لولیتا، نهنگ قاتل (اورکا) ستاره نمایش‌های دریایی که بیش از ۵۰ سال را در اسارت گذرانده، به‌زودی با مخزن کوچک خود در فلوریدا خداحافظی می‌کند تا باقی عمرش را در آب‌های خانه‌اش در شمال غربی اقیانوس آرام سپری کند. یک گروه حمایت از حیوانات سال‌ها تلاش کرد تا این بازگشت انجام شود؛ هرچند لولیتا برای آزادی کامل بسیار پیر است.
لولیتا که با نام توکی نیز شناخته می‌شود، یک اورکای مونث ۵۷ ساله (Orcinus orca) از آبزیان منطقه‌ای در سواحل بریتیش کلمبیا، واشنگتن و اورگان است. او در حال حاضر پس از کورکی، اورکای نر ۵۸ ساله مجموعه دریایی سن‌دیه‌گو، دومین اورکا با بیشترین زمان اسارت است.
لولیتا در سال ۱۹۷۰ پس از اینکه گروهی از شکارچیان او و ۷۹ اورکای دیگر را در خلیج کوچکی در جزیره ویدبی، واشنگتن، در یکی از بزرگ‌ترین و محکوم‌شده‌ترین رویدادهای شکار اورکا در تاریخ، به اسارت گرفتند، به آکواریوم دریایی میامی وارد شد.
شکارچیان در دریا مواد منفجره را رها کردند تا مسیر حرکت نهنگ‌های قاتل را تغییر دهند. آن‌ها در پایان شکار، نوزادها را برای فروختن به سیرک‌های دریایی از مادرانشان جدا و اورکاهای بالغ را آزاد کردند. بر اساس گفته‌های فعالان کارزار نجات لولیتا، «یکی از نهنگ‌ها فرزندان خود را ترک نمی‌کرد و با صدای بلند فریادهایی شبیه گریه مادران سر می‌داد».
در جریان آن شکار، یک نهنگ بالغ و چهار نهنگ نوزاد کشته شدند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
شکارچیان برای پنهان نگه داشتن این کشتار شکم حیوانات مرده را با سنگ پر کردند و به ته دریا فرستادند. به گزارش گاردین، نوزادان فروخته‌شده به سیرک‌های دریایی به جز لولیتا، یک سال هم در اسارت دوام نیاوردند و مردند.
صنعت پارک‌های دریایی در آب‌های ایالت واشنگتن یک نسل کامل از نهنگ‌های قاتل را از بین برد و درنتیجه، این آبزی اکنون به‌عنوان یک‌گونه در معرض خطر انقراض در نظر گرفته می‌شود.
لولیتا یکی از همین اورکاهای اسیر بود که از مادرش جدا شد؛ یک بچه نهنگ چهار ساله که توکیتا نام داشت و به آکواریوم دریایی میامی فروخته شد. او ۲۴ سپتامبر ۱۹۷۰ به این پارک دریایی رسید؛ جایی که به «لولیتا» تغییر نام داد و از آن زمان آنجا زندگی می‌کند. او در طول ۴۶ سال گذشته، در اسارت برای تماشاچیان نمایش و حرکات آکروبات اجرا می‌کرد.
لولیتا از آن زمان در یک استخر که کوچکترین استخر در نوع خود در آمریکای شمالی (در اندازه استخر هتل) است، زندگی کرد؛ تا سال ۲۰۲۲ که از نمایش عمومی بازنشسته شد.
زندگی لولیتا در اسارت هم غمبار بود. به گزارش گاردین، او با یک همنوع دیگرش به نام هوگو به مدت یک دهه یک مخزن مشترک داشت اما آن نهنگ در سال ۱۹۸۰، آن قدر سرش را به دیوار‌ه‌های شیشه‌ای محوطه کوبید که بر اثر خونریزی مغزی درگذشت.
در سال ۲۰۲۱، وزارت کشاورزی ایالات متحده گزارشی منتشر کرد که در آن توضیح می‌داد چگونه آکواریوم میامی در مراقبت از این نهنگ اسیر کوتاهی کرده است. گزارش‌ها نشان داد آب مخزن او کثیف بود، سایه‌بانی در برابر آفتاب نداشت و برای خوردن به او ماهی گندیده می‌دادند.
تصمیم برای انتقال لولیتا به آب‌های زادگاهش ۳۰ مارس در یک کنفرانس مطبوعاتی مشترک بین دلفین کمپانی (The Dolphin Company)، مالک آکواریوم دریایی میامی، و گروه حفاظتی «دوستان لولیتا» که برای بازگشت لولیتا به خانه پس از بازنشستگی، کارزاری به راه انداخته بودند، اعلام شد.
لولیتا برای رهاسازی موفقیت‌آمیز در طبیعت خیلی پیر است بنابراین به یک محوطه دریایی جدید منتقل می‌شود که در آنجا دوران بازنشستگی خود را تحت مراقبت مربیان خواهند گذراند. هنوز مشخص نیست لولیتا چه زمانی منتقل خواهد شد و خانه جدیدش چقدر بزرگ است و کجا خواهد بود.
حامیان محیط زیست امیدوارند لولیتا بتواند با خانواده‌اش ارتباط برقرار کند. مادرش که گفته می‌شود ۹۰ ساله است، هنوز در آب‌های دریای سالیش شنا می‌کند.
به گفته «پروژه پناهگاه نهنگ»، هنوز بیش از سه هزار نهنگ و دلفین در سراسر جهان در اسارت‌اند.
