یکتا جمالی، وزنه‌بردار ایرانی که در مسابقات قهرمانی جهان در یونان مدال نقره گرفته بود، به ایران بازنگشت و برخی منابع خبری احتمال پناهنده شدن او را مطرح کرده‌اند. این نخستین بار نیست که ورزشکاران ملی‌پوش ایران پس از اعزام به رقابت‌های بین‌المللی به کشور بازنمی‌گردند و از کشورهای اروپایی درخواست پناهندگی می‌کنند. 

یکتا جمالی روز دوشنبه ۱۹ اردیبهشت، در جریان رقابت‌های قهرمانی جهان وزنه‌برداری سال ۲۰۲۲ در یونان، در دسته ۸۷ کیلوگرم دختران روی تخته رفت و در حرکت یک‌ضرب، مدال نقره گرفت. او با ثبت رکورد ۱۰۰ کیلوگرم، اولین مدال نقره وزنه‌برداری زنان ایران در مسابقات جهانی را کسب کرده بود و به همین دلیل «دختر تاریخ‌ساز» نامیده می‌شد.

بر اساس گزارش خبرآنلاین، یکتا جمالی تنها چند ساعت پس‌ از اینکه روی سکو رفت و مدال خود را گرفت، ناپدید شد و دیگر خبری از او نبود. گزارش‌ها حاکی از آن است که مسئولان فدراسیون وزنه‌برداری در تلاش‌اند «دختر گمشده وزنه‌برداری» را پیدا کنند. 

هنوز کسی درباره اینکه آیا یکتا جمالی پناهنده شده یا اتفاق دیگری برایش افتاده است، اطلاعات موثقی ندارد اما طبق گزارش خبرآنلاین، خیلی‌ها فرض را بر این گذاشته‌اند که او دیگر قرار نیست به ایران بازگردد. 

زهرا پورامین، نایب‌رئیس زنان فدراسیون وزنه‌برداری، به خبرگزاری ایرنا گفت: «نمی‌دانم چه اتفاقی افتاده اما علی مرادی، رئیس فدراسیون وزنه‌برداری، در یونان است تا بتواند یکتا جمالی را به ایران بازگرداند. البته در این زمینه با خانواده جمالی هم رایزنی‌هایی شد تا بتوانیم او را به کشور برگردانیم.»

یکتا جمالی آذر ۱۳۸۳ در اصفهان به دنیا آمد و در سال ۱۳۹۸، هنگامی‌ که فقط ۱۵ سال داشت، به تیم ملی جوانان دعوت شد. او یک سال بعد به تیم ملی بزرگسالان پیوست و در سال ۱۴۰۰ در جریان رقابت‌های جهانی در ازبکستان، موفق شد مدال برنز کسب کند. 

او نخستین ورزشکار ملی‌پوش ایرانی نیست که ایران را ترک می‌کند؛ در سال‌های گذشته، ملی‌پوشان ایرانی دیگری هم در سایر رشته‌های ورزشی به کشورهای اروپایی پناهنده شدند. در آبان ۱۴۰۰، امید احمدی صفا، ملی‌پوش بوکس ایران که برای شرکت در مسابقه‌های کیک‌ بوکس به ایتالیا سفر کرده بود، به آلمان رفت و از این کشور درخواست پناهندگی کرد. در همان زمان، برخی کاربران رسانه‌های اجتماعی از جمله سردار پاشایی، قهرمان سابق تیم ملی کشتی، گفتند که امید در جریان این رقابت‌ها، با یکی از ورزشکاران اسرائیلی عکس یادگاری گرفت و این اقدام او تهدیدهای مقام‌های امنیتی جمهوری اسلامی ایران را به دنبال داشت. به همین دلیل، این ورزشکار ملی‌پوش با وجود اینکه به فینال رسیده بود، مجبور شد ادامه رقابت‌ها را رها کند و به آلمان پناهنده شود. 

محدودیت‌ها و ممنوعیت‌های حکومت ایران برای ملی‌پوشان زن بیشتر است؛ آن‌ها در رشته‌هایی مثل شنا و ژیمناستیک به مسابقات جهانی اعزام نمی‌شوند و در رشته‌های ورزشی دیگر نیز مجبورند با پوشش اسلامی مورد تایید جمهوری اسلامی ایران در رقابت‌ها شرکت کنند. در داخل ایران نیز طبق دستور جدید وزارت ورزش و جوانان، فعالیت‌های ورزشی زنان در برخی رشته‌های بدنسازی ممنوع است.

هم‌زمان با ناپدید شدن یکتا جمالی از اردوی تیم ملی، برخی کاربران رسانه‌های اجتماعی به ممنوعیت باشگاه‌های وزنه‌برداری زنان در ایران اشاره کردند و نوشتند با توجه به محدودیت‌هایی که حکومت برای زنان ورزشکار ایجاد می‌کند، پناهندگی آنان به کشورهای دیگر عجیب نیست. 

مقام‌های حکومتی جمهوری اسلامی ایران و وزرای ورزش و جوانان همواره مدعی‌اند که حامی‌ ورزش زنان‌اند اما در عمل، قوانین زن‌ستیز و مردسالارانه‌ای که بر اساس اعتقادهای دینی تنظیم شده‌‌اند، زنان ورزشکار را در تنگنا قرار می‌دهند. در سال ۱۳۸۹، صافی گلپایگانی، علوی گرگانی، و حسینی زنجانی، سه تن از مراجع تقلید شیعه، اعزام ورزشکاران زن به رقابت‌های بین‌المللی را «حرام» و مخالف «عفاف» اعلام کردند.

صدف خادم در رشته بوکس، مژگان تاجیک، سارا خسروی و مهتاب یادگاری در رشته ژیمناستیک، درسا درخشانی، غزل حکیمی، شهره بیات و میترا حجازی‌پور در رشته شطرنج و راحله آسمانی، پریسا فرشیدی، دینا پوریونس و کیمیا علیزاده در رشته تکواندو، از جمله زنان ورزشکار ایران بودند که به خارج از کشور مهاجرت کردند.