شماری ساکنان استان هرات در غرب افغانستان شامگاه شنبه‌ ۳ دی (۲۴ دسامبر) به بام‌ خانه‌هایشان رفتند و شعار «کار و تحصیل حق ما است» سر دادند. این فریادها در بخش‌های مختلفی از شهر هرات شنیده شد.

معترضان از طالبان خواستند محدودیت‌های تحصیل و اشتغال زنان را بردارند.

محبوبه ۲۰ سال دارد و از دانشجویان دانشگاه هرات است. او در گفت‌وگو با ایندیپندنت فارسی، از مردم خواست مقابل محدویت‌های طالبان بر تحصیل و اشتغال زنان بایستند و اجازه ندهند که آن‌ها اعمال محدودیت‌ بر زنان را ادامه دهند.

او گفت: «طالبان تلاش می‌کنند که حضور زنان را در جامعه به صفر برسانند و ما نباید به طالبان چنین اجازه‌ای را بدهیم. امشب ما بر بام‌های خانه خود شعار الله اکبر و کار و تحصیل حق ما است، سر دادیم.»

مریم، ۲۳ ساله، هم یکی دیگر از دانشجویان دانشگاه هرات است و در واکنش به محروم‌شدن از رفتن به دانشگاه، به اعتراض علیه طالبان برخاسته است. او در اعتراض دانشجویان مقابل دفتر استانداری هرات که طالبان آن را سرکوب کردند، شرکت کرده بود. مریم می‌گوید که جامعه جهانی باید از حقوق زنان افغان دفاع کند و به طالبان فشار بیاورد تا آزادی‌های زنان را برگردانند: «ما از جامعه جهانی و نهادهای مدافع حقوق بشر می‌خواهیم که در مقابل جنایت‌ها و محدودیت‌های طالبان خاموش نباشند. چرا زنان و دختران افغان از حق کار و تحصیل محروم باشند؟ ما به هیچ گروهی اجازه نمی‌دهیم حقوق ما را بگیرد و ما را خانه‌نشین کند.»

طالبان ۱۵ اوت ۲۰۲۱ با توسل به گزینه نظامی، بر افغانستان مسلط شدند و در این مدت فرمان‌های متعددی مبنی بر سلب آزادی و حقوق زنان صادر کرده‌اند. این گروه به بهانه رعایت‌نشدن حجاب اسلامی، دختران و زنان را از رفتن به مدارس، دانشگاه‌ها و اشتغال در نهادهای غیردولتی و خصوصی خارجی محروم کرده‌اند. در دوران حاکمیت طالبان، شمار زیادی از زنان بیکار و خانه‌نشین شدند و بخش زیادی از این زنان با مشکلات شدید اقتصادی دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند.

در نیمه دوم دهه ۹۰ میلادی نیز طالبان بر افغانستان حکومت می‌کردند و در آن دوره نیز زنان و دختران از حق تحصیل و کار محروم بودند و بیشتر وقتشان را در خانه سپری می‌کردند.

گروه طالبان در جریان گفت‌وگو با ایالات متحده آمریکا ادعا می‌کردند که نسبت به دوران نخست حاکمیتشان تغییر کرده‌اند و اینک به حقوق شهروندی و آزادی‌های زنان براساس شریعت اسلامی پایبندند؛ اما زمانی که دوباره قدرت را در دست گرفتند، وضع محدودیت برای زنان را آغاز کردند.

هرچند که یک‌ سال و نیم از حاکمیت طالبان بر افغانستان می‌گذرد، در این مدت هیچ کشوری حکومت آن‌ها را به رسمیت نشناخته است. زنان معترض نیز از جامعه جهانی می‌خواهند به‌دلیل فرمان‌های زن‌ستیزانه، حکومت طالبان را به‌رسمیت نشناسد.