ایندیپندنت سه سال پیش در شب سال نو، خبری در مورد یک «بیماری مرموز» را منتشر کرد که ۳۰ نفر در ووهان چین را مبتلا کرده بود.

در مورد این بیماری اطلاعات محدودی وجود داشت. فقط اینکه بیشتر کسانی که بیمار شده بودند، به بازار غذاهای دریایی این شهر رفته بودند.

گزارش‌های اولیه حاکی از آن بود که این بیماری مشابه بیماری تنفسی سارس است که نزدیک به ۸۰۰ نفر را کشت.

آن‌ها نمی‌دانستند که این وضعیت بسیار بدتر خواهد شد و به مرگ بیش از شش میلیون و ۶۰۰ هزار نفر در سراسر جهان منجر می‌شود.

سازمان بهداشت جهانی ۳۰ ژانویه شیوع این بیماری را یک وضعیت اضطراری در سلامتی عمومی اعلام کرد.

به رغم افزایش نگرانی در مورد آنچه بعدها کووید-۱۹ نام گرفت، دولت بریتانیا تا ماه مارس- سه ماه پس از انتشار اولین خبر- هیچ راهکاری برای جلوگیری از انتشار ویروس اعمال نکرد.

ایندیپندنت (Independent@) دقیقا سه سال پیش ۳۱ دسامبر ساعت ۲ و ۵۷ دقیقه بعدازظهر به وقت گرینویچ، این خبر را منتشر کرد که «مقام‌های بهداشتی چین در حال بررسی شیوع یک بیماری تنفسی‌اند... بیشتر بیماران به یک بازار غذاهای دریایی در شهر مرکزی ووهان سر زده بودند.»

برای خیلی‌ها بسیار ناراحت‌کننده است.

https://t.co/9FjqOtakUw

- سیمون کالدر (@Simon Calder) ۳۱ دسامبر ۲۰۲۲

بوریس جانسون، نخست‌وزیر وقت، اولین قرنطینه از میان تعدادی زیادی از قرنطینه‌های بعدی در بریتانیا اعلام کرد و در ۲۳ مارس به مردم دستور داده شد «در خانه بمانند».

مدارس، رستوران‌ها و مغازه‌ها بسته و دفاتر خالی شدند و شرکت‌ها به‌سرعت برنامه دورکاری را پیش گرفتند، اما بیمارستان‌ها خیلی زود پر از بیماران کووید-۱۹ شدند که برای زنده ماندن مجادله می‌کردند.

آنچه عموم مردم فکر می‌کردند فقط با چند هفته خانه ماندن چرخه را قطع می‌کند، تمدید شد و دست‌کم شش هفته ادامه یافت.

اگرچه مشخص است که قرنطینه بر سلامت روان مردم، آموزش کودکان، انزوای اجتماعی و موارد دیگر تاثیر گذاشت، به طور گسترده چنین استدلال می‌شود که این اقدام جان هزاران نفر را نجات داده است.

با این حال، پروفسور نیل فرگوسن استدلال کرد که پیشنهاد قرنطینه حتی یک هفته زودتر «تعداد نهایی مرگ‌ومیر را دست‌کم به نصف کاهش می‌داد».

او در سال ۲۰۲۰، خطاب به نمایندگان در کمیته علمی مجلس عوام گفت: «با توجه به آنچه آن زمان درباره ویروس می‌دانستیم، این تدابیر ضروری بود. بی‌تردید اگر آن‌ها را زودتر ارائه کرده بودیم، مرگ‌ومیر کمتری را شاهد بودیم.»

اکنون سه سال بعد و با شروع سال ۲۰۲۳، میزان فزاینده کووید در چین یادآور این است که این همه‌گیری هنوز پشت سر گذاشته نشده است.

کارشناسان بهداشت مستقر در بریتانیا تخمین می‌زنند که چین پس از افزایش موارد ابتلا به دنبال پایان سیاست سختگیرانه کووید صفر این کشور، روزانه حدود ۹ هزار مرگ را شاهد است.

ایرفینیتی بریتانیا (UK's Airfinity) می‌گوید بیماری در این کشور قرار است در ۱۳ ژانویه به اولین اوج خود برسد و پیش‌بینی می‌شود سه میلیون و ۷۰۰ هزار مورد در روز باشد.

موج جدید در چین به برقراری مجدد محدودیت‌های سفر برای کسانی که از این کشور به بریتانیا سفر می‌کنند، منجر شد.

دولت بریتانیا ۳۰ دسامبر اعلام کرد مسافران برای ورود به این کشور باید جواب منفی آزمایش کووید-۱۹ داشته باشند.

چندین کشور دیگر از جمله ایالات متحده، هند، ایتالیا، کره جنوبی و تایوان هم اقدام‌های مشابهی انجام داده‌اند.

این اقدام‌ها از زمانی که دولت در اکتبر ۲۰۲۱ همه کشورهایی را که احتمال خطر بالایی دارند از فهرست قرمز خود حذف کرد، اولین الزام‌ آزمایش‌اند که دوباره معرفی شده‌اند.

با این حال با این امید که چین نظارت بر کووید را بهبود دهد، انتظار می‌رود که این حرکت پیشگیرانه و موقتی باشد.