شش ماه پس از حمله تروریستی به مرکز آموزشی کاج در غرب کابل، فاطمه امیری، یکی از قربانیان این حادثه، از آنچه از دست داده و آنچه در عوض به دست آورده، شاکی است.

فاطمه از سه ماه پیش در شهر آنکارا در ترکیه تحت درمان است. پزشکان به او گفته‌اند که نمی‌توانند شنوایی یک گوشش را برگردانند و در خصوص چشم آسیب‌دیده‌اش هم فقط می‌توانند ظاهر آن را کمی اصلاح کنند اما بازگشت بینایی به آن چشم آسیب‌دیده دیگر ممکن نیست. با این حال فاطمه از زندگی با یک چشم و یک گوش شکایتی ندارد؛ بلکه بسته شدن درهای دانشگاه به روی دختران و اینکه با وجود این همه قربانی که در این راه جان باخته‌اند، نمی‌تواند به دانشگاه برود، او را شاکی کرده است.

 فاطمه ۱۸ساله اکنون با یک چشم و یک گوش زندگی می‌کند اما هنوز با اشتیاق تمام به تحصیل و آینده‌اش فکر می‌کند و آرزو دارد فرصت تحصیل در هر جای از جهان را که ممکن باشد، به دست بیاورد. 

او در مصاحبه با ایندیپندنت فارسی می‌گوید: «وقتی هنوز دستور بسته شدن دانشگاه‌ها را نداده بودند، عجله داشتم که دوره درمانم هرچه سریع‌تر به پایان برسد تا بتوانم به دانشگاه بروم اما وقتی خبردار شدم تحصیل در دانشگاه‌ها را برای دختران ممنوع کرده‌اند، همه آرزوهایم خاکستر شدند.» 

فاطمه امیری یکی از دانش‌آموزان نخبه آموزشگاه کاج بود و برای شرکت در کنکور ۱۴۰۱ آماده می‌شد که هدف حمله تروریستی دقیقا در داخل کلاس آمادگی کنکور قرار گرفت. در آن حمله، بیش از ۷۰ دانش‌آموز کشته و ۱۵۰ تن زخمی شدند. با این حال فاطمه پس از حمله و با وجود جراحت شدید و از دست دادن یک چشم و گوش، در کنکور شرکت کرد و با رتبه بالا در رشته تحصیلی دلخواهش در دانشکده علوم کامپیوتری قبول شد؛ اما دستور طالبان مبنی بر بسته شدن درهای دانشگاه‌ها به روی دختران، آرزوهای او و ده‌ها دختر قربانی دیگر را به باد داد. 

فاطمه می‌گوید: «دردی بزرگ‌تر از این نیست که اکنون اجازه ندارم به دانشگاهی بروم که برای ورود به آن مجبور شده‌ام تمام عمر با یک چشم و یک گوش زندگی کنم.» 

فاطمه تا مدتی دیگر در ترکیه خواهد بود تا دوره درمانش به پایان برسد اما پس از آن، مجبور است به افغانستان بازگردد. در حالی که نه‌تنها مانند صدها دختر دیگر در افغانستان امکان تحصیل در دانشگاه را ندارد که به دلیل معروف شدن در رسانه‌ها و فضای مجازی، از امنیت جانی نیز برخوردار نیست. او به دلیل فعالیت‌های حقوق بشری در زمینه زنان و به‌ویژه تحصیل دختران، از بازگشت به افغانستان تحت‌سلطه طالبان نگران است.

او به ایندیپندنت فارسی گفت که پیش از حمله به مرکز آموزشی کاج نیز با دختران و زنان فعال دیگر برای بازگشایی مدارس دختران دادخواهی می‌کرد و با راه‌اندازی اعتراض‌هایی در فضای مجازی، در راه دفاع از حقوق دختران و زنان افغانستان فعال بود. فاطمه پس از زخمی شدن نیز بارها در رسانه‌های اجتماعی و عمومی ظاهر شد و در دفاع از تحصیل دختران سخن گفت.

از آنجایی که طالبان همواره با فعالان حقوق زنان و فعالان حقوق بشر برخوردهای شدیدی داشته‌اند، فاطمه امیری که اکنون تحت درمان است، از بازگشت به افغانستان و پیامدهایش نگرانی دارد اما هنوز راه جایگزینی پیدا نکرده است که پس از پایان درمانش در پیش بگیرد.