مقام‌های ایتالیایی روز یکشنبه، ۲۶ فوریه (۷ اسفند)، اعلام کردند حدود ۶۰ پناهجو، از جمله یازده کودک و یک نوزاد، در سواحل منطقه کالابریا در جنوب این کشور جان باخته‌اند.
گفته می‌شود که قایق حامل پناهجویان با یک صخره برخورد کرده است و شهروندانی از ایران، افغانستان و پاکستان نیز جزو جانباختگان این حادثه‌اند.
گاردین به نقل از سرویس آتش‌نشانی ایتالیا نوشت که ۲۸ جسد در نخستین ساعات بامداد یکشنبه یافت شده است.
تخمین زده می‌شود که پیش از برخورد قایق با صخره، ۱۲۰ نفر در آن حضور داشتند.
مانوئلا کورا، از مسئولان محلی در ایتالیا، گفت که ۸۱ تن در حادثه غرق شدن قایق زنده ماندند و ۲۲ تن از آن‌ها به بیمارستان منتقل شدند.
گزارش شده است که بامداد یکشنبه، یک ماهیگیر لاشه قایق را دید که دو نیم شده بود.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
گارد ساحلی ایتالیا، ماموران آتش‌نشانی، پلیس و امدادگران صلیب سرخ در محل رویداد حاضر شدند.
ایتالیا از اصلی‌ترین گذرگاه‌های ارتباطی از طریق دریا به اروپا است و از خطرناکترین مسیرها برای قاچاق انسان نیز شناخته می‌شود.
دولت راستگرای ایتالیا به نخست‌وزیری جورجیا ملونی که در اکتبر به قدرت رسید، از مخالفان ورود مهاجران از طریق ایتالیا به اروپا است. این دولت قوانین سختگیرانه‌ای در پیوند با امداد و نجات مهاجران وضع کرده است که بر اساس آن، تا ۵۰ هزار یورو جریمه برای نهادهای خیریه امداد و نجات پیش‌بینی شده است.
بنا به گزارش نهادهای نظارتی مهاجرات، از سال ۲۰۱۴ تاکنون ۲۰ هزار و ۳۳۳ نفر در مدیترانه مرکزی جان خود را از دست داده، یا مفقود شده‌اند.
شماری از شهروندان ایران و افغانستان، برای فرار از سلطه حکومت‌‌های این دو کشور، فقر و بیکاری، و به امید زندگی بهتر، می‌کوشند با کمک قاچاقچیان انسان خود را به اروپا برسانند، اما این مسیر بسیار خطرناک است و در مواردی به مرگ متقاضیان می‌انجامد.
جمهوری اسلامی ایران و امارت اسلامی طالبان در افغانستان، محدودیت‌های شدیدی بر آزادی‌های فردی و شهروندی اعمال می‌کنند و روز به روز فقر و بیکاری زیر پرچم این دو نظام افزایش می‌یابد و این شرایط، به افزایش تمایل شهروندان به خروج از ایران و افغانستان انجامیده است.
بارها گزارش‌هایی از غرق شدن پناهجویان ایران و افغان در مسیر رفتن به کشورهای اروپایی و آمریکایی به نشر رسیده است.
بیش از یک سال و نیم است که طالبان بر افغانستان حاکم شده‌اند و در این مدت فقر و بیکاری به بالاترین حد رسیده است. طالبان بیشتر زنان و دختران از کار و آموزش محروم کردند و در این شرایط، تمایل به خروج از افغانستان از هر راه ممکن، بسیار شدید است.
