معاون دبیرکل سازمان ملل در امور بشردوستانه می‌گوید که اقدام طالبان برای محدود کردن اشتغال زنان در سازمان‌های غیردولتی امدادرسان، نه‌تنها ضربه‌ای به زنان است، بلکه کار سازمان‌های بشردوستانه را نیز مختل می‌کند. مارتین گریفیث گفت: «برنامه‌های کمک‌رسانی بدون حضور کارکنان زن، به زنان نیازمند کمک دسترسی نخواهند داشت و نمی‌توانند وضعیت زنان را درک کنند.»

به گزارش خبرنگار ایندیپندنت فارسی در سازمان ملل، مارتین گریفیث دوشنبه، ۳۰ ژانویه (۱۰ بهمن)، در مورد لغو محدودیت‌ها علیه زنان در افغانستان ابراز ناامیدی کرد و افزود که حتی در مواقعی که طالبان اجازه کار به برخی زنان می‌دهند، این تصمیم تمام نقاط افغانستان را دربرنمی‌گیرد و تصمیمات مقام‌های محلی ممکن است با فرمان‌های دولت مستقر در کابل یکسان نباشد. 

هنگامی که از او پرسیده شد که آیا فشار و سخت‌گیری بر طالبان اثری دارد یا نه، گفت که طبق تجارب سه دهه گذشته تماس و کار با طالبان، نمی‌تواند بلافاصله نمونه‌ای ارائه دهد که فشار بین‌المللی بر طالبان نتیجه خوبی داشته باشد. او تاکید کرد که این مسئله در اروپا حل نخواهد شد، بلکه در راهروهای قدرت و در گفت‌وگو با طالبان حل خواهد شد. 

مارتین گریفیث گفت که فکر می‌کند بهترین راه برای تعامل با طالبان، این است که «سعی کنیم عواقب تصمیمات طالبان را با وضوح به آن‌ها و نیز به مردم افغانستان توضیح دهیم.»

او خاطرنشان کرد که تنها راه‌حل موثر این است که عواقب تصمیماتشان را به وضوح شناسایی، و از هر فرصت موجود بهره‌برداری کنیم تا بتوان به طرز موثر کار کرد، و نیز از حمایت بین‌المللی برای مردم افغانستان پشتیبانی کنیم.

او با اشاره به نتایج مخرب ممنوعیت‌های طالبان علیه زنان، گفت که این ممنوعیت‌ها می‌تواند ضربه مرگباری به بسیاری از برنامه‌های بشردوستانه بسیار مهم در افغانستان وارد کند و اگر لغو نشوند، نتایج فاجعه‌باری خواهند داشت. 

به گزارش یونیسف، شش میلیون نفر در افغانستان در یک قدمی قحطی قرار دارند و پیش‌بینی می‌شود که در سال جاری ۸۷۵ هزار کودک به سوء‌تغذیه شدید دچار شوند.

 مارتین گریفیث افزود که اینک هدف اصلی، فراهم کردن شرایط در سازمان‌های غیردولتی برای بازگشت و فعالیت مجدد زنان است.

آخرین دیدار مارتین گریفیث از افغانستان، یک ماه پس از آن صورت گرفت که طالبان زنان افغان را از کار در سازمان‌های غیردولتی داخلی و بین‌المللی منع کردند. به گزارش سازمان ملل متحد، حدود ۲۸ میلیون نفر در افغانستان به کمک‌های بشردوستانه نیاز دارند و این رقم حاکی از افزایش ۳۵۰ درصدی، فقط در پنج سال گذشته است. سازمان ملل و بقیه سازمان‌های امدادرسان در افغانستان نگرانند که تصمیمات طالبان در مورد محدود کردن حق تحصیل و اشتغال برای دختران و زنان، نه‌تنها شرایط زنان این کشور، بلکه وضعیت تمام کسانی را که نیاز به کمک‌های بین‌المللی دارند، بدتر کند.