ایتالیا درگیر مناقشه‌ای است بر سر آن که آیا باید ارائه کارت شناسایی را پیش از باز کردن حساب در شبکه‌های اجتماعی مجازی الزامی کرد یا نه. طرفداران این طرح مدعی‌اند که این حرکت، به حل مشکل «سخنان تنفرآمیز» و خبرهای دروغ در فضای مجازی کمک می‌کند.
این طرح جدید از سوی یکی از نمایندگان اعتدال‌گرای مجلس این کشور مطرح شده است و با تصویب آن، ردگیری مطالب در فضای مجازی و پیدا کردن افرادِ پشت آن‌ها، آسان می‌شود. طبق این قانون، اطلاعات افراد ذخیره می‌شود، اما کاربران هم‌چنان می‌توانند با اسم مستعار فعالیت مجازی داشته باشند.
لوییجی ماراتین، یکی از نمایندگان حزب «زنده‌باد ایتالیا»، حزب ماتئو رنزی، نخست وزیر پیشین این کشور، گفت که در فضای مجازی بحث‌های سیاسی را «دستکاری و منحرف» می‌کنند. او ادعا کرد که این قانون، باعث می‌شود «فضای مجازی تبدیل به مجرای فاضلاب نشود» و گفت: «دیگر وقت آن است که در این مورد کاری کنیم.»
او در مطلبی در روزنامه «لاریپوبلیکا» از این طرح دفاع کرد و نوشت: «حق ناشناس ماندن کابران باید محفوظ باشد، اما در عین حال باید تمهید دیگری نیز برای محافظت از منافع عمومی در نظر گرفت. یعنی فضای عمومی باید جایی باشد که بتوان هرکس را مجبور کرد تا در مقابل آنچه می‌نویسد، پاسخگو باشد و بدین ترتیب، باید از آن حراست کرد.»
در واکنش به این طرح این نماینده مجلس، کاربران رسانه‌های مجازی ایتالیا در میان مطالب قبلیِ آقای ماراتین در توییتر گشتند و تصاویری از مطالب او را منتشر کردند که در آن‌ها الفاظ رکیک به‌کار برده بود و مثلاً سیاست‌مداران جناح مخالفش را «کله**ری‌های بدبخت» خوانده بود، یا حرف‌های توهین‌آمیز دیگری از این دست، زده بود.
منتقدان این طرح هم‌چنین می‌گویند که همین الآن هم بیشتر اوقات می‌شود هویت کسی را که در فضای مجازی فعالیت می‌کند، از روی نشانیِ «آی پی» او تشخیص داد، و بر حق «ناشناس ماندن مردم» تأکید دارند.
بر خلاف بریتانیا، در بیشتر کشورهای اتحادیه اروپا مردم کارت شناسایی ملی دارند و نظام هماهنگ سراسری شناسایی وجود دارد. در ایتالیا، خودِ داشتن کارت شناسایی الزامی نیست، اما اگر پلیس از فردی بخواهد، وی باید بتواند هویتش را ثابت کند.
در بریتانیا درخواست‌هایی مبنی بر تصویب قوانین مشابهی برای ممنوعیت ایجاد حساب کاربری ناشناس مطرح شده است. اوایل ماه جاری، نماینده مستقل مجلس، یان آستین، از دولت پرسید که آیا «برنامه‌ای برای تقدیم طرح‌های قانون‌گذارانه به مجلس برای جلوگیری از ساختن حساب کاربری ناشناس در توییتر» دارند یا خیر.
اما مت وارمن، وزیر فرهنگ بریتانیا، پاسخ داد: «شرکت‌ها هنگام ارائه خدمات باید مسئولیت برخورد با رفتار توهین‌آمیز کاربران‌شان را به عهده بگیرند و مثلاً اقداماتی انجام دهند برای محدود کردن فعالیت کاربران ناشناسی که از خدمات آن‌ها سوءاستفاده می‌کنند.»
وی افزود: «اما به هر حال، ناشناس بودن در فضای مجازی یکی از اصول مهم آزادی در این فضا و باز بودن آن است و افراد به دلایلی که موجه هم هستند، دلشان نمی‌خواهد در فضای مجازی شناسایی شوند. مثلاً می‌خواهند از افشاگران اطلاعات محافظت کنند و برای توانمند‌سازی قربانیان بردگی نوین و سوءاستفاده خانگی و جنسی، تلاش کنند.»
در سراسر جهان، اهمیت ناشناس بودن به طور خاص در این است که امکان فعالیت آزادانه را بدون ترس از انتقام و زندان برای مدافعان حقوق بشر و روزنامه‌نگاران، به‌ویژه در حکومت‌های استبدادی، فراهم می‌کند.
کمیسیون اروپا هشدار داده است که شبکه‌های اجتماعی مانند توییتر و فیسبوک، باید بیشتر تلاش کنند تا با پخش اطلاعات نادرست در فضای مجازی مقابله کنند، وگرنه با برخورد قانونی مواجه خواهند شد. ارائه این طرح‌ها، نتیجه این هشدار است. این هفته و پیش از برگزاری انتخابات سراسری در بریتانیا، این کمیسیون در بیانیه‌ای گفته است که در فضای مجازی «هم‌چنان در سطح وسیع شاهد تبلیغات و بازارگرمی خودکار و پخش اطلاعات غلط هستیم».
این نوشته برگردان فارسی از مقالات منتشر شده دیگری است و منعکس کننده دیدگاه سردبیری روزنامه ایندیپندنت فارسی نمی باشد.
© The Independent
