رصدخانه جنوبی اروپا (ESO) به‌تازگی تصویر درخشش [نور پس‌تاب] شبح مانندی از مرگ سخت و سوزان یک ستاره عظیم منتشر کرد.

رصدخانه جنوبی اروپا تصویری ۵۵۴ میلیون پیکسلی از بقایای «ابرنواختر ولا» گرفته است، یک ساختار آشفته که هنوز با انرژی آزاد شده ۱۱ هزار سال پیش یک ابرنواختر می‌درخشد. این بقایای ابرنواختر که در فاصله ۸۰۰ سال نوری از ما در صورت فلکی «ولا» معروف به بادبان پیدا شده‌، یکی از نزدیک‌ترین‌ [ابرنواختر] ها در نوع خود به زمین است.

تصویر جدید بی‌شمار رشته‌های گازی به‌هم‌پیوسته را که در سایه‌های صورتی و نارنجی می‌درخشند نشان می‌دهد. رنگ‌ها کاملا طبیعی نیستند، اما نتیجه استفاده از فیلترهای مختلف دوربین‌ -‌قرمز، سبز، آبی و سرخابی‌اند. ستارگان آبی درخشانی که در تصویر دیده می‌شوند در پیش زمینه قرار دارند و میان زمین و خود باقیمانده ابرنواختر واقع شده‌اند.

رصدخانه جنوبی اروپا همچنین در روز دوشنبه در توییتر، تصاویر کوچک‌تری را به اشتراک گذاشت که بخش‌هایی از تصویر بزرگ‌تر را به‌طور مشخص برجسته می‌کنند 

۳/ با این ۱۲ نقطه مشخص‌شده به جزئیات باقیمانده ابرنواختر بادبان بپردازید که هر کدام بخش تودرتوی متفاوتی از ابرهای گازی زیبای صورتی و نارنجی و ستاره‌های درخشان در پیش‌زمینه و پس‌زمینه را نشان می‌دهند.

ساختار بقایای ابرنواختر محصول خود ابرنواختر است.

زمانی که ستارگان کلان‌جرم، تمام سوخت موجود خود را برای واکنش‌های گرما‌هسته‌ای که [انرژی] شان را تامین می‌کنند مصرف می‌کنند، گرانش خود آن‌ها موجب رُمبش [یا اصطلاحا فروپاشی] شان بر روی خود می‌شود و به انفجار ابرنواختری می‌‌انجامد که بیشتر جرم آن‌ها را به فضا پرتاب می‌کند. گازهای پرتاب شده و امواج ضربه‌ای ناشی از انفجار، گاز اطراف ستاره را در فضا فشرده می‌کند و تارها و رشته‌هایی را ایجاد می‌کنند که در تصویر دیده می‌شوند.

برخی از ستارگان کلان‌جرم پس از یک [انفجار] ابرنواختری [تا حد] سیاهچاله‌ها فشرده می‌شوند، اما در مورد باقیمانده ابرنواختر ولا، جرم باقی‌مانده ستاره تا [تبدیل شدن به] یک پیکر بسیار کوچک و چگال به نام ستاره نوترونی فشرده شد. ستارگان نوترونی به‌قدری چگال‌اند که پروتون‌های با بار مثبت و الکترون‌های با بار منفی در اتم‌های تشکیل‌دهنده ستارگان با هم ترکیب می‌شوند و نوترون‌هایی را درست می‌کنند که نام این ستاره‌ها [هم] از آن گرفته شده است.

این تصویر با تلسکوپ نقشه‌برداری (VST) تلسکوپ بسیار بزرگ (VLT) واقع در رصدخانه پارانال رصدخانه جنوبی اروپا در شیلی گرفته شده است. این رصدخانه همچنین محل قرار گرفتن تلسکوپ بسیار بزرگ (VLT) رصدخانه جنوبی اروپا است که سرواژه [V] (وی) در «وی‌اس‌تی» به خاطر نام «وی‌ال.تی» است.

«وی‌اس‌تی» برخلاف «وی‌ال‌تی» برای تصویربرداری از بخش‌های وسیع آسمان به‌طور هم‌زمان طراحی شده است؛ [یعنی] - نقشه‌برداری - در نور مرئی و فرابنفش. این تصویر جدید به‌عنوان بخشی از یکی از آن نقشه‌برداری‌ها [توسط] نقشه‌برداری فتومتریک هیدروژن-آلفا [از خطوط سری بالمر] از صفحه و برآمدگی جنوب کهکشان [با نام اختصاری «+VPHAS»] گرفته شده است که بیش از هفت سال است که از کهکشان ما نقشه‌برداری می‌کند.

رصدخانه جنوبی اروپا در حال حاضر در حال ساخت تلسکوپی به‌نام تلسکوپ بسیار عظیم (ELT) است که با راه افتادن آن در سال ۲۰۲۷، بزرگ‌ترین تلسکوپ رصدی در نور مرئی خواهد بود. در حالی که «وی‌اس‌تی» از یک آینه اصلی با قطر حدود ۸ پا (۲.۵ متر) استفاده می‌کند و تلسکوپ بسیار بزرگ «وی‌ال‌تی» از آرایه‌ای از چهار تلسکوپ استفاده می‌کند که هر کدام از آینه‌های اصلی با قطر حدود ۳۷ پا (۱۱ متر) استفاده می‌کنند، «ای‌ال‌تی» از یک آینه اصلی چند قطعه‌ای با عرض ۱۳۰ پا (۴۰ متر) بهره می‌گیرد.