نمایندگی روسیه در سازمان ملل متحد، روز پنجشنبه ۲۶ آبان، میزبان نشست آریا فورمولا (نشست غیررسمی اعضای شورای امنیت) با عنوان «راه‌های جلوگیری از فروپاشی اقتصادی و چشم‌انداز توسعه افغانستان» بود. واسیلی نیبنزیا، سفیر دائمی روسیه در سازمان ملل، در این نشست از ناهماهنگی میان جامعه جهانی در مورد چگونگی کمک به توسعه افغانستان و جلوگیری از فروپاشی اقتصادی این کشور انتقاد کرد. او گفت: «تنها شرط گذاشتن‌های مداوم برای طالبان، راه حل وضعیت موجود نیست.»

نماینده روسیه تاکید کرد که طالبان علاوه بر این‌ که به وعده‌هایشان به جامعه جهانی عمل نکرده‌اند، «پتانسیل لازم برای مدیریت چالش‌هایی که از ۲۰ سال گذشته باقی مانده است و بحرانی که اکنون به وجود آمده را نیز ندارند.»

او اظهار داشت که جامعه جهانی در مورد بهبود وضعیت افغانستان نظر یکسانی ندارد و با اولویت دادن به برخی مسائل، برخی دیگر را کاملا به فراموشی می‌سپارد. نماینده روسیه هرچند به وضعیت زنان، آموزش و ممنوعیت‌های تحمیل شده بر آنان به‌عنوان بخشی از مشکلات اشاره کرد، اما بیشتر بر آزادسازی ذخایر ارزی افغانستان و کمک به توسعه اقتصادی این کشور تاکید کرد.

واسیلی نبینزیا همچنین افزود: «یکی از دلایل اساسی بحرانی شدن وضعیت در افغانستان این است که جامعه جهانی می‌خواهد با گذاشتن شرط‌ها و در صورت عملی شدن آن از سوی طالبان، به این کشور کمک کند.» او تصریح کرد: به جای این کار، غرب باید به آنچه در ۲۰ سال گذشته در افغانستان انجام داده است نگاهی بیندازد و بپذیرد که بخش بزرگی از بحران کنونی، ناشی از مسئولیت گریزی است.

نبینزیا گفت: «اگر به یاد بیاوریم که در اکثر استان‌های افغانستان حتی مدرسه وجود ندارد، یا نیاز مبرمی به بهبود شرایط دارند، درخواست‌های بلندمدت از طالبان برای اطمینان از دسترسی دختران و پسران افغان به آموزش، بسیار ریاکارانه به نظر می‌رسد.»

او با بیان این موضوع در واقع تصویری از دو قطبی شدن کشورهای جهان در مورد وضعیت بحرانی افغانستان ترسیم کرد؛ روسیه و کشورهای منطقه نگران تشدید بحران اقتصادی و در نتیجه سرازیر شدن بیشتر مهاجران و تشدید فعالیت‌های تروریستی در افغانستان‌اند. در حالی که غرب بدون توجه به دلایل این بحران، بر موضوع‌های کوچک‌تر پافشاری می‌کند و در واقع از مسئولیتی که در قبال بحرانی شدن اوضاع افغانستان به دلیل حضور ۲۰ ساله دارد، شانه خالی می‌کند.

نماینده روسیه به‌عنوان یک راه حل، به ایجاد یک گفت‌وگوی جهانی با طالبان تاکید کرد و گفت که باید جامعه جهانی با طالبان وارد گفت‌وگوی همه‌جانبه شود و در زمینه توسعه اقتصادی به این کشور کمک کند. او گفت: «در نشست فرمت مسکو (روز چهارشنبه ۲۵ آبان) نیز پیشنهاد شد که یک گروه مذاکره‌کننده بین‌المللی با هماهنگی سازمان ملل متحد، برای گفت‌وگو با طالبان ایجاد شود.» نماینده روسیه جزئیات بیشتری در مورد این پیشنهاد ارائه نکرد.

در همین حال، جان کلی، مشاور سیاسی نمایندگی ایالات متحده آمریکا در سازمان ملل، در پاسخ به سخنان نماینده روسیه اظهار داشت که آمریکا در ۱۵ماه گذشته پس از بازگشت طالبان به قدرت و بحرانی شدن وضعیت در افغانستان، از کمک به این کشور دریغ نکرده است. او گفت: «ما تنها بیش از یک میلیارد دلار با کمک بانک جهانی و بانک توسعه آسیایی برای رسیدگی به نیازهای فوری در افغانستان فراهم کردیم و بیش از ۱.۱ میلیارد دلار دیگر مستقیما از طرف دولت آمریکا به این کشور کمک شد.»

