ساختمان‌سازی در ایران شناسنامه‌دار نیست و مردم از رعایت استاندارد‌ها در ساخت خانههای خود اطمینان ندارند.
آرا شاوردیان، عضو کمیسیون عمران مجلس، این نکته را در گفت‌وگو با سایت «رکنا» بیان کرد و گفت در‌پی نبود مستندات کافی، مردم اطلاعی از میزان مقاومت خانههای خود در برابر زلزله ندارند.
شاوردیان فعالیت افراد بدون صلاحیت در حوزه مصالح و اجرا، سازندگان یا مجریان ساختمان را یکی از عوامل بروز این پدیده در ایران می‌داند.
او می‌گوید اغلب سرمایه‌گذاران یا مالکان در حالی به ساختمان‌سازی اقدام می‌کنند که «دانش و توان فنی و همین‌طور دغدغه و اطلاعات و آگاهی لازم را ندارند.»
این نماینده مجلس از حقوق اندک مهندسان ناظر هم به‌عنوان یکی دیگر از عوامل ساخت‌وسازهای ناایمن در ایران نام برد.
به گفته او «ناظران به‌دلیل اینکه حقوق و دستمزد خوبی دریافت نمی‌کنند، عملا قادر نیستند وقت کافی برای پروژه‌ها بگذارند و نظارتی دقیق انجام دهند.»
شاوردیان درنهایت معتقد است که ساختمانها در ایران «به‌دلیل اجرا توسط افراد فاقد صلاحیت و عدم وجود نظارت کافی، از مقاومت لازم برخوردار» نیست.
او در عین حال می‌گوید «تحریم اثری بر مقاومت و کیفیت ساختمان ندارد و نباید تحریم‌ها را بهانه‌ای برای عدم پاسخگویی در قبال کیفیت و مقاومت ساختمانها» قرار داد.
زلزله اخیر ترکیه و شهرستان خوی بار دیگر موضوع ایمنی سازه‌ها و ساختمانها در ایران را مورد توجه قرار داده است.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
بافت فرسوده، ساختمان‌های ناایمن در کنار صدور مجوز‌های ساخت‌وسازهای غیراستاندارد در حال حاضر سه آسیب و آفت فعالیت ساختمان‌سازی در ایران است.
گرانی مصالح ساختمانی و ناتوانی دولت در تامین بخشی از بودجه نوسازی یا ایمن‌سازی ساختمانها همراه با فساد گسترده در این حوزه، ناپایداری سازه‌ها در مقابل زلزله و سایر حوادث را افزایش داده است.
تهران به‌عنوان بزرگ‌ترین کلان‌شهر ایران در سال ۱۳۹۹ به‌تنهایی ۳۳ هزار ساختمان ناایمن داشته که سه هزار و ۵۰۰ ساختمان آن در شرایط پرخطر قرار دارد.
آمارها می‌گوید ۱۵ درصد شهر تهران را بافت فرسوده تشکیل داده است و ساخت‌وسازهای غیراصولی و ناایمن در سال‌های اخیر، این شهر را به یک بمب ساعتی تبدیل کرده است.
این ساختمانها تنها بخشی از ۱۰ میلیون واحد مسکونی فرسوده با دست‌کم ۲۰ میلیون جمعیت در ایران است که دولت پولی برای بازسازی آن‌ها ندارد.
با وجود قانون منع ساخت‌وساز «ناایمن»، گزارش‌‌ها نشان می‌دهد که طی ۱۰ سال گذشته بیش از ۳۵۰ هزار پروانه ساختمانی «ناایمن» در ایران صادر شده است.
بر اساس ماده ۵۵ قانون شهرداری‌ها، اگر در ساختمانی اصول ایمنی، فنی و بهداشتی رعایت نشود، شهرداری می‌تواند به مالک اخطار دهد یا مانع ادامه کار آن شود.
با وجود این قانون سخت‌گیرانه، زدوبند‌هایی که میان شهرداری‌ها، افراد نزدیک به حکومت و نهادهای امنیتی وجود دارد، فاجعه‌هایی مثل ساختمان‌های متروپل آبادان و پلاسکو تهران را رقم زده است.
این آمارها نشان می‌دهد که بحران ساختمان‌های ناایمن در تهران و دیگر شهرهای ایران همچنان ادامه دارد و مقام‌های مسئول در بخش‌های مختلف حکومت، تاکنون تنها به ارائه آمارهای متناقض از ساختمان‌های ناایمن اکتفا کرده‌اند و اقدامی عملی و قابل‌قبول برای کاهش خطر این ساختمانها و جلوگیری از وقوع فاجعه‌های احتمالی بعدی انجام نداده‌اند.
