تیم امید ایران پس از حذف در مرحله گروهی مسابقات قهرمانی آسیا، آیندهای نامعلوم دارد. مهدویکیا نمیداند که تا المپیک پاریس سرمربی این تیم خواهد بود یا باید خیلی زود و با اولین ناکامی، کارش را ترک کند. ایده ساخت تیم زیر ۲۱ سال به جای تیم زیر ۲۳ سال نیز در قهرمانی آسیا با شکست مواجه شد؛ اما آیا آیندهای را در راه المپیک تضمین کرده است؟
مهدی مهدویکیا تیم امید ایران را با بازیکنان زیر ۲۱ سال تشکیل داد تا آنها بتوانند در مقدماتی المپیک توکیو بازی کنند. سقف سنی تیم امید زیر ۲۳ سال است اما مهدویکیا برای بازیکنان زیر ۲۱ سال، کسب تجربه در مسابقات قهرمانی زیر ۲۳ سال آسیا در ازبکستان را ترجیح داد.
البته او از چند بازیکن بزرگسال نیز استفاده کرد؛ اما شاید اگر تیم او با بازیکنان زیر ۲۳ سال به ازبکستان میرفت، نتایج بهتری میگرفت. به هر حال او همچنان به عنوان سرمربی، مسئول تصمیمهایش برای تیم امید است و حذف در مرحله گروهی قهرمانی آسیا اتفاقی نیست که ادامه مسیر تیم امید را امیدوارکننده نشان دهد. ایران مقابل قطر و ازبکستان به تساوی رسید و از ترکمنستان شکست خورد.
ناکامی تیم امید در مسابقات قهرمانی آسیا چندان پیشبینیناپذیر نبود. این تیم اگرچه با مهدویکیا چند اردو را پشت سر گذاشت، بازیکنانش تجربه کافی نداشتند. بسیاری از بازیکنان تیم امید هنوز در لیگ برتر هم چهرههای اصلی تیمهای خود نیستند و در بازار نقلوانتقالات فوتبال ایران حتی به عنوان پدیده هم مشتری چندانی ندارند.
یکی از بحرانهای همیشگی فوتبال ایران اوج دیرهنگام بازیکنان است. بازیکن ایرانی در ۲۰ سالگی ستاره نمیشود و درخشش بازیکنان در فوتبال ایران گاهی در ۲۵ تا ۲۶ سالگی شروع میشود. آموزش در سطح پایه هم کیفیت چندانی ندارد و بازیکنان وقتی به معنی واقعی آماده میشوند که در بیستوچند سالگی در تیمهای حرفهای بازی کنند.
این موضوع همیشه تیم المپیک ایران را تحت تاثیر قرار داده و ناکامیهای تکراری تیم امید طی حدود پنج دهه را رقم زده است. مربیان مختلفی هم در پروژه تیم امید ایران شکست خوردهاند و این شکستها حتما دلایلی مهمتر از این دارد که مربی تیم امید چه کسی باشد.
مهدی مهدویکیا با تجربه دستیاری در تیمهای پایه هامبورگ و البته تجربه راهاندازی یک مدرسه فوتبال به نام آکادمی کیا، به سرمربیگری تیم امید ایران رسید؛ تجربیاتی که برای مربیگری در سطح ملی کافی به نظر نمیرسد. در واقع اعتبار برگرفته از دوران بازی مهدویکیا او را به سرمربیگری تیم امید رساند؛ اما حالا پس از ناکامی در مسابقات قهرمانی آسیا، روشن نیست که فدراسیون فوتبال درباره آینده تیم امید ایران چه تصمیمهایی بگیرد.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
فدراسیون فوتبال ایران هم با سرپرست موقت اداره میشود و در بحرانهای داخلی گرفتار است. این فدراسیون در تصمیمهایش چندان قدرت و دقت ندارد و روشن نیست که اقدام بعدی فدراسیون درباره مهدویکیا چه باشد.
مهدویکیا را فدراسیون فوتبال به جلسه کمیته فنی دعوت کرد تا درباره شکست تیم امید در مسابقات قهرمانی آسیا توضیح بدهد. ظاهرا نظر اعضای کمیته فنی درباره عملکرد مهدویکیا، آینده شغلی او در تیم امید را تعیین خواهد کرد.
