اولیویا نیوتن جان از لحظه‌ای که در صحنه آغازین فیلم «گریس» در ساحل می‌دوید و جان تراولتا را می‌بوسید، در حالی که غروب خورشید تصویرش را سایه‌نما نشان می‌داد، تا ابد با نام «سندی اولسون» در یادها ماند. این فیلم که در ژوئن سال ۱۹۷۸ به نمایش درآمد، بلافاصله موفق شد و توانست به‌سرعت به پرفروش‌ترین فیلم موزیکال دوران خود تبدیل شود. نیوتن جان با آهنگ «با ناامیدی به تو وفادارم» نامزد دریافت جایزه اسکار شد، در حالی که با موهای فرفری طلایی‌اش می‌گفت: «راستش را به من بگو، خوشتیپ» و بعد سیگارش را با کفش پاشنه‌بلند قرمزش خاموش می‌کرد و می‌خواند: «تو همانی هستی که می‌خواهم» و خود را در حافظه مردم حک کرد. از بیداری جنسی نوجوانان و سرکشی جوانان نمی‌توان تصویری مشخص‌تر از این ارائه داد.

با این حال، نیوتن جان که در اثر ابتلا به سرطان پستان در سن ۷۳ سالگی درگذشت، از معروف‌ترین نقشش بسیار فراتر بود. او در ۲۶ سپتامبر ۱۹۴۸ در کمبریج به دنیا آمد. پدرش براین نیوتن جان، مامور ام‌آی۵ (MI5) بود که در پروژه انیگما در پارک بلچلی کار می‌کرد و رودلف هس، معاون نازی [آدولف هیتلر] را در جریان جنگ جهانی دوم بازداشت کرده بود. مادرش ایرنه، دختر مکس بورن فیزیکدان برنده جایزه نوبل، بود که برای فرار از دست رژیم نازی به بریتانیا گریخت.

خانواده نیوتن جان در سال ۱۹۵۴ که او شش ساله بود، به ملبورن استرالیا مهاجرت کرد. او از جوانی به خوانندگی علاقه‌مند شد و در سال ۱۹۶۵، در مسابقه استعدادیابی تلویزیونی با نام «بخوان، بخوان، بخوان» آهنگ‌های برت باکاراک «هرکس دلی داشت» و استیون ساندهایم «آینده درخشان است» را خواند. او در این رقابت برنده شد و جایزه سفر به بریتانیا را دریافت کرد.

نیوتن جان در لندن بود که اولین تک‌آهنگش با نام «تا وقتی بگویی مال منی» را ضبط کرد که در سال ۱۹۶۶ بدون هیاهو منتشر شد. پنج سال بعد، با بازخوانی آهنگ «اگر به‌خاطر تو نبود» اثر باب دیلن، به فهرست ده آهنگ برتر بریتانیا راه یافت که عنوان اولین آلبومش شد. در آن آلبوم، نیوتن جان طیف وسیعی از آهنگ‌های سبک کانتری و محلی را که دوست داشت اجرا کرد، از جمله «من و بابی مک‌گی» کریس کریستوفرسون، «در ایستگاه» از د بند و «اگر می‌توانستی فکرم را بخوانی» از گوردن لایت‌فوت.

نیوتن جان نامش را به‌عنوان خواننده آهنگ‌های محلی جا انداخته بود که در سال ۱۹۷۴ به‌عنوان نماینده بریتانیا برای مسابقه آواز یوروویژن انتخاب شد و ثابت کرد در پاپ نیز به همان اندازه مهارت دارد. مردم بریتانیا آهنگ او با نام «زنده باد عشق» را انتخاب کردند، اما در مسابقه‌ای که در برایتون برگزار شد، در نهایت آهنگ قدرتمند «واترلو» گروه آبا برنده شد. نیوتن جان بعدتر در همان سال آهنگ «واقعا دوستت دارم» را منتشر کرد که موفق‌ترین آهنگ او در ایالات متحده آمریکا، دست‌کم تا قبل از «گریس» شد، که معروف‌ترین آهنگش بود.

