یوناما، دفتر معاونت سیاسی سازمان ملل در افغانستان، روز چهارشنبه، ۴ ژانویه ۲۰۲۳ (۱۴ دی)، اعلام که مارکس پوتزل با مولوی عبدالکبیر، معاون نخست‌وزیر طالبان، در زمینه حق آموزش و کار زنان صحبت کرده است.

یوناما در صفحه فیسبوک خود نوشت که در این دیدار، پوتزل تاکید کرد که انکار حقوق زنان، به همه شهروندان افغان آسیب می‌رساند و کمک‌های بشردوستانه را نیز مختل می‌کند.

یوناما گفت: «همین‌گونه، ممنوعیت تحصیل و کار زنان نیز باید لغو شود تا از زیان بیشتر اقتصادی و انزوای افغانستان جلوگیری شود.»

فران اکوایزا، معاون هماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل متحد برای افغانستان، در دیدار با محمد یونس آخوندزاده، وزیر انکشاف و دهات طالبان، خواستار لغو فوری ممنوعیت کار زنان در نهادهای امدادرسان شد.

او نیز تاکید کرد که این ممنوعیت به همه شهروندان افغانستان آسیب می‌رساند.

یوناما در توییتی نوشت که حقوق تمام کارمندان زن خود را پرداخت می‌کند و نمی‌خواهد به جای زنان، مردان را به کار گمارد. 

وزارت خارجه قطر نیز در بیانیه‌ای اعلام کرد که شیخ محمد بن عبدالرحمان آل‌ثانی، معاون نخست‌وزیر و وزیر امور خارجه قطر، با مولود چاووش‌اوغلو، وزیر امور خارجه ترکیه، در مورد افغانستان تلفنی صحبت کردند.

در این بیانیه آمده است که در این گفت‌وگوی تلفنی، در مورد ممنوعیت آموزش دختران و کار زنان در نهادهای غیردولتی، و نیز گفت‌‌وگو با سیاسیون افغان، صحبت شده است.

قطر از کشورهای نزدیک به حکومت طالبان است و برای این گروه دفتر سیاسی در دوحه فعال کرده بود. مذاکرات صلح میان آمریکا و طالبان نیز در دوحه انجام شد. همچنین، با سقوط حکومت پیشین افغانستان در ۱۵ اوت ۲۰۲۱، بیشتر سفارت‌های کشورهای غربی که در کابل فعالیت داشتند، به قطر منتقل شدند.

طالبان در طول دوران حاکمیت خود بر افغانستان بیشترین فشارها را بر زنان تحمیل کردند، و در حکومت آنان، دختران فقط تا کلاس ششم دبستان اجازه تحصیل دارند.

وضع محدودیت بر کار و آموزش زنان با انتقاد شدید در داخل و بیرون از افغانستان مواجه شده است، اما طالبان به درخواست‌های متعدد برای لغو این محدودیت‌ها پاسخ مثبت نداده‌اند.

بخش زنان سازمان ملل اعلام کرد که با گذشت یک هفته از ممنوعیت کار زنان در سازمان‌های غیردولتی در افغانستان، ۸۶ درصد از ۱۵۱ سازمان غیردولتی که پیش‌تر در این کشور حضور داشتند، فعالیت خود را متوقف، یا بسیار محدود کرده‌اند.

این در حالی است که طالبان در مذاکرات صلح دوحه با ایالات متحده آمریکا و دیدار با هیات مذاکره‌کننده دولت پیشین و برخی از سیاسیون افغانستان، متعهد شده بودند که محدودیتی در زمینه آموزش و کار زنان ایجاد نمی‌کنند. اما پس از تصرف قدرت با توسل به گزینه نظامی، بر خلاف تعهدات پیشین خود، کوشیدند حضور زنان را در جامعه را به پایین‌ترین ممکن سطح کاهش دهند.