پس از قتل ژینا (مهسا) امینی در پی بازداشت او به دست گشت ارشاد و اعتراضات گسترده خیابانی که تعبیر به «انقلاب» می‌شود، برخی از بازیگران زن که تاکنون حجاب اسلامی را (دست‌کم در مجامع عمومی) رعایت می‌کردند، یا از خود عکس یا فیلمی که در آن بدون حجاب اسلامی باشند، منتشر نمی‌کردند، شروع کردند به «کشف حجاب»! نخستین چراغ را کتایون ریاحی روشن کرد و بعد مریم بوبانی که عکس‌های بدون حجابی از خود منتشر کردند، آناهیتا همتی هم سرخود را از ته تراشید و عکس انداخت، و تیر آخر را آبان عسکری زد که به تازگی در مجموعه نمایش خانگی «یاغی» ساخته همسرش، محمد کارت، بسیار گل کرده است. او نقش دلنشین «عاطفه قنبرزاده»، خواهر ناتنی «جاوید گنجی» با بازی درخشان «علی شادمان» را به خوبی بازی کرده است. آبان عسکری در ویدیویی که در فضای مجازی منتشر کرد، بدون حجاب ظاهر شد و به کمپین موسوم به «گیس‌بران» پیوست و با قیچی بخشی از موی خود را برید.

اسماعیلی، وزیر ارشاد، که دید کسی برایش تره خرد نمی‌کند، اعلام کرد که بازیگرانی که بی‌حجاب شده‌اند، بروند فکر شغل دیگری باشند، و کتایون ریاحی هم نگذاشت و نه برداشت و در اینستاگرامش نوشت، «شما هم بهتر است بروید دنبال شغل آبرومندی بگردید!»، و آقای وزیر هم آبروداری نکرد و نیمه‌شب نیروهای امنیتی سربخت کتایون ریاحی رفتند و دیگر پس از آن خبری از او نشد، تنها گفته شد که از دست نیروهای امنیتی فرار کرده است و می‌شود حدس زد که گفته‌اند ساکت باش تا دستگیرت نکنیم. حرف‌های شراره دولت‌آبادی و بی‌حجاب شدن شیوا ابراهیمی هم اضافه شد، و چند بازیگر زن در خارج از کشور هم که به هر دلیل تاکنون حجاب داشتند، حجاب از سر برداشتند؛ کسانی مانند مهناز افشار و شبنم فرشادجو، و دومینووار تعداد بازیگران زنی که به حجاب اجباری «نه» می‌گفتند، زیاد و زیادتر شد.

از وقتی که آبان عسکری گیسو برید و بعد در ویدیو دیگری اصلا اعطای داشتن پاسپورت جمهوری اسلامی ایران را به لقای شهروندی ایران در این نظام بخشید و گفت ترک تابعیت می‌کند، پخش قسمت‌های آخر مجموعه نمایش خانگی «یاغی» ناگهان بدون هیچ توضیحی قطع شد. البته در قسمت‌های قبلی هم، بخش‌های مربوط به آموزش موسیقی «رضا صادقی» که در نقش خودش در این سریال بازی می‌کرد و به «عاطفه» آموزش موسیقی می‌داد، ناگهان قطع شد و چند قسمت هیچ خبری از «عاطی» و «رضا صادقی» نبود و معلوم نشد بر سر رضا صادقی چه آمد. البته قبلا هم برخی از نمایش‌های خانگی (مانند «جزیره» به کارگردانی سیروس مقدم) نیمه‌کاره رها شده‌اند. در یکی از قسمت‌های «شبکه مخفی زنان» (به کارگردانی افشین هاشمی و نویسندگی محمد رحمانیان) هم، در قسمتی که زن شاعری از شاعران نامی قرن گذشته به نام نیم‌تاج سلماسی که به نیم‌تاج لکستانی (نیم‌تاج خاکپور) هم مشهور است (یکی از زن‌هایی که «باران کوثری» نقش او را بازی می‌کرد)، در محفل زنان شعر «کاوه» خود را می‌خواند، این شعر به طور کامل حذف شده است، که البته مربوط به مضمون آن شعر است: 

«ایرانیان که فر کیان آرزو کنند                

باید نخست کاوه خود جست‌وجو کنند

مردی بزرگ باید و عزمی بزرگ‌تر         

  تا حل مشکلات به‌نیروی او کنند

آزادگی به ‌دسته شمشیر بسته‌اند                 

مردان هماره تکیه خود را بدو کنند

در اندلس نماز جماعت به‌پا کنند              

 آن‌ها که قادسیه به خون‌ها وضو کنند

ایوان پی‌شکسته مرمت نمی‌شود                 

صدبار اگر به ‌ظاهر وی رنگ و رو کنند

نوحی دگر بباید و طوفان وی ز نو             

تا لکه‌های ننگ شما شست‌وشو کنند

قانون خلقت است که باید شود ذلیل             

هر ملتی که راحتی و عیش خو کنند»

که حتما صلاح ندانستند در این اوضاع و احوال پخش شود.

البته پیش از این ماجراها و بر سر اتفاق جشنواره کن، اسماعیلی تعدادی از عوامل سینما را به ممنوع‌الکاری تهدید کرده بود، اما این که جلو پخش سریال‌های موجود را بگیرند یا اجازه پخش مجدد سریال‌های قبلی را هم ندهند، دیگر دور از انتظار بود.