انتشار گریس در سال ۱۹۷۸، نیوتن جان را به‌عنوان ابرستاره معرفی کرد و همزمان جسارت دگرگون کردن تصویرش را به او داد. در آلبوم بعدی‌اش «واقعا جذاب» با الهام از دگرگونی سندی، دختر مدرسه‌ای بسیار محتاط، به زن جذابی که لباس تنگ و چسبان می‌پوشید، موسیقی راک اند رول خواند و با لباس چرم مشکی روی جلد آلبوم ظاهر شد. آلبوم بعدی‌اش به نام «جسمانی» در سال ۱۹۸۱ موفقیت بزرگ‌تری برایش به ارمغان آورد و آهنگ عنوانش در سراسر جهان در صدر جدول نشست. درست چند ماه بعد از راه‌اندازی ام‌تی‌وی (MTV)، نیوتن جان اولین خواننده‌ای شد که برای هر آهنگ ضبط‌‌شده‌اش ویدیو ساخت و در عرصه نوظهور تلویزیون موسیقی پیشتاز شد و جایزه گرمی را برای آلبوم ویدیویی پیشگامانه‌اش دریافت کرد.

مدت کوتاهی بعد از انتشار مجموعه‌ای از بهترین‌ آهنگ‌هایش با نام «از اول شروع کن» در سال ۱۹۹۲ بود که اولین بار [پزشکان] تشخیص دادند نیوتن جان به سرطان پستان مبتلا شده است. این خبر را در همان آخر هفته‌ای به او دادند که پدرش را از دست داد و به‌اجبار تمام تبلیغات آلبوم و نیز تور همراهش را لغو کرد. او بهبود یافت اما سرطان در سال ۲۰۱۳ و دوباره در سال ۲۰۱۷ بازگشت.

نیوتن جان طی سال‌های طولانی که با آثار دردناک سرطان و جراحی‌های مرتبط، شیمی‌درمانی و پرتودرمانی دست‌و‌پنجه نرم می‌کرد، به یکی از مدافعان مشتاق مصرف پزشکی ماریجوانا تبدیل شد. او از طریق همسرش، جان ایسترلینگ، که این گیاه را در مزرعه‌شان در کالیفرنیا پرورش می‌داد با آن آشنا شد. کلویی لاتانزی، دختر نیوتن جان، نیز در اورگن مزرعه ماریجوانا دارد. در سال ۲۰۰۷، ایسترلینگ نیوتن جان را با جوشانده غلیظ روانگردان آیاهواسکا آشنا کرد. آن‌ها سال بعد در کاسکو پرو ازدواج کردند. نیوتن جان در سال ۲۰۲۰ به گاردین گفت: «واقعا زندگی‌ام را عوض کرد. اگر این تجربه را نداشتم، شاید با جان ازدواج نمی کردم. زمانی که تحت تاثیرش بودم رویاهای باورنکردنی می‌دیدم. شگفت‌انگیز بود.»

نیوتن جان با تجربه‌های ناشی از [مصرف] روانگردان بود که فهمید می‌تواند با افراد مهم گذشته‌اش ارتباط برقرار کند. او در زندگینامه‌ای که در سال ۲۰۱۹ با نام «از باورت دست نکش» نوشت، اشاره کرد که از کارن کارپنتر و جان دنور، خواننده‌های فقید، می‌خواهد «راهنمای روح» او باشند. هر دو آن‌ها پیش از مرگ، دوستش بودند و او متوجه شد که قبل از کنسرت‌هایش به او قوت قلب می‌دهند.

نیوتن جان در سال ۲۰۱۹ به سی‌بی‌اس نیوز گفت که سعی کرد اجازه ندهد تشخیص [بیماری] یا فکر مرگ بر او غلبه کند. او گفت: «مجبورید به آن فکر کنید. منظورم این است که این بخشی از زندگی است. اما سعی می‌کنم زیاد به آن فکر نکنم. سعی می‌کنم مراقبه کنم و با آن در صلح باشم و می‌دانم تمام کسانی که دوست دارم آن‌جا هستند، بنابراین چیزی است که مشتاقش باشم.»