راضیه جانباز، بازیکن سابق تیم ملی هندبال زنان ایران، هنگامی‌ که قصد سفر به خارج از ایران را داشت، متوجه شد ممنوع‌الخروج است. او که نخستین لژیونر تاریخ هندبال زنان ایران شناخته می‌شود، در روایتگر (استوری) حساب کاربری خود به این موضوع واکنش نشان داد و نوشت: «ممنوع‌الخروجی برای منی که هر جا رفتم و برگشتم و گفتم من مال این سرزمین‌ام؟ برای منی که عاشق ایران‌ام؟ عجیب است که معترض یعنی مجرم.»

ستاره سابق تیم ملی هندبال زنان ایران، مهرماه ۱۴۰۱ در جریان خیزش سراسری ایرانیان در همبستگی با مردم از تیم ملی هندبال کناره‌گیری کرد و در پستی نوشت: «من به احترام روح بلند خواهرم مهسا امینی و تمام دختران سرزمینم که کسی صدایشان را نشنید، به پا می‌خیزم. اکنون هم‌صدا و هم‌قدم شدن با مردم از هر تکلیفی واجب‌تر است و من از تیم ملی هندبال خداحافظی‌ می‌کنم.»

راضیه جانباز در جریان خیزش انقلابی، بارها در حساب کاربری‌اش با اعتراض‌های مردمی همراهی کرد. او یک‌بار با انتشار تصویری از خود بدون حجاب اجباری و در حال مطالعه کتابی از یونگ نوشت: «نگاه کن. من دیگر خیلی راحت حرفم را می‌زنم. من دیگر منتظر آزادی نمی‌مانم. من آزادانه رفتار می‌کنم. اگر توانستی، محدودم کن.»

در بخش دیگری از این متن آمده است: «و می‌خواهم بدانید که در طول سال‌ها متحمل ضربه‌های عمیق روحی شدم. اینجا ایران است. کشوری که عاشقش‌ام. اینجا جایی است که بارها به دلیل اینکه از شادی کردنم و آواز خواندنم فیلم منتشر کرده بودم و برای اینکه گوشه مویی از سرم بیرون بود، به کمیته انضباطی رفتم. من فقط کمی بیش‌فعال بودم و روحیات شادتری داشتم اما آن‌ها به من هنجارشکن می‌گفتند.»

راضیه جانباز پس از اعدام محسن شکاری، جوان ۲۳ ساله معترض، نیز به این موضوع واکنش نشان داد و در پستی نوشت: «شنیده بودم سر بی‌گناه تا پای دار می‌ره ولی بالای دار نه؛ اما دیدم همش دروغ بود. خیلی دنیای سرد و سیاهی شده.»

ورزشکار ملی‌پوش ایران که پیش‌تر به مقام‌های جمهوری اسلامی ایران هشدار داده بود این «سرزمین برای مردمانش است نه حاکمانش» حالا به قول خود به «جرم» انتقاد از حکومت ممنوع‌الخروج شده است.

با شروع خیزش سراسری ایرانیان علیه حکومت که پس از مرگ مهسا امینی در بازداشت پلیس امنیت اخلاقی تهران آغاز شد، شماری از ورزشکاران و هنرمندان با مردم معترض اعلام همبستگی کردند و با تهدیدهای نهادهای امنیتی جمهوری اسلامی مواجه شدند. در این میان ورزشکاران و هنرمندان زن که نافرمانی مدنی کردند و حجاب اجباری خود را کنار گذاشتند، با تهدیدهای بیشتری روبه‌رو بودند. نهادهای امنیتی برخی از آنان مانند ترانه علیدوستی و کتایون ریاحی، هنرمندان سینما، را بازداشت و زندانی کردند و شماری دیگر هم مانند الناز رکابی، قهرمان سنگ‌نوردی ایران تهدید امنیتی و ممنوع‌الخروج شدند.

رسانه‌ها اوایل بهمن‌ماه از ممنوع‌الخروجی مسعود کیمیایی، کارگران شناخته‌شده سینما، خبر دادند. او که قصد داشت به همراه پسرش، پولاد، برای شرکت در جشنواره فیلم روتردام، به هلند برود، در فرودگاه با حکم ممنوعیت خروج روبرو شد. پیش‌ از آن خبر ممنوع‌الخروجی رضا درمیشیان و بهرام رادان هم منتشر شده بود.

برخوردهای امنیتی با ورزشکاران طی ماه‌های اخیر افزایش شمار ورزشکاران ایرانی پناهنده به دیگر کشورها را به دنبال داشت. تنها در سال ۱۴۰۱ ورزشکارانی از جمله محمد نامجو مطلق، عضو سابق تیم ملی کشتی، سعید حیدری‌راد، دروازه‌بان تیم ملی هندبال، بهزاد امیدی، قهرمان کاراته، متین بالسینی، شناگر تیم ملی، بهمن نصیری، عضو تیم ملی قایقرانی، آرین ساعدپناه و مرتضی ریگی، اعضای تیم ملی بوکس، یکتا جمالی، اولین مدال‌آور وزنه‌برداری زنان ایران و پریسا جهان‌فکریان، عضو تیم ملی وزنه‌برداری، به کشورهای دیگر پناهنده شدند.

پناهندگی عاطفه احمدی، پرچمدار کاروان ایران در المپیک زمستانی ۲۰۲۲ پکن به آلمان نیز اوایل بهمن‌ماه خبرساز شد.

سارا خادم‌الشریعه، شطرنج‌باز ۲۵ ساله ایرانی نیز پس از اینکه در رقابت‌های جهانی بدون روسری حاضر شد تا همبستگی خود را با مردم نشان دهد، از نهادهای امنیتی حکومت اخطار گرفت و به همین دلیل در اسپانیا ماندگار شد. او پس از این موضوع در مصاحبه‌ای گفت که اگر حجاب را در مسابقات رعایت می‌کرد، به مردم ایران «بی‌وفایی» کرده بود.