دوچرخهسواری یو۲۳ مردان و یکهسواری خیرهکنندهی درمسابقهی نخبگان زن این مسابقه حالت فرمولیوارتری پیدا کرد. گروه پیشتاز ۱۱ نفرهای متشکل از شاخصان برندهی مسابقات بزرگ مثل پریموز راگلیک و نایرو کوینتانا به سرعت شکل گرفت که در قسمت اعظم روز خود را از بقیه جدا کرده بودند.
برای اجتناب از بدترین شرایط آبوهوایی نیز مسیر را کوتاه کرده بودند و مقامات برگزاری مسابقه به جای چند تپه پرشیب آغاز مسابقه چند تکهمسیر بیشتر به مدار پایانی در هاروگیت اضافه کردند و با رسیدن به شهر بود که سرانجام گروه پیشتاز آب رفت.
در همین قسمت فلیپه گیلبرت دچار تصادف شد که به تلاش وی پایان داد و چند دوچرخهسوار دیگر مثل گرینت توماس بریتانیایی و دان مارتین ایرلندی کنار رفتند تا گروه اصلی به شماری از افراد مصمم کاهش یابد که میخواستند جادههای پر پیچ خم هاروگیت در آن شرایط بد آبوهوایی طی کنند.
سپس نوبت به یورش برنده رسید. پدرسن و استفان کونگ سوییسی رکابزنان پیشتاز بودند. سپس جیانی موسکون ایتالیایی، فان در پوئل و ترنتین به آنها پیوستند. به ۱۰ کیلومتر نهایی رسیده بودند که فان در پوئل به ناگهان کم آورد و دور افتاد و در حالی که سراپا خیس و لرزان بود مانند مستها مسیر را طی میکرد. اندکی بعد موسکان عقب افتاد تا ترنتین، پدرسن و کونگ برای کسب مدال با هم مبارزه کنند و در مترهای پایانی مسیر این دانمارکی جوان بود از همه قویتر عمل کرد.
این نوشته برگردان فارسی از مقالات منتشر شده دیگری است و منعکس کننده دیدگاه سردبیری روزنامه ایندیپندنت فارسی نمی باشد.
© The Independent