دوستان و مشاورانش می‌گویند اگر می‌خواهید بفهمید چرا مایک پنس باور دارد در انتخابات ریاست‌جمهوری امکان برنده شدن دارد، بهتر است به آیه مقدس قاب‌شده‌ای که ۲۰ سال است روی شومینه‌اش حفظ کرده است نگاهی بیندازید.

درون این قاب، که هدیه‌ همسرش است، آیه‌ای از ارمیا نوشته شده است: «خداوند می‌گوید چون نقشه‌هایی را که برای تو دارم، می‌دانم، نقشه‌هایی برای پیشرفت تو و نه آسیب دیدن تو، نقشه‌هایی که به تو امید می‌بخشد و آینده را از آن تو می‌سازد.»

نشریه پولیتیکو پس از این مقدمه می‌نویسد که اکنون برنامه‌های روحانی و سیاسی در کانون توجه پنس قرار دارد. او روز چهارشنبه آغاز کارزار ریاست‌جمهوری‌اش را اعلام کرد- تلاشی برای حذف نامزدی مردی که او را معاون رئیس‌جمهوری کرد و سپس شورشیان را تشویق کرد که خواستار اعدام او شوند.

او و گروهش معتقدند راهی وجود دارد. اما دیدن آن راه تا حدی مستلزم اعتقاد به ماوراءالطبیعه است. او از همراه سابقش، دونالد ترامپ، فاصله زیادی دارد و خودش را  پشت سر فرماندار فلوریدا می‌بیند. حتی با داشتن شبکه گسترده حامیان مالی و هویتی که با معاونت سابق رئیس‌جمهوری آمریکا به دست آورده است، با ران دسنتیس اختلاف دو رقمی دارد. شاید این نکته که نقاط ضعف او از رقیبان دیگرش بیشتر است، از همه نگران‌کننده‌تر باشد: گویا این امر پیامد سرپیچی از دستور ترامپ در آن روز سرنوشت‌ساز ششم ژانویه ۲۰۲۱ است.

پنس در اندیشکده سیاست‌گذاری عمومی هربرت در یوتا بعد از بیان این نکته که در ششم ژانویه به وظیفه‌اش عمل کرد مورد تشویق حاضران قرار گرفت. با وجود این، پایگاه هواداران ترامپ نیز به‌دلیل خودداری پنس از لغو نتایج انتخابات ۲۰۲۰ دست‌کم دوبار آشکارا از او انتقاد کرده است. اوایل سال جاری نیز در گردهمایی انجمن ملی تفنگداران در شهر خودش ایندیاناپولیس به هیاهوی پراکنده‌ حاضران با لبخندی مصنوعی پاسخ داد و گفت: «من هم از دیدنتان خوشحالم.»

اما پنس با اعلام نامزدی‌اش و سفری که برای روز جمعه به نیوهمشایر برنامه‌ریزی شده است، به هر حال در انتخابات مقدماتی در حال پیشروی است، هرچند رقیبانش او را تهدیدی به حساب نمی‌آورند و تقریبا هیچ‌کدامشان هنوز او با ذکر نام از او انتقاد نکرده‌اند.

او در نطق اعلام نامزدی‌اش گفت: «مردم آمریکا سزاوارند که بدانند در [تاریخ] ۶ ژانویه، رئیس‌جمهوری ترامپ از من خواست بین او و قانون اساسی یکی را انتخاب کنم. شرکت‌کنندگان در انتخابات نیز همین انتخاب را پیش رو دارند. من قانون اساسی را انتخاب کردم.»

مارک شورت، معتمد دیرین پنس، هم‌زمان که او در مورد ۶ ژانویه صحبت می‌کرد، در عقب سالن ایستاده بود و می‌گریست. او گفت که این کارزار «با کمترین نظرسنجی» برگزار خواهد شد و موقعیت فعلی مایک پنس در این رقابت‌ها نادیده گرفته شده است. او نیز مانند سایر طرفداران واقعی مایک پنس تصور می‌کند که میدان رقابت در این انتخابات برای پنس بسیار باز‌تر از چیزی است که افکار عمومی نشان می‌دهد.

