نصیر احمد فایق، سرپرست نمایندگی دائم افغانستان در مقر سازمان ملل متحد در نیویورک، روز سهشنبه، ۱۰ آبان، در نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد که در ارتباط با گزارش سالانه شورای حقوق بشر برگزار شد، وضعیت حقوق بشر در افغانستان را «بهشدت نگرانکننده» اعلام کرد.
فایق در سخنان خود، به کشتار، اعدامهای صحرایی، انتقامجویی، بازداشتهای خودسرانه، کوچ اجباری، خشونت علیه معترضان و خبرنگاران و بدرفتاری با زنان، کودکان و اقلیتهای قومی در حکومت طالبان اشاره کرد و با تاکید بر محدودیتهای شدید بر فعالیت زنان و آزادیهای فردی، هشدار داد: «وضعیت زنان و دختران در افغانستان شدیدا نگرانکننده است. وضع دستورالعملهای تعصبآمیز و سازمانیافته طالبان به منظور محدود کردن حقوق و آزادیهای اساسی زنان و دختران از جمله آزادی حق تحصیل، کار و شرکت در عرصههای اجتماعی، با تمام کنوانسیونها و پیمانهای جهانی حقوق بشر مغایر است.»
به گفته او، طالبان افغانستان را به «بدترین مکان» برای زنان در جهان تبدیل کردهاند.
فایق از یوناما (دفتر معاونت سازمان ملل متحد) و گزارشگر ویژه حقوق بشر در افغانستان خواست موارد نقض حقوق بشر و بدرفتاریها در افغانستان را مستند کنند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
او تصریح کرد: «تنها گزینه برای تامین عدالت، صلح و امنیت و حضور معنیدار زنان در افغانستان، تشکیل یک دولت فراگیر و پاسخگو و مبتنی بر حاکمیت قانون است.»
ریچارد بنت، گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور حقوق بشر، در تاریخ چهارم آبان، پس از سفری ۱۲روزه به افغانستان و بازدید از استانهای پنجشیر، بامیان و بلخ و نیز دیدار با برخی از فعالان زن و مقامهای طالبان، یافتههای خود را در مجمع عمومی سازمان ملل ارائه کرد.
او تایید کرد که درگیری میان مخالفان طالبان و طالبان در پنجشیر و استانهای شمالی افغانستان ادامه دارد و از کشتار اسیران جنگی گزارشهای موثقی در دست است که نشاندهنده نقض قوانین بینالمللی و حقوق بشر است. او افزود که مردم افغانستان بهویژه زنان بهشدت سرکوب شده و تحت ظلم قرار گرفتهاند.
بنت در گزارش خود، به حمله به هزارهها، سیکها و صوفیها هم اشاره کرد.
طالبان در ۱۵ اوت ۲۰۲۱ از طریق نظامی قدرت را افغانستان به دست گرفتند و نظام جمهوری تحت حمایت غرب را پس از دو دهه، ساقط کردند. در این مدت، بارها گزارشهای مبنی بر نقض حقوق بشر و حقوق زنان و اقلیتهای قومی منتشر شده است. این گروه تجمعهای اعتراضی زنان در طلب حق کار، تحصیل و آزادیهای فردی را سرکوب کرده و در چندین مورد زنان معترض را بازداشت و از آنان اعتراف اجباری گرفتهاند. در حاکمیت طالبان، دختران بالاتر از کلاس ششم اجازه ندارند به مدرسه بروند و بسیاری از زنان از ساختار ادارات دولتی حذف شدهاند.