لیز تراس پس از غلبه بر رقیبش ریشی سوناک، در رقابت رهبری، به عنوان نخست‌وزیر جدید بریتانیا معرفی شد.
وزیر خارجه پیشین قرار است در پلاک ۱۰ خیابان داونینگ، مستقر شود و دو دختر نوجوان و هیو اولیری، همسرش، همراه او خواهند بود.
این خانواده چهار نفره که در گرینویچ و نورفولک نیز خانه‌هایی دارند، قصد دارند به خیابان داونینگ نقل مکان کنند اما مشخص نیست که آیا آن‌ها مقر وزارتخانه را انتخاب می‌کنند یا خانه بزرگ‌تری را که در مجاورت آن‌جا در پلاک ۱۱ قرار دارد- همان که بوریس جانسون اخیرا آن را بازسازی کرد.
از زمانی که تونی بلر در سال ۱۹۹۷ نخست‌وزیر شد، این اولین باری است که مقر دولت، خانه نوجوانان می‌شود.
در آن زمان، پسر بزرگ بلر، یوان، پس از اینکه پلیس او را بعد از جشن نتایج امتحان جی‌سی‌اس‌ای (GCSE) مست و در حال بالا آوردن در میدان لیسستر پیدا کرد، سرخط خبرها شد.
تراس اغلب دو دخترش، فرانسیس ۱۶ ساله و لیبرتی، ۱۳ ساله را از انظار عمومی دور نگه می‌دارد؛ مگر پست‌های هرازگاه در رسانه‌های اجتماعی که آن‌ها را از پشت سر یا کیک‌های تولدشان را نشان می‌دهد.
تراس اوایل تابستان امسال در مصاحبه‌ای با تلگراف، گفت خانواده‌اش هنوز دارند به این موضوع فکر می‌کنند که موقعیت جدید او چطور ممکن است بر آن‌ها تاثیر بگذارد؛ اما دخترانش در حال حاضر وارد دنیای سیاست شده‌اند.
تراس توضیح داد: «فکر می‌کنم کم‌کم متوجه می‌شویم که این واقعیت دارد. فکر می‌کنم دوستان دخترم در مدرسه از اتفاقی که دارد می‌افتد، کاملا شگفت‌زده شده‌اند.»
تراس درباره کارزار رهبری خود گفت: «دختر بزرگم در تیم دیجیتال کار می‌کند. او یک جی‌سی‌اس‌ای محاسباتی انجام داده است. به این ترتیب دارد در این زمینه کمک می‌کند و دختر کوچکم هم در تیم بود و توصیه‌های سیاسی کلی ارائه می‌کرد.»
او همچنین فاش کرد که این دو از همین حالا می‌خواهند دوستانشان اجازه شب ماندن در خانه پلاک ۱۰ را داشته باشند. اما پس از نقل مکان به خانه جدید، چه چیزی در انتظار آن‌هاست؟ چیزهایی وجود دارد که می‌توانیم از فرزندان رهبران پیشین جهان بیاموزیم.
«شگفت‌انگیز و بسیار آرام»
سامانتا، همسر دیوید کامرون، در مصاحبه‌ای با مجله هلو! (!Hello) در اوایل امسال، از زندگی در خیابان داونینگ در دوران تصدی همسرش بین سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۶ آزادانه صحبت کرد.
این زوج سه فرزند دارند. دخترانشان نانسی ۱۸ و فلورانس ۱۲ ساله و پسرشان، آرتور ۱۶ ساله. پسر بزرگ این زوج، ایوان، در سال ۲۰۰۹، بر اثر فلج مغزی و صرع شدید درگذشت.
فلورانس در سال ۲۰۱۰ متولد شد؛ همان سالی که کامرون به قدرت رسید.
سامانتا به هلو! گفت، تولد او «یک اتفاق عالی» بود؛ زیرا خانواده او را از شوک «ناگهان در معرض دید عموم قرار گرفتن» مصون می‌داشت و محافظت می‌کرد.
سامانتا گفت: «به این معنی که پیش از آنکه از من انتظار داشته باشند کارهای زیادی انجام دهم، کمی زمان داشتم تا خودم را آماده کنم. او درست موقعی آمد که ما به خیابان داونینگ نقل مکان کردیم.»
«این به من فرصتی داد قبل از اینکه مجبور شوم بیرون بروم و بین مردم کارهایی انجام بدهم، بفهمم که چگونه می‌خواهم در آن‌جا زندگی و کار کنم.»
با این حال، سامانتا خاطر نشان کرد که داشتن فرزندان خردسال به نفع او بود، زیرا به این مفهوم بود که مطبوعات نمی‌توانستند دنبال آن‌ها باشند یا از آن‌ها عکس بگیرند.
او گفت: «وقتی آن‌ها کوچک بودند، کار آسان بود؛ یعنی اینکه می‌توانستید از آن‌ها در برابر خیلی چیزها محافظت کنید.»
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
«آن‌ها درست نمی‌دانستند چه اتفاقی دارد می‌افتد. خوشحال بودم که قبل از به سن نوجوانی رسیدن فرزندان بزرگ‌ترم از خیابان داونینگ می‌رویم؛ چون فکر می‌کنم کار واقعا سخت می‌شد.»
