حوثیهای یمن، گروه شبهنظامی که مورد حمایت گسترده جمهوری اسلامی قرار دارند، حاضر به آزادی ۱۷ زندانی بهائی در این کشور نیستند.
حوثیها چند سال پیش با تصرف صنعا، پایتخت یمن، دولتی تشکیل دادند که جمهوری اسلامی آن را به رسمیت میشناسد؛ آنها در ضمن، دست به سرکوب بهائیان در این کشور زدند. ماه گذشته بود که نیروهای حوثی به یکی از گردهماییهای بهائیان در صنعا یورش بردند و ۱۷ نفر، ازجمله پنج زن، را دستگیر کردند. حوثیها نهتنها حاضر به آزادی این شهروندان نیستند که به خواستههای بهائیان و بستگان دستگیرشدگان برای دیدار با آنها و یا دستکم دانستن مکان نگهداریشان نیز پاسخ ندادهاند.
دفتر حقوق بشر سازمان ملل متحد خواهان آزادی فