خاندان سلطنتی ناوگانی از خودرو‌های تجملی از جمله رولزرویس قدیمی، بنتلی، جگوار و استون مارتین دارد. اما تفکیک اینکه کدام خودرو متعلق به اعضای خانواده سلطنتی و کدام خودرو متعلق به پادشاهی بریتانیا است و کدامیک از سازنده اجاره شده است،  کار آسانی نیست.

نشریه گاردین با اشاره به این موضوع می‌نویسد میوز سلطنتی در کاخ باکینگهام پارکینگ اصلی لیموزین‌ها و سایر خودروهای تجملی است که خانواده سلطنتی برای مناسبت‌های رسمی از آن‌ها استفاده می‌کنند. به این خودروها عنوان «خودرو دولتی» داده‌اند، اما لزوما به این معنا نیست که متعلق به دولت‌اند.

بسیاری از این خودروها را خودروسازان به خانواده سلطنتی داده‌اند، احتمالا به قصد اینکه برند خود را به خانواده سلطنتی بریتانیا ربط بدهند.

مثلا بنتلی در سال ۲۰۰۲ به مناسبت جشن جوبیلی طلایی، دو لیموزین در اختیار ملکه گذاشت که یکی از آن‌ها را ماه گذشته برای نخستین دیدار دولتی چارلز در مقام پادشاه از آلمان به این کشور منتقل کرد. برآورد ارزش خودروهای سلطنتی نشان می‌دهد که این دو وسیله نقلیه به‌تنهایی دست‌کم ۱.۴ میلیون پوند ارزش دارند.

گاردین ۱۲ خودرو را در املاک ساندرینگهام شناسایی کرد، از دایملر میل فایتون مدل ۱۹۰۰ که نخستین بار ادوارد هفتم آن را خرید تا تاکسی متروکاب لندن مدل ۱۹۹۹ که پیش‌تر شاهزاده فیلیپ از آن استفاده می‌کرد و چنین تصور می‌شد که این خودرو متعلق به او است. استون مارتین دی‌بی۶ شاه چارلز و یک رولز رویس فانتوم ۴ که ملکه و فیلیپ در اوایل ازدواجشان خریده بودند، نیز گویا متعلق به آن‌ها است.

ما برای هریک از خودروها از ارزش‌گذاری تخمینی استفاده کردیم. آنجا که دو قیمت داشتیم با رویکردی محافظه‌کارانه رقم پایین‌تر را درنظر گرفتیم و با گشتی در میوز سلطنتی و بررسی آرشیوی خودروهای دیگری را که به‌نظر می‌رسد مالکیت خصوصی داشته باشد، شناسایی کردیم.

گاردین چهار هفته پیش از انتشار این گزارش با فهرستی از خودروهایی که خصوصی محسوب می‌شوند، به کاخ باکینگهام رفت. باوجود درخواست‌های متعدد، کاخ اجازه شناسایی مالکیت خودروهای خاص میوز را نداد.

بنتلی از توضیح شرایط ارائه خودروهایش به کاخ طفره رفت، اما می‌دانیم که برخی از خودروهای قرضی یا اجاره‌ای بعد از استفاده خاندان سلطنتی به سازندگان آن‌ها بازگردانده می‌شود.

باوجود امتناع کاخ باکینگهام از ارائه اطلاعات درباره خودروهای خاص میوز سلطنتی، به‌نظر می‌رسد که برخی از آن‌ها صرفا در اختیار پادشاهی بریتانیا است به این معنی که مالک آن‌ها شخص پادشاه نیست. اما بازدید گاردین از میوز نشان داد که ویندزورها مالکیت برخی دیگر از آن‌ها را در اختیار دارند.

مثل رولز رویس فانتوم ۴ مدل ۱۹۵۰ که فیلیپ و الیزابت پیش از ملکه شدن الیزابت آن را خریدند و دست‌کم ۲.۵ میلیون پوند می‌ارزد. از فانتوم ۴ تنها ۱۸ دستگاه تولید شد. در زمان به قدرت رسیدن الیزابت، آن را به رنگ سلطنتی درآوردند و به «خودرو دولتی» بدل شد، اما مدرکی وجود ندارد که نشان بدهد مالکیت آن تغییر کرده است.

داخل میوز یک رولز رویس فانتوم ۵ مدل ۱۹۶۲ نیز وجود دارد که ملکه مادر آن را خریده بود و گفته می‌شود متعلق به چارلز است.