کلی تاکید کرد که اقتصاد افغانستان با چالش‌های ساختاری جدی که هیچ حمایت خارجی نمی‌تواند آن‌ها را حل کند روبرو است. او گفت: «این وظیفه بر عهده طالبان است که یک طرح اقتصادی منسجم را ارائه و اجرا کند و از بخش خصوصی حمایت و از بازگشت همه کارگران افغان به بازار کار استقبال کند.»

مشاور سیاسی نمایندگی آمریکا در سازمان ملل همچنین در پاسخ به اولویت دادن موضوع زنان در افغانستان، گفت که بدون مشارکت کامل زنان در اقتصاد، بهبودی کامل برای افغانستان غیرممکن خواهد بود. او تصریح کرد: «به گزارش برنامه توسعه سازمان ملل، طالبان ۱۰ سال از رشد اقتصادی خود را در ۱۲ ماه گذشته، معکوس کرده‌اند و محدودیت‌های آن‌ها بر زنان می‌تواند به زیان اقتصادی تا یک میلیارد دلار منجر شود.»

کلی همچنین تاکید کرد: «ایالات متحده بارها اعلام کرده است که مشروعیت و حمایتی که طالبان از جامعه جهانی می‌خواهد، با مشروعیتی که از مردم افغانستان به دست می‌آورد آغاز می‌شود.»

بحران اقتصادی در افغانستان در چه سطحی است؟

جویس مسویا، معاون دبیرکل سازمان ملل در امور بشردوستانه و کمک‌های اضطراری، در نشست آریا فورمولا در مورد افغانستان گفت که چشم‌انداز سال ۲۰۲۳ این کشور به لحاظ اقتصادی به شدت نگران‌کننده است. او اظهار داشت: آنچه در این سال، نمایانگر یک وضعیت انسانی ناامیدکننده در سراسر کشور بود، در سال آینده بدتر خواهد شد. مسویا تصریح کرد: «بیش از ۲۸ میلیون نفر - دوسوم کل جمعیت - به کمک‌های بشردوستانه نیاز خواهند داشت که در مقایسه با ۱۸ میلیون نفر در دو سال پیش، به شدت افزایش را نشان می‌دهد.»

به گفته معاون دبیرکل سازمان ملل، تک تک استان‌های کشور چه جوامع روستایی و چه شهری به‌طور یکسان تحت تاثیر بحران اقتصادی قرار گرفته‌اند. دریافت‌های سازمان‌های امدادرسان که معاون دبیرکل به آن‌ها اشاره می‌کند، نشان می‌دهد که در واقع ۳۴ منطقه شهری اصلی افغانستان، ازجمله شهر کابل، با نیازهای بشردوستانه  «بسیار شدید» روبرو شده‌اند. «این نشان می‌دهد که این رنج واقعا چقدر فراگیر است.»

جویس مسویا از افغانستان به‌عنوان کشوری که بیشترین افراد در معرض خطر قحطی را در جهان دارد، یاد کرد و گفت که در حال حاضر ۲۰ میلیون نفر در مرحله سوم شرایط اضطراری ناامنی غذایی قرار دارند و نزدیک به شش میلیون نفر دیگر در مرحله چهارم، یعنی شدیدترین سطح گرسنگی قرار دارند.

او تاکید کرد ناامنی حاد غذایی و سوءتغذیه همچنان رو به افزایش است. با ورود افغانستان به سومین سال خشکسالی متوالی و زیرساخت‌های ضعیف، آب همچنان کمیاب خواهد بود. مسویا گفت: «در میان شیوع وبا و بحران سوءتغذیه، کمبود آب به‌ویژه برای کودکان کشنده است.»

نشست آریا فورمولای شورای امنیت سازمان ملل در مورد افغانستان، با میزبانی روسیه مشخصا بر ابعاد اقتصادی بحران در افغانستان متمرکز بود. روسیه یک روز پیش از نشست آریا فورمولا نیز میزبان «فرمت مسکو» بود. روسیه در  نشست فرمت مسکو نیز بر همکاری جهانی برای کمک اقتصادی به افغانستان تاکید کرد و از بی‌توجهی کشورهای غربی در زمینه اقتصاد و مسدود ماندن ذخایر ارزی افغانستان انتقاد کرد. نماینده روسیه گفت که برای بهبود وضعیت افغانستان و جلوگیری از فروپاشی اقتصادی، شدیدا لازم است که در سطح جهانی یک انسجام به وجود آید.