دانشمندان بعد از پنج سال دسته‌بندی اندازه، حجم و جمعیت تمام موجودات زنده، به نتیجه شگفت‌انگیزی رسیده‌اند؛ اینکه کوچک‌ترین و بزرگ‌ترین موجودات زنده روی زمین، بیشتر زیست‌توده آن را تشکیل می‌دهند.

به نوشته پایگاه خبری لایو ساینس، گروهی به سرپرستی زیست‌شناسان دانشگاه راتگرز نیوجرسی و دانشگاه بریتیش‌ کلمبیا، با تقسیم حیات در محیط‌های خشکی، دریایی و زیرزمینی به ۳۶ دسته، بزرگ‌ترین، کوچک‌ترین و معمول‌ترین اندازه بدن را در هر گروه مشخص کردند و پس از جمع‌آوری اطلاعات درباره اندازه بدن موجودات زنده و جرم زیستی آن‌ها، به ارزیابی میزان زیست‌توده یا جرم زیستی هر دسته در مجموع جرم زیستی کره زمین پرداختند.

یافته‌های آن‌ها که ۲۹ مارس در نشریه پلوس‌وان منتشر شد، نشان داد که گیاهان جنگلی بیشترین زیست‌توده، و دوزیستان کمترین زیست‌توده زمین را تشکیل می‌دهند. 

ملین پینسکی، از نویسندگان این مطالعه و دانشیار گروه آموزشی بوم‌شناسی، تکامل و منابع طبیعی در دانشگاه راتگرز، به لایو ساینس گفت که این نوع بررسی «برای نخستین بار انجام شده است».

بوم‌شناسان آبزیان، در دهه ۱۹۶۰ متوجه شدند که تراکم کل جرم زیستی در مقیاس‌های بسیار متفاوت ثابت مانده است که نشان می‌دهد اندازه بین گونه‌های مختلف، یکنواخت توزیع شده است. پینسکی گفت که پیش‌بینی گروهش این بود که در هر اندازه بدنی، تقریبا شمار مشابهی موجود زنده وجود داشته باشد، اما نتایج نشان داد که طبیعت طرفدار اندازه است. 

پینسکی گفت: «اغلب چنین به نظر می‌رسد که دنیا پر از حشرات کوچک و پروانه است. اما این کشف نشان داد که در واقع، اندازه‌های بدنی متوسط چندان زیاد نیستند. درعوض باکتری‌های دریایی و خاکی که موجودات زنده کوچکی محسوب می‌شوند، در قیاس با حشراتی با اندازه متوسط، زیست‌توده بیشتری دارند.» 

این پژوهش نشان داد که این الگو درمورد انواع مختلف گونه‌ها صدق می‌کند و حتی در موجودات خشکی بیشتر از موجودات دریایی مشاهده می‌شود. درمورد انسان نیز هرچند اندازه بدن انسان از بدن بسیاری از گونه‌های دیگر بزرگ‌تر است، اما زیست‌توده انسان با گروه‌های دیگر قابل قیاس نیست. 

در بین این ۳۶ دسته که موجوداتی مانند خزندگان و نرم‌تنان را نیز شامل می‌شد، بیشترین جمعیت متعلق به گیاهان و باکتری‌ها بود و در میان آن‌ها، کوچک‌ترین‌ موجودات، باکتری‌های میکروسکوپی بودند و بزرگ‌ترین آن‌ها، شبکه‌های زیرزمینی قارچ‌ها و ریشه درختان. 

به عبارت دیگر، این گروه‌های گیاهی و باکتریایی درمجموع زیست‌توده بیشتری از انسان، دام و حیوانات وحشی زمینی دارند. هرچند اندازه بدن انسان نسبتا بزرگ است و در این زمینه به انتهای بزرگ‌تر این مقیاس نزدیک است، زیست‌توده ما با موجوداتی، به‌ویژه آغازیان دریایی و خاک که با چشم دیده نمی‌شوند، قیاس‌شدنی نیست. 

نویسنده دیگر این مطالعه با اشاره به اینکه غیر از نهنگ‌ها هیچ موجود زنده دیگری بزرگ‌تر از مرجان‌ها و اکوسیستم مانگرو وجود ندارد، گفت: «گروه ما میزان کربن موجود در هر گروه را اندازه‌گیری کرد و دریافت که موجودات کوچک‌تر در مجموع عمر کوتاه‌تری دارند، بنابراین کربن آن‌ها سریع‌تر در جو رها می‌شود و به این دلیل، ممکن است به تغییرات اقلیمی بینجامد.» به گفته این پژوهشگر، اندازه ماهی‌ها تحت تاثیر صید و گرم شدن آب‌ و هوا کاهش یافته است. بر این مبنا، بررسی تغییر اندازه موجودات زنده با تغییر محیط زیست، به درک بهتر منابع غذایی در آینده کمک می‌کند.

پینسکی در پایان اشاره کرد: «اندازه بدن، از مهم‌ترین ویژگی‌های حیات روی کره زمین است. درک چگونگی توزیع حیات در اندازه‌های مختلف بدن، برای درک حیات روی زمین ضروری است و درک توزیع موجودات زنده روی زمین براساس اندازه بدن، به درک بهتر زندگی روی زمین کمک می‌کند.»