سامانتا و بچه‌ها از در پشتی عمارت رفت‌وآمد می‌کردند و امنیت نداشتند که هر چیزی را به «همان شکل» زمانی که در خانه بودند، حفظ کنند.
سامانتا چنین به یاد می‌آورد: «شوهرم در تقسیم‌بندی زمان مهارت دارد. با اینکه ما در واقع در دفتر کار زندگی می‌کردیم، او عصرها به آپارتمان می‌آمد و می‌توانست مثل یک خانواده معمولی با ما وقت بگذراند.»
«آپارتمان شگفت‌انگیز و بسیار ساکت است. شما نمی‌شنوید که در بقیه ساختمان چه می‌گذرد. بچه‌ها کوچک بودند و از خیلی از اتفاق‌های اطرافشان خبر نداشتند.»
این یک زندگی عادی نوجوانانه نیست
یک شاخص خوب از آنچه زندگی در خیابان داونینگ ممکن است برای دختران تراس به همراه داشته باشد، تجربه پسر بلر، یوان، است که در زمان روی کار آمدن پدرش ۱۳ سال داشت و در پایان دوره ۱۰ ساله، به ۲۳ ساله شده بود.
یوان یک زندگی نوجوانی نسبتا معمولی داشت و پس از گرفتن نتایج جی‌سی‌اس‌ای خود در سال ۲۰۰۰، با یکی از دوستانش از چند نوشیدنی الکلی لذت برده بود.
پس از اینکه پلیس او را مست و در حال بالا آوردن در مرکز لندن گرفت و او در مورد نام و آدرس خود دروغ گفت تا مخفی کند که پسر نخست‌وزیر در حال خدمت است، اوضاع خراب شد.
بلر در اولین سخنرانی عمومی خود پس از این حادثه، گفت که پدر و مادر بودن «احتمالا سخت‌تر» از نخست‌وزیر بودن است. او گفت: «گاهی اوقات شما موفق نمی‌شوید، اما خانواده برای من از هر چیز دیگری مهم‌تر است.»
دفتر نخست‌وزیری خیابان داونینگ همچنین بیانیه‌ای صادر کرد و گفت که یوان «بسیار متاسف است» و در «جدی بودن» اقدام‌های خود تردیدی ندارد.
بلر سال ۲۰۱۰ در کتاب خاطرات خود به نام «سفر»، برای یوان و رابطه خانوادگی نسبتا عادی، پیامدهایی ملایم‌تری را شرح داد.
بلر با یادآوری شب دستگیری پسرش نوشت: «آن شب خوابم نبرد. حدود ساعت ۲:۳۰ صبح یوان اصرار کرد به تخت من بیاید. از غصه مرتب عذرخواهی می‌کرد و بالا می‌آورد.»
بلر نوشت: «اگر یک سلول پلیس در دسترس بود، تمام تلاشم را می‌کردم او را بفرستم آن‌جا.»
«زندگی در موزه»
در سال‌های اخیر، ساشا و مالیا، دختران نوجوان باراک و میشل اوباما، با روی کار آمدن پدرشان در سال ۲۰۰۷، در کانون توجه قرار گرفتند.
میشل پیش از این در سال ۲۰۱۹، در مصاحبه‌ای با سی‌بی‌اس، توضیح داد که زندگی در کاخ سفید چگونه فرزندانش را تحت تاثیر قرار داد.
او گفت دخترها هرچه بزر‌گ‌تر می‌شدند، «از زندگی در موزه کمتر هیجان‌زده می‌شدند».
میشل گفت: «بچه‌های من همیشه نگهبانان مسلح با خود داشتند. تصور کنید با گروهی از مردان [مسلح] و بیسیم‌دار [در اطرافتان] بخواهید برای اولین بار کسی را ببوسید.»
در حالی که دختران تراس هیجان خود را از دورنمای داشتن مهمان برای خوابیدن در خانه پلاک ۱۰ ابراز کرده‌اند، میشل می‌گفت که او «متعجب» بود که دخترانش جایی غیر از کاخ سفید دوستانشان را برای خواب دعوت نکرده‌اند؛ یعنی جایی که «مردی با تفنگ» بیرون نشسته است.
میشل گفت: «تصور کنید که مالیا و ساشا برای خوابیدن به خانه شما بیایند. با شما تماس می‌گیرند، می‌گویند ما باید شماره تامین اجتماعی شما را داشته باشیم، همین طور تاریخ تولدتان را. افرادی خواهند آمد تا خانه شما را بازرسی کنند.»
«اگر اسلحه و مواد مخدر دارید، حتما به آن‌ها بگویید. زیرا به هر حال آن‌ها را پیدا خواهند کرد. دروغ نگویید. آن‌ها را از شما نمی‌گیرند، فقط باید بدانند کجا قرار دارند و در ضمن یک مرد مسلح تمام شب در ایوان جلو خواهد نشست. بگذارید بیاید داخل و از دستشویی استفاده کند؛ با این کار لطف کرده‌اید.»
© The Independent
