هواداران استقلال نه تنها با ورود باشگاه به بازار پایه فرابورس صاحب نقش در سرنوشت باشگاه خود نشدند، بلکه حالا سرمایه‌گذاری خود را بی‌ثمر و زیان‌بار می‌بینند. سرمایه‌گذاری مردم در اولین قدم مورد سوءاستفاده و دستبرد مدیران قرار گرفت و ۲۴۰ میلیارد تومان از آن به باد رفت.

در یک سال اخیر، موجی از اخبار ساخته شد که سهام دو باشگاه استقلال و پرسپولیس به هواداران فوتبال واگذار می‌شود، اما این دو باشگاه ورشکسته فقط به بازار پایه فرابورس راه یافتند و فروش سهام به خسارت هوادارانی منجر شد که با تعلق خاطر به باشگاه خود سهام این دو شرکت‌ زیان‌ده را خریدند، دو باشگاهی که اگرچه به ظاهر در بورس حضور دارند، اما همچنان دولت و نهادهای امنیتی هیئت مدیره و مدیرعامل را تعیین می‌کنند و هواداران و سهامداران نقشی در آن ندارند.

سردار مصطفی آجرلو، مدیرعامل پیشین باشگاه استقلال که در دوران ورود باشگاه به فرابورس پروژه خصوصی‌سازی باشگاه را با شعارها و وعده‌های بزرگ و بی‌پشتوانه موفقیت‌آمیز جلوه می‌داد، حالا درگیر پرونده هدر دادن ۲۴۰ میلیارد تومان از سرمایه مردم در باشگاه شده است. آجرلو با حواله‌های خودروی دیگنیتی برای مدیران میانی باشگاه، وام‌های چند صد میلیونی از بانک برای نزدیکانش، پرداخت حقوق‌های گزاف به خود و همراهانش، قراردادهای گزاف و شبهه‌برانگیز با بازیکنان، سرمایه باشگاه را صرف اموری کرد که مجاز نبود. بخش بزرگی از پول حاصل از فروش سهام باشگاه باید برای زیرساخت‌های باشگاه هزینه می‌شد، اما برای آجرلو هزینه‌های روزمره و هدر دادن سرمایه اولویت داشت. باشگاه استقلال در دوره مدیریت آجرلو بیش از همیشه بدهکار شد، در حالی‌که با فروش سهام می‌توانست بهترین دوران را پشت سر بگذارد و زیرساخت‌های باشگاه نیز ترمیم شود.

این نحوه هزینه کردن در باشگاه در تضاد با فیرپلی مالی، قانونی که تلاش می‌کند سلامت اقتصادی در فوتبال رشد کند، است. اما در فوتبال دولتی ایران فیرپلی مالی معنا و جایگاهی ندارد.

فاش‌گویی درباره فساد مالی مدیران در باشگاه‌های ایرانی همیشه وقتی اتفاق می‌افتد که مدیر جدید باشگاه برای فرار از بحران‌ها، مدیران پیشین را متهم می‌کند. این‌بار نیز علی فتح‌الله‌زاده که خود سال‌ها در باشگاه استقلال همواره با پدید آوردن بدهی‌های بزرگ بمب‌های خبری در نقل و انتقالات را منفجر می‌کرد، حالا فاش‌کننده فساد مالی در دوران مدیریت آجرلو است.

حسین قربان‌زاده، رئیس سازمان خصوصی‌سازی، درباره پرونده آجرلو گفت: «بعد از بررسی کامل عملکرد مدیرعامل و هیئت‌مدیره وقت باشگاه استقلال، این افراد به اتهام کتمان وقایع مالی و عدم ارائه اطلاعات جامع و کامل مطابق مواد ۷۲ و ۷۵ قانون اجرای سیاست‌های اصل ۴۴، به مراجع قضایی معرفی شدند.» پیش از این، مصطفی آجرلو در چند مصاحبه سعی کرده بود از عملکرد خود دفاع کند، اما پاسخ روشنی درباره تخلفات مطرح‌شده، نداده است.

رئیس سازمان خصوصی‌سازی با این جمله‌هایش نشان می‌دهد که در آینده نیز سرمایه‌های مردم در باشگاه استقلال به دست مدیران تحمیل‌شده از طرف دولت، هدر خواهد رفت: «ما همین الان هم نمی‌دانیم مدیرعامل فعلی چه‌کار می‌کند و نگرانیم که صدای این اقدامات هم بعدا بلند شود. برای اینکه از این چرخه جلوگیری کنیم، اولا با ارسال نامه مبسوطی به دادستان کل کشور، کتمان وقایع مالی باشگاه استقلال را گزارش کردیم و خواهان بررسی بدون اغماض هستیم.»

خصوصی‌سازی استقلال و پرسپولیس که وعده همیشگی دولت‌ها در دو دهه اخیر بود، سرانجام با شکست مواجه شده و اتهام فساد مالی اولین مدیری که در دوره واگذاری سهام در باشگاه مدیریت می‌کرد، مطرح شده است. ۲۴۰ میلیارد تومان صرف خاصه‌خرجی آجرلو و همکارانش شده است و این می‌تواند نمایی از آینده خصوصی‌سازی باشگاه‌های پرطرفدار در ساختار ورزشی جمهوری اسلامی باشد.

وقتی آجرلو مدیرعامل استقلال شد، از خلق درآمد هزار میلیارد تومانی در باشگاه حرف زد، اما وعده‌های او شباهتی به عملکردش نداشت و نه فقط خبری از درآمد هزار میلیارد تومانی نشد، بلکه سرمایه هواداران را خرج خرید خودرو برای همراهان و نزدیکانش و اقدام‌های دیگری شبیه این کرد. آن وعده‌ها را البته هواداران فوتبال به تجربه باور نمی‌کنند، اگرچه رسانه‌های نزدیک به این مدیران با آب و تاب بنویسند و تیترها را درشت‌تر کنند.

برای هواداران فوتبال پیش از آنکه سازمان خصوصی‌سازی از عملکرد مدیر وقت استقلال انتقاد کند، همه چیز درباره همه مدیران تحمیل‌شده به باشگاه‌های دولتی روشن است. این خاصه‌خرجی‌ها و هدر دادن سرمایه‌ها نیز اتفاق غیرمنتظره‌ای در باشگاه‌داری به سیاق جمهوری اسلامی نیست، بلکه به جریان همیشگی در امور اقتصادی باشگاه‌داری دولتی تبدیل شده است. ورود به بازار پایه فرابورس نیز باشگاه را از شمایل دولتی خارج نکرده و همچنان هواداران با همان رویه سابق مدیریت مواجه‌اند؛ جریانی ملال‌آور و تکراری و پدیدآورنده فساد مالی در باشگاه‌داری دولتی، همان چیزی که فوتبال ایران را رها نمی‌کند.