مایک مورفی، دوست قدیمی و همسایه سابق پنس، گفت: «معیار او با آن‌ها یکسان نیست. او با همسرش صحبت می‌کند، کتاب مقدس می‌خواند، برای این کار دعا می‌کند، و سعی می‌کند بفهمد آیا این همان کاری است که خدا از او می‌خواهد یا نه. احتمالا بیش از هر نظرسنجی به این نکته توجه دارد. نه اینکه نظرسنجی را در نظر نگیرد. فقط اولویتش نیست.»  

پنس در سخنرانی خود در مرکز توسعه کشاورزان آینده آمریکا با اشاراتی به رونالد ریگان و کتاب مقدس، در موضوع‌هایی از سیاست خارجی تا حقوق سقط جنین خود را محافظه‌کار پیشاترامپ به رای‌دهندگان معرفی کرد.

او گفت: «دونالد ترامپ که در سال ۲۰۱۶ نامزد ریاست‌جمهوری شد قول داد که مثل یک محافظه‌کار حکومت کند. ما با هم این حکومت را راه‌اندازی کردیم. اما او امروز چنین قولی نمی‌دهد.»

پنس سال‌ها به این می‌بالید که نبض جنبش محافظه‌کاران گذاشته در دستش است. یک بار گفت: «قبل از اینکه تی پارتی [جنبش اعتراضی دیرین چای که از کاهش مخارج دولت و مالیات‌ها، کسر بودجه، و بدهی ملی حمایت کرد و می‌کند] برای همه جذاب شود، من عضوش بودم.» تا پیش از آنکه جان بونر او را به سمت رئیس کمیته مطالعات جمهوری‌خواهان منصوب کند، او در شبکه فاکس نیوز از افرادی مثل جورج دبلیو بوش و بونر به‌شدت انتقاد می‌کرد. مایک پنس بیش از یک دهه در آرزوی رسیدن به کاخ سفید بود، و در سال‌های ۲۰۱۲ و ۲۰۱۶ از حضور در کارزارهای انتخاباتی احتمالی صرف‌نظر کرد.

در انتخابات ۲۰۱۶، ترامپ او را از منطقه غرب میانه در مقام معاون خود انتخاب کرد و او را از مبارزه برای انتخاب مجدد نجات داد.

نظریه پنس در این مورد بر ترکیبی از مداخله الهی و مجموعه اتفاق‌هایی به سبک ماشین روب گولدبرگ [ماشینی پیچیده و جالب، اما غیرعملی و ناکارآمد] استوار است. به این صورت که ترامپ و دسنتیس در پیمان قتل-خودکشی اثر یکدیگر را خنثی می‌کنند و پنس آرای مذهبی آیووا کنونی هر دو آن‌ها، و نیز آرای نیکی هیلی و تیم اسکات را که برای همین رای رقابت می‌کنند، مال خود می‌کند.  

پنس و طرفدارانش امیدوارند که در نهایت او مثل جنگجویی سرحال از زیر خرابه‌ها بیرون بیاید و پیروزی‌های سیاسی دوران ترامپ را- با تمام ایدئولوژی‌های آن و بدون جنبه‌های منفی‌‌اش- تبلیغ کند. و کسی باشد که بهتر از دو رقیب مهم دیگرش با رای‌دهندگان ارتباط می‌گیرد، به‌ویژه در تمام ۹۹ شهر ایالت آیووا، که به گفته دستیارانش، دست‌کم یک بار به آنجا سفر خواهد کرد.

اما اعلام نامزدی فقط به همین امید خطرناک است.

دیوید کوچل، راهبردشناس کهنه‌کار جمهوری‌خواه اهل آیووا، گفت: «گروه‌هایی مانند ائتلاف ایمان و آزادی یا رهبر خانواده و این گروه‌های سیاسی محافظه‌کار اجتماعی و مسیحی استقبال محترمانه‌ای از او می‌کنند. اما چیزی که بیش از همه در پنس دیده می‌شود بی‌وفایی اوست. می‌توانست کار بیشتری بکند. این حرف هم بین مردم می‌چرخد. بنابراین، احتمال موفقیتش کم است. اما ظرفیت اجرای یک نمایش خوب را همراه با گروهی از رای‌دهندگان شمال غربی آیووا و جاهای دیگر دارد. با این حال، تصور نمی‌کنم برنده انتخابات آیووا شود.»

