خشک شدن رودخانه دز در بخش روستاهای شعیبیه از توابع شهرستان شوشتر، اعتراض شدید ساکنان محلی و کنشگران محیط‌ زیست را در پی داشت. مقام‌های استانی وعده داده‌اند که در نشست‌هایی، این مسئله را بررسی می‌کنند؛ اما فعالان محلی می‌گویند «سوء مدیریت منابع آبی» این فاجعه زیست‌ محیطی را رقم زده است.

در روزهای گذشته، به‌تناوب، ویدیوهایی در رسانه‌های اجتماعی منتشر شد که آشکار می‌کرد بخش شعیبیه رودخانه دز در معرض خطر خشکیدگی کامل قرار دارد و کف رودخانه پیدا است.

به گزارش خبرگزاری ایرنا، در بخش شعیبیه رودخانه دز، از توابع شهرستان شوشتر استان خوزستان، بیش از ۵۰ روستا قرار دارد که حدود ۱۰ روستا با خشکی کامل رودخانه روبه‌رو شده‌اند.

تصاویری که فعالان محیط‌ زیست از رودخانه دز در رسانه‌های اجتماعی منتشر کردند حاکی از آن است که سرنوشت رودخانه کرخه برای این رودخانه نیز در حال تکرار است. هشتگ «حقابه دز را آزاد کنید» که طی روزهای گذشته بارها به اشتراک گذاشته شد، مطالبه اصلی ساکنان محلی و فعالان محیط‌ زیست از مسئولان دولتی است.

فاطمه کرم‌الله‌ چعب، عضو شورای روستای رمانه در بخش شعیبیه، خشک شدن رودخانه دز را «فاجعه محیط‌ زیستی» خواند و گفت: «چند سال است که با کمبود آب مواجهیم اما این نخستین بار است که رودخانه کاملا خشک می‌شود.»

به گفته او، با خشک شدن رودخانه، پمپ‌ آب‌های روستایی امکان برداشت آب ندارند و در این روزها، مردم مجبور شده‌اند برای شست‌وشو و مصارف بهداشتی از همین اندک آبی که کف رودخانه است، استفاده کنند.

رودخانه دز از رشته‌کوه‌های زاگرس در استان‌های لرستان، چهارمحال و بختیاری سرچشمه می‌گیرد و با عبور از شهرستان‌های اندیمشک، دزفول، شوش، شوشتر، در بالادست اهواز به رودخانه کارون می‌پیوندد و کارون بزرگ را تشکیل می‌دهد.

در دو سال گذشته و با بحرانی شدن وضعیت رودخانه کرخه، مقام‌های استانی خوزستان تصمیم گرفتند آب شهرها و روستاهای استان را از طریق رود دز تامین کنند اما اکنون وضعیت دز از رودخانه کرخه چندان بهتر نیست و معلوم نیست مقام‌های محلی برای تامین آب مردم چه برنامه‌ای دارند.

بنا به گزارش خبرگزاری دولتی ایرنا، سازمان آب و برق خوزستان درباره علت خشک شدن این رودخانه توضیحی نداده است، اما حجت‌الله دهدشتی، فرماندار شوشتر، می‌گوید در پیغامی برای مدیرعامل سازمان آب و برق خوزستان، از او درخواست کرده است این موضوع را بررسی و نتیجه را اعلام کند. او همچنین وعده داد این مسئله در نشستی در سطح استانداری خوزستان بررسی می‌شود.

مردم استان خوزستان تیرماه ۱۴۰۰ در اعتراض به بحران کمبود آب، خشک شدن رودخانه کرخه و مدیریت ناکارآمد منابع آبی، به خیابان‌ها آمدند وعلیه حکومت و مسئولان شعارهایی سر دادند؛ این اعتراض‌ها از شهرهایی همچون اهواز، آبادان، حمیدیه، شادگان، ملاثانی، ماهشهر، بستان و کوت عبدالله آغاز شد و به‌سرعت به دیگر شهرهای ایران رسید. نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی ایران به این اعتراض‌های مردمی با سرکوب، دستگیری و زندان پاسخ دادند و برخی از آنان را با شلیک مستقیم گلوله کشتند. سازمان‌های حقوق بشری کشته شدن دست‌کم ۱۴ نفر در این اعتراض‌ها را تایید کرده‌اند.