حتی اعلام کردند که برنامه‌های «دورهمی» مهران مدیری که بیش از ۵۰ قسمت ضبط‌شده و پخش‌نشده دارد، احتمالا پخش نخواهد شد و دست‌کم تاکنون در جدول پخش برنامه‌های شبکه نسیم قرار نگرفته است.

این موضوع، بیش از آنکه مشکل بازیگران باشد، مشکل خود صدا و سیما و حکومت است، چون تلویزیون بارها و بارها سریال‌های پربیننده را پخش می‌کند؛ بدون آنکه به بازیگران یا تهیه‌کنندگان پولی پرداخت کند. برای نمونه، اگر بخواهند جلو پخش مجدد سریال‌هایی را بگیرند که همین چند خانم بازیگر بازی کرده‌اند، باید نصف شبکه‌های تلویزیونی را تعطیل کنند. 

کتایون ریاحی در ده‌ها فیلم و سریال بازی کرده است که برخی از آن‌ها به نورچشمی‌های جمهوری اسلامی ایران مربوطند. مثلا در «یوسف پیامبر» ساخته فرج‌الله سلحشور در نقش «زلیخا»، یا در سریال «بازگشت پرستوها» ساخته «ابوالقاسم طالبی»، یکی از تندروترین کارگردانان هوادار حکومت، یا در سریالی مانند «شب دهم» که نقش «فخرالزمان» را در آن بازی می‌کند و معمولا پای ثابت شبکه‌های مختلف تلویزیونی به‌ویژه در ماه محرم است، و چندین فیلم و سریال پر بیننده دیگر.

مریم بوبانی هم ده‌ها فیلم و سریال بازی کرده است که برخی از آن‌ها هر سال پخش می‌شوند؛ مانند «مختارنامه» (به کارگردانی داوود میرباقری) که سرقفلی ماه رمضان است، یا «کلاه پهلوی» (سید ضیاءالدین دری). آناهیتا همتی هم ده‌ها فیلم و سریال و مجموعه نمایش خانگی در کارنامه خود دارد. جالب است که حتی دو تا از سریال‌هایی که خود من فیلم‌نامه‌نویس و تهیه‌کننده‌شان بودم، با این حساب قابل پخش نیستند؛ یکی سریال «مسافر» (به کارگردانی سیروس مقدم) که یکی از نقش‌های اصلی و غیرقابل حذف آن (محبوبه اسدی) را «شیوا ابراهیمی» بازی می‌کند،  و نقش پوران همسر پروانه (با بازی رضا بابک) را شراره دولت‌آبادی بازی می‌کند. 

جالب است بدانید که در گذشته هم این اتفاق افتاده است. وقتی گلشیفته فراهانی را راندند، سر پخش نکردن فیلم‌ها و سریال‌هایی که او در آن‌ها بازی کرده بود، همیشه کشمکش بود. یا مثلا سریال «نرگس» (به کارگردانی سیروس مقدم) به دلیل اینکه زری امیرابراهیمی در آن نقش مهمی را بازی می‌کرد (زهره شوکت، دختر دوم خانواده شوکت)، پس از رسوایی‌ای که برای او پدید آوردند، به جای آنکه متهم را دستگیر کنند، «زهرا» را دستگیر کردند و او توفیق اجباری پیدا کرد و از جمهوری اسلامی رفت و با تلاش و پشتکار زیاد، توانست امسال جایزه بهترین بازیگر زن جشنواره کن را برای بازی در «عنکبوت مقدس» (به کارگردانی علی عباسی) دریافت کند؛ سرنوشتی که شاید موجب شد زنان جوان بازیگر بسیاری، دیگر برای «نواله ناگزیر گردن کج» نکنند.

اینک «محمدمهدی اسماعیلی»، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، به چنان خفتی افتاده است که سرزده به مراسم اعضای پیشکسوت سینما و تئاتر می‌رود و خودش به خودش لوح سپاس می‌دهد و وقتی عکس‌های آن مراسم بیرون می‌آید، این پیشکسوتان و بازنشسته‌های هنرمند یادداشت می‌نویسند و بیانیه می‌دهند که ما غافلگیر شدیم و چه و چه. به عبارت ساده‌تر، کلاه جناب وزیر دیگر پشمی ندارد.

به هر حال، مردم فراموش نمی‌کنند که وقتی آنان زیر چماق و گلوله بودند و فرزندان جوان و نوجوانشان یکی یکی پرپر می‌شدند، چه کسانی هنوز دنبال کسب و کار خودند و در واپسگراترین فیلم‌های حکومتی شرکت می‌کنند. در آینده نام مهسا امینی، حدیث نجفی، حنانه کیا، سارینا اسماعیل‌زاده، غزاله چلاویکنون، و ده‌ها نام دیگر در سراسر کشور و مردم بی‌پناه بلوچ که به رگبار بسته شدند و به خاک‌و‌خون کشیده شدند و کوچک بزرگ به قتل رسیدند، در تاریخ به نیکی می‌ماند، و از کسانی که در این روز و روزگار تن به بردگی می‌دهند و برای پولی کرنش می‌کنند که سرانجام فرصت از گلو پایین دادنش را هم نمی‌یابند، به بدی یاد خواهد شد.