کارزار انتخاباتی پنس بر ایده معرفی مجدد خودش در مقام چیزی فراتر از معاون رئیس‌جمهوری سابق متمرکز است. بر اساس نظرسنجی‌های متعدد، محبوبیت او پس از ۶ ژانویه کاهش یافته است. نظرسنجی وال‌استریت ژورنال در آوریل ۲۰۲۳ نیز نشان داد که ۶۰ درصد آمریکایی‌ها نظر نامطلوبی به او دارند، در حالی که این رقم در دسامبر ۵۴ درصد بود و فقط ۲۹ درصد به او نظر مساعد داشتند.

اما هم پنس و هم اطرافیانش اصرار دارند که او رای می‌آورد. به گفته آن‌ها، بالاخره زمانی معاون رئیس‌جمهوری بوده و باید جدی گرفته شود.

آن آیه ارمیا هنوز بالای سرش است. در این میان، همسرش کارن و گروهی از مشاوران نزدیک و وفادارش او را متقاعد کرده‌اند که بخت پیروزی دارد. با این حال، حتی برخی از متحدانش هم به موفقیت او باور ندارند. جاش کیمبرل، سناتور جمهوری‌خواه شهرستان اسپارتانبورگ در کارولینای جنوبی که مثل پنس پیش‌تر مجری برنامه رادیو و تلویزیون بوده است، بخشی از سال‌های ۲۰۲۱ و ۲۰۲۲ را به هدایت او در ایالتی گذراند که در آن انتخابات زودهنگام برگزار می‌شد. او در ماه مه گذشته به پولیتیکو گفت که پنس دارد «پایگاه حمایت مردمی» در اینجا بنا می‌کند و در «برقراری ارتباط با آنچه به نظر من محور انتخابات اولیه جمهوری‌خواهان است، عملکرد بسیار خوبی داشته است.»

اما کیمبرل در بهار امسال موضع خود را تغییر داد و درباره دسنتیس به پولیتیکو گفت که او در مسیر درست پیروزی در انتخابات ریاست‌جمهوری قرار دارد. درباره پنس نیز گفت که هنوز فکر می‌کنم می‌تواند رئیس‌جمهوری ممتاز باشد، اما به نظرم در شرایط فعلی کسب نامزدی جمهوری‌خواهان برای او دشوار خواهد بود.

از برخی جهات، مبارزه انتخاباتی پنس نه‌تنها ماموریتی سیاسی، بلکه ماموریتی برای نجات ایدئولوژیک است. او گفته است برای احیای روح محافظه‌کاری اقتصاد سنتی و سیاست خارجی و ترکیب آن با دستاوردهای دولت ترامپ-پنس در انتخابات شرکت می‌کند.

اریک هولکامب، فرماندار جمهوری‌خواه ایندیانا، که در زمان فرمانداری پنس معاونش بود، به پولیتیکو گفت: «او درباره چیزهایی صحبت می‌کند که این کشور را به ورشکستگی کشانده است.»

جان گرگ، نامزد سابق دموکرات برای فرمانداری ایندیانا، که پیش‌تر دو بار با پنس رقابت کرده بود و رابطه دوستانه‌اش را با رقیب قدیمی‌اش حفظ کرده است، گفت که پنس دقیقا در موقعیتی قرار دارد که برایش بسیار مفید است.

او گفت: «بزرگ‌ترین نقطه قوت مایک پنس این است که مردم او را دست‌کم می‌گیرند. آنها واقعا او را دست‌کم می‌گیرند. موضع من هم همین بود. مردم او را جدی نمی‌گیرند. اما او متمرکزترین نامزدی است که به عمرشان خواهند دید.»   

جف کاردول، که از دهه ۱۹۸۰ دوست پنس است و پنس در زمان فرمانداری‌اش او را به سمت رئیس حزب جمهوری‌خواه ایالتی منصوب کرد و هنوز با او رابطه نزدیکی دارد، گفت: «این همان جایی است که او دوست دارد باشد. خوشش می‌آید دیگران او را دست‌کم بگیرند. ورود به میدان با انتظارات پایین و در جایگاه بازیکن ضعیف بهترین موقعیت برای ورود به عرصه است.»