یک سخنگوی کاخ گفت که مالکیت خودروهای دولتی واقع در میوز سلطنتی «به‌طور عمده متعلق به پادشاهی یا در اجاره آن‌ها است». اما این را تکذیب نکردند که برخی از خودروها متعلق به برخی اشخاص خاندان سلطنتی است.

اوضاع زمانی پیچیده‌تر می‌شود که گاهی برخی از خودروهای موجود در میوز سلطنتی که عنوان «خودرو دولتی» دارد به جای خودرو شخصی استفاده می‌شود.

شاهدخت یوجنی در سال ۲۰۱۸ با یک رولز رویس فانتوم ۵ مدل ۱۹۷۷ به ارزش ۱.۳ میلیون پوند به مراسم عروسی خود آمد. این خودرو دولتی هدیه رسمی صنعت خودرو بریتانیا به ملکه به مناسب جوبیلی نقره‌ای است.

ناوگان ساندرینگام

ناوگان جداگانه‌ای از خودروها در املاک خصوصی ساندرینگام ویندزور در نورفولک مستقر است.

دوازده خودرو قدیمی را در ساختمانی که پیش‌تر اصطبل بود، نگهداری می‌کنند که ارزش آن‌ها را درمجموع دست‌کم ۱.۸ میلیون پوند برآورد کرده‌اند. پیش‌تر، خانواده سلطنتی از تمام این خودروها استفاده می‌کردند و گویا جزو دارایی‌های خصوصی آن‌ها است.

هزینه دربار، پژوهشی درباره ثروت و امورمالی سلطنت است. این مجموعه که پیش از تاج‌گذاری پادشاه چارلز سوم منتشر شده است به‌دنبال غلبه بر قرن‌ها پنهانکاری و رازداری درباره نحوه تامین مالی خاندان سلطنتی، میزان بهره‌گیری هریک از اعضا از نقش عمومی خود و منشا مشکوک برخی از دارایی‌های آن‌ها است. به اعتقاد گاردین نفع عموم در این است که مشخص شود چه چیزی را می‌توان ثروت خصوصی برشمرد و چه چیزی متعلق به مردم بریتانیا است و چه چیزی هم‌زمان مالکیت شخصی و عمومی دارد، که اغلب این دارایی‌ها نیز در این حوزه قرار دارند.   

گرانترین خودرو، رولز رویس فانتوم ۵ مدل ۱۹۶۱ است که دست‌کم ۷۰۰ هزار پوند می‌ارزد. مالکیت آن نامشخص است، اما از سال ۱۹۶۱ تا ۲۰۰۲ به‌منزله خودرو دولتی از آن استفاده می‌شد.

کاخ باکینگهام نگفت چطور اتومبیلی که پیش‌تر دولتی بود، اکنون دارایی خصوصی خاندان سلطنتی شده است. یک سخنگوی کاخ نیز از توضیح درباره مالکیت خودروهای مجموعه ساندرینگام خودداری کرد و گفت: «ما درمورد هیچ‌یک از دارایی‌های خصوصی اعضای خاندان سلطنتی صحبت نمی‌کنیم.»

افزون بر خودروهای موجود در کاخ و ساندرینگام، چارلز یک استون مارتین دی‌بی۶ ولانته مدل ۱۹۷۰ دارد که ملکه فقید به مناسبت تولد ۲۱ سالگی‌اش به او هدیه داد و دست‌کم ۲ میلیون پوند قیمت دارد.

تحلیل گاردین نشان می‌دهد که ناوگان خودروهای شخصی شاه درمجموع دست‌کم ۶.۳ میلیون پوند ارزش دارد.

استون مارتین وی۸ ونتیج ولانته مدل ۱۹۸۷ که امیر بحرین در سفری دولتی به چارلز هدیه داد، در این مجموعه دیده نمی‌شود. چارلز در دسامبر ۱۹۹۵ این خودرو را در حراج ساتبیز به بهای ۱۱۰ هزار پوند فروخت و وجه آن را به موسسه خیریه خودش، بنیاد شاهزاده اهدا کرد.

پیش‌تر، در همان سال، کاخ برای نخستین بار سیاستی درباره هدایا ارائه کرد. این سیاست‌ها که در سال ۲۰۰۳ به‌روز شده است، می‌گوید: «هدایای رسمی تحت هیچ شرایطی نباید فروخته یا مبادله شود.»

کاخ باکینگهام درباره اینکه فروش یک هدیه رسمی چگونه با قوانین مربوطه جور درمی‌آید، توضیحی ارائه نداد.