علی یونسی و امیرحسین مرادی، دو دانشجوی نخبه محبوس در زندان اوین، هم‌زمان با سومین سال بازداشتشان، در نامه‌ای سرگشاده خطاب به مردم ایران تاکید کردند که مانند تمام جوان‌هایی که در خیابان‌ها کشته شده‌اند، آرزویی جز آزادی ایران ندارند و «مقاومت در زندان» را در برابر آنچه آن‌ها انجام داده‌اند، «وظیفه‌ای کوچک» بر دوش خود می‌دانند.

این دو دانشجوی نخبه زندانی با اشاره به اینکه ۲۲ فروردین ۱۳۹۹ همراه با ضرب‌وشتم شدید دستگیر و به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل شدند، در توصیف دو سال حبس در سلول انفرادی و یک سال حبس در بند عمومی نوشتند: «هنگامی‌ که در ابتدای جوانی از کلاس درس دانشگاه به سلول‌های انفرادی منتقل شده بودیم، از خود می‌پرسیدیم این دیوار‌های سنگی که بیش از ۵۰ سال از بنای آن‌ها می‌گذرد، درد، رنج و شکنجه چه کسانی را شاهد بوده‌اند؟»

آن‌ها در ادامه، دیوار‌ سلول‌های انفرادی زندان اوین را «میزبان انسان‌های عاشقی» توصیف کردند که برای آزادی ایران به استقبال سختی‌ها رفتند.

امیرحسین مرادی و علی یونسی نوشته‌اند: «در میانه شکنجه، فشار و تهدید به اعدام، خود را قطره‌ای از رود خروشان می‌دیدیم که تلاش می‌کند سدی به نام دیکتاتوری را که بر سر راه تاریخ ایران قرار دارد، بشکند و به دشت زیبای آزادی برسد.»

برندگان مدال‌های نقره المپیاد نجوم حمایت‌های مردم ایران را «پشتوانه و تکیه‌گاه» خود در روز‌های سخت دانستند و تاکید کردند که این حمایت‌ها به‌منزله «سدی محکم» میان آن‌ها و چوبه دار عمل کرد.

امیرحسین مرادی و علی یونسی در این نامه، خطاب به مردم ایران نوشتند: «ما در آغوش مهر و حمایت‌های شما هموطنان از بسیاری خطرات در‌امان ماندیم و با خود عهد می‌کنیم تا آن روز که آزادی ایران را کنار هم جشن بگیریم، دغدغه آزادی خود را نداشته باشیم.»

دو دانشجوی نخبه در بخشی از نامه خود اضافه کردند که لحظه‌لحظه به کودکانی فکر می‌کنند که شایستگی کسب عناوین علمی را دارند اما فقر و تبعیض فرصت را از آنان گرفته است. آن‌ها همچنین تاکید کردند که به رسیدن «صبح زیبای آزادی و تحقق ایران آزاد» یقین دارند.

امیرحسین مرادی و علی یونسی در تیرماه ۱۴۰۱ پس از تحمل بیش از دو سال حبس در سلول انفرادی، از بازداشتگاه موسوم به بند ۲۰۹ زندان اوین به بند عمومی منتقل شدند.

نهاد‌های امنیتی در طول سه سال گذشته بار‌ها این دو دانشجوی نخبه و خانواده‌های آنان را تحت‌فشار و آزار و اذیت‌های روانی و فیزیکی قرار داده‌اند. اواخر اسفندماه گذشته، صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران در مستندی به نام «جنایت دست‌ساز» بخش‌هایی از اعتراف‌های اجباری امیرحسین مرادی و علی یونسی را پخش کرد.

این دو دانشجوی دانشگاه صنعتی شریف در این ویدیو، خود را از «عوامل بمب‌گذاری در تهران و عضو گروه‌های مخالف حکومت» معرفی می‌کنند. اندکی پس از پخش این برنامه، رضا یونسی، برادر علی یونسی، در توییتی به پخش اعتراف‌های اجباری برادرش و امیرحسین مرادی اعتراض کرد و آن را نشانه «درماندگی» حکومت ایران دانست.

نهاد‌های امنیتی جمهوری اسلامی ایران، دی‌ماه ۱۴۰۱ میریوسف یونسی، پدر علی یونسی را هم بازداشت کردند. علی یونسی و امیرحسین مرادی، در دادگاه به ۱۶ سال زندان محکوم شده‌اند که ۱۰ سال آن قابل‌اجرا است.