انتشار برخی نتایج یافته‌های پیمایش‌های ملی و دانشگاهی بین سال‌های ۱۳۹۴ تا ۱۳۹۸ حاکی از تشدید روند فروپاشی اجتماعی و اعتقادی در ایران است. نتایج این یافته‌ها در چهاردهمین نشست ارغنون خرد موسسه مطالعات فرهنگی و اجتماعی وابسته به وزارت علوم اعلام شد.

افزایش نارضایتی دانشجویان از زندگی از ۲۹.۵ درصد در سال ۱۳۹۵ به ۴۵ درصد در سال ۱۳۹۸ رسیده است. در این بازه زمانی، بدبینی به آینده از ۲۲ درصد به ۴۱ درصد، نگرانی از نرسیدن به آرزوها از ۵۵ درصد به ۶۰ درصد و مطابقت نداشتن زندگی با اید‌ه‌آل‌ها از ۳۲ درصد به ۴۸ درصد رسیده است که از مهم‌ترین تحولات اجتماعی و فردی در این سال‌ها به شمار می‌رود.

در بخش دیگری از این نتایج، آشکار شده که ۲۱ درصد دانشجویان از جنسیت خود راضی نیستند که در این میان سهم زنان بیشتر از مردان است. آن‌طور که آمار‌ها می‌‌‌گوید، در سال ۱۳۹۵ مردان دو درصد و زنان ۱۱ درصد به تغییر جنسیت تمایل داشتند که این آمار در سال ۱۳۹۶ به شش درصد در میان مردان و ۱۲ درصد در میان زنان افزایش یافته است.

در شاخص دین‌ورزی نیز داده‌ها حاکی از این است که دین ایدئولوژیک در بین دانشجویان از بین رفته و جای آن را دین غیرایدئولوژیک گرفته؛ به طوری که شاخص اعتقاد به معاد و روز قیامت از ۹۲ درصد در سال ۱۳۹۴ به ۷۶ درصد در سال ۱۳۹۸ رسیده است.

در سال ۱۳۹۵ اعتقاد به لزوم صبر پیشه کردن در برابر مشکلات ۸۷.۵ درصد بود که در سال ۱۳۹۸ به ۵۶.۳ درصد رسید. 

در این نشست، اعلام شد کاسه صبر دانشجویان در ایران لبریز شده و آمار ۸۹.۵ درصدی کسانی که در سال ۱۳۹۵ معتقد بودند دین خوشبختی می‌آورد، در سال ۱۳۹۸ به ۷۱.۹ درصد کاهش یافته‌ است.

در شاخص نسبت دانشجو با دانشگاه و جامعه، وضعیت به گونه‌ای شده که شاخص احساس نبود حمایت دانشگاه هنگام مشکل از ۶۸ درصد در سال ۱۳۹۵،  به ۸۰ درصد در سال ۱۳۹۸ رسیده است. شاخص فراهم نبودن امکان رشد در جامعه هم که در سال ۱۳۹۴ حدود ۵۱ درصد بود، در سال ۱۳۹۸ به ۷۶ درصد رسید و شاخص احساس نبود امنیت در جامعه از ۳۹ درصد در سال ۱۳۹۵ به ۶۸ در سال ۱۳۹۸ افزایش یافته است.

شاخص احساس فقدان حمایت قانون از افراد هم از ۴۵ درصد در سال ۱۳۹۴ به ۸۰ درصد در سال ۱۳۹۸ تغییر کرده است.

استادانی که در این نشست آمارها را اعلام کردند، توضیح دادند که این ارقام پس از اعتراض‌های سراسری اخیر، به «تامل جدی‌تر» نیاز دارند، یعنی اگر این پیمایش در سال ۱۴۰۱ انجام شود، باید انتظار داشت تغییر در این آمارها شدیدتر هم باشد.

سخنرانان این نشست با ابزار نگرانی از تشدید آسیب‌های اجتماعی و میل مهاجرت از ایران، گفتند که برخورد‌های پلیسی و امنیتی با دانشجویان و سهل‌تر شدن اخراج دانشجویان معترض در شکل‌گیری چنین فضای یاس‌آلودی نقش مهمی ایفا می‌کند.

اعتراض‌های گسترده ماه‌های اخیر در ایران که بخش قابل‌توجهی از آن‌ها را دانشجویان هدایت می‌کنند و پیش می‌بردند، از مهم‌ترین مصادیق عینی وضعیت نابسامان اجتماعی و اقتصادی جامعه ایران‌اند که روز‌به‌روز هم وخیم‌تر می‌شود. مقام‌های جمهوری اسلامی در مواجهه با این اعتراض‌ها از سرکوب حداکثری استفاده می‌کنند که همین مسئله به تشدید نارضایتی‌ها و عمومی شدن ضرورت عبور از کلیت جمهوری در جامعه ایران منجر شده است.