مهدویکیا پیشتر دلایل حذف تیم امید در مرحله گروهی قهرمانی آسیا را اینطور توضیح داد: «با یک تیم جوان به این تورنمنت آمدیم و فکر میکنم تاوانش را هم با کنار رفتن از مسابقات پرداختیم. البته هدف تیم ما رفتن به المپیک پاریس است و به همین دلیل با تیم جوانی اینجا آمدیم تا تجربه کسب کنیم و دو سال بعد با همین بازیکنان به المپیک صعود کنیم. تیم ما دو سال از تیمهای دیگر مسابقات کوچکتر بود.»
مهدویکیا نیمکتنشینی بازیکنانش در تیمهای باشگاهی را نیز از دلایل دیگر شکست میداند: «بسیاری از بازیکنانی که در اختیار تیم امید بودند، در لیگ ایران بازی نمیکنند و روی نیمکت ذخیرهاند. در واقع، وقتی شرایط بازی حساس میشود، باید بدن بازیکنان هم بتواند طبق شرایط مسابقه، آمادگی داشته باشد.»
تیم امید فوتبال ایران همواره زیر نظر دو نهاد اداره میشود؛ کمیته ملی المپیک و فدراسیون فوتبال که هر دو در تصمیمگیری درباره تیم امید نقش دارند. فدراسیون فوتبال هنوز موضع خود درباره ابقا یا برکناری مهدی مهدویکیا را اعلام نکرده؛ اما رضا صالحی امیری، رئیس کمیته المپیک ایران، از مهدویکیا حمایت کرده است: «اجازه دهید مهدویکیا با برنامههای خود کار را دنبال کند. مهدویکیا برای رساندن این تیم به المپیک پاریس صلاحیت کامل دارد؛ اما این حمایت فدراسیون، کمیته ملی المپیک و همراهی باشگاهها را میطلبد. با ماجدی و کامرانیفر در تماسام. به یاد داشته باشید مسئولیت هدایت و نظارت و کارهای فنی با فدراسیون است و حمایتهای ما مالی خواهد بود.»
بعید به نظر میرسد فدراسیون فوتبال این دخالت کمیته ملی المپیک در تصمیمگیری درباره تیم امید را نادیده بگیرد. البته شاید تحت تاثیر حمایت کمیته ملی المپیک، به همکاری با مهدویکیا ادامه دهد؛ اگرچه مهدویکیا در رسانههای اجتماعی، با انتقادهای بسیاری مواجه شده است.
مهدویکیا که از منتقدان کارلوس کیروش، سرمربی سابق تیم ملی، بود، حالا در رسانههای اجتماعی، با این طعنه هواداران فوتبال مواجه میشود که با این ناکامی در تیم امید، چطور میتوانستی منتقد تیم کیروش باشی؟
اما مهمتر از تمام اینها، آینده تیمی است که میخواهد این بار پس از سریال ناکامیها، به المپیک برسد. نسلی که امروز تیم امید ایران را تشکیل داده، هنوز موفقیتی در فوتبال به دست نیاورده است. مهدویکیا یا هر مربی دیگری در تیم امید هم باید اول این عادت به ناکامی در تیم امید را ترک دهد؛ کاری که مربیان بسیاری طی حدود پنج دهه، از پس آن برنیامدند.
فوتبال ایران آخرینبار در سال ۱۹۷۶ در المپیک مونترال بازی کرد. سپس بهرغم صعود به المپیک ۱۹۸۰ مسکو، در بحبوحه تحولات پس از انقلاب، المپیک را تحریم کرد. پس از آن، فوتبال ایران هرگز به المپیک راه نیافت. البته این سه دوره حضور فوتبال ایران در المپیک (۱۹۶۴، ۱۹۷۲، ۱۹۷۶) با تیم ملی بزرگسالان بود. از المپیک ۱۹۹۲ بارسلون بود که تیمهای زیر ۲۳ سال در فوتبال المپیک بازی کردند.