اگر بخواهید عکاسی به نام «هاروهیکو کاواگوچی» پرتره خانوادگی شما را ثبت کند، با یک شرط نامعمول همراه می‌شوید؛ اینکه او تمام خانه شما را در پلاستیک بپیچد و سپس خودتان را هم با جاروبرقی در یک کیسه جمع کند.
به گزارش سی‌ان‌ان، این هنرمند ساکن توکیو تصاویر خیره‌کننده‌ا‌‌ی را که ثبت کرده است، «عکس‌های یادگاری برای خانواده» توصیف می‌کند. این عکس‌ها بخشی از مجموعه تصاویری است که او در پروژه «عشق جسمانی» (Flesh Love) به سرانجام می‌رساند؛ ماموریتی تقریبا دو دهه‌ای برای کشف صمیمیت انسانی با بسته‌بندی افراد در پلاستیک.
کاواگوچی درباره این پروژه عجیب عکاسی چنین توضیح می‌دهد: «زمانی که این کار را شروع کردم، از برخی دوستانم خواستم که آزمایش کنند چقدر می‌توانند نفسشان را حبس کنند، و متوجه شدم که این کار حدود ۱۵ ثانیه ممکن است. بنابراین، تصمیم گرفتم قاعده‌ای ۱۰ ثانیه‌ای تنظیم کنم که بتوان در آن زمان کوتاه، تصویر سوژه‌ها را ثبت کرد و سپس بلافاصله آن‌ها را از پلاستیک بیرون آورد. صرف‌نظر از اینکه موفق شده باشم عکس خوبی ثبت کنم یا نه، ظرف ۱۰ ثانیه افراد را از پلاستیک خارج می‌کنم.»
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
او این پروژه را نخست با ثبت تصاویر چیزهای کوچک‌تری که در پلاستیک جمع شده بودند، آغاز کرد و رفته‌رفته به عکاسی صمیمی از عاشقانی رسید که در داخل کیسه‌های فشرده به هم چسبیده بودند. عکس‌های او سپس به مقیاس‌های بزرگ‌تر رسید. آخرین مجموعه‌عکس او با عنوان «تمام عشق‌های جسمانی» (All Flesh Love)، شامل تصاویری است که در آن زوج‌ها، خانواده‌ها، و مکان‌ها و اشیایی که برایشان مهم است، از جمله خانه، درختان، اتومبیل و موتورسیکلت، در پوشش‌های پلاستیکی بزرگ کنار هم فشرده شده‌اند.
این عکاس مبتکر می‌گوید که در حال گسترش پروژه‌اش با این هدف است که بتواند افراد را در محیط‌های بزرگ‌تری، از جمله یک پارک کامل، بسته‌بندی کند.
او درباره مجموعه‌عکس‌هایش چنین توضیح می‌دهد: «تمام این تصویرها درباره عشق است. تمرکز من نخست ثبت نزدیکی جنسی بین زوجین بود، اما در ادامه به سمت ارتباط اعضای خانواده و نیز رابطه آن‌ها با خانه‌شان تغییر کرد. با این حال، هدف ثابتی دارم؛ به تصویر کشیدن ارتباط انسانی در اشکال مختلف.»
او می‌افزاید: «عکس‌های دوره اول فعالیتم بیشتر بر عشق میان زوج‌ها تمرکز داشت، اما عکس‌های تازه‌تر حاوی پیام ارتباط با دنیای بیرون است و انسان‌هایی را نشان می‌دهد که به همه چیز ابراز عشق می‌کنند.»
سفارش و تولید پلاستیک‌های فشرده و تنظیم صحنه برای ثبت تصویر ممکن است دو هفته طول بکشد، عکس‌برداری نهایی نیز به کمک حدود هفت نفر نیاز دارد. عوامل عکس‌برداری یک مخزن اکسیژن قابل‌حمل و نیز یک اسپری برای خنک نگه داشتن سوژه‌ها در طول عکاسی در فصل تابستان به همراه دارند.
کاواگوچی تاکید می‌کند که برخی افراد هنگام تماشای عکس‌های او ممکن است احساس «کلاستروفوبیک» (ترس از حضور در فضاهای بسته) داشته باشند. او می‌گوید کاملا آگاه است که محصور شدن در داخل یکی از کیسه‌های هوا چقدر احساس خفگی ایجاد می‌کند، زیرا خودش آن را امتحان کرده است.
ایده عکاسی فشرده از انسان‌ها زمانی به ذهن کاواگوچی خطور کرد که در کنسرت‌ها و باشگاه‌های شبانه از زوج‌های جوان عکس می‌گرفت. او در این باره می‌گوید: «وقتی می‌خواستم از زوج‌ها عکاسی کنم، احساس می‌کردم که بین فاصله فیزیکی و عاطفی میان دو نفر، رابطه‌ای وجود دارد. بنابراین، از دوستانم خواستم داوطلب شوند که در پروژه «عشق جسمی»، آن‌ها را در پلاستیک به هم فشرده کنم و عکس بگیرم. این کار را نوعی تجسم صمیمیت و عشق میان زوج‌ها در نظر گرفتم.»
او در ادامه می‌گوید: «هدف اصلی هنر من این است که دو نفر را که همدیگر را دوست دارند، به یک موجود تبدیل کنم. این کار با الهام از گفته افلاطون است. این فیلسوف معتقد بود که مردان و زنان در آغاز موجوداتی واحد بوده‌اند، با چهار دست، چهار پا و دو صورت، تا اینکه زئوس، خدای یونانی، آن‌ها را به دو نیم تقسیم کرد.»
او می‌افزاید: «با اینکه می‌کوشم عشق میان سوژه‌ها را به تصویر بکشم، هنوز دقیقا نمی‌دانم عشق چیست، اما فکر نمی‌کنم فقط به فاصله فیزیکی مربوط باشد. با کمال تعجب، گاهی اوقات احساس می‌کنم که سوژه‌ها خیلی صمیمی به نظر نمی‌رسند؛ حتی اگر بدن‌های آن‌ها کاملا به هم نزدیک باشد. برعکس آن نیز صادق است.»
او با اظهار امیدواری به کشف سبک‌های هنری جدید، می‌گوید: «ایده‌ای به نام ماشین لباسشویی را هم در دست تصویربرداری دارم که در آن، سوژه‌ها را در ماشین لباسشویی قرار می‌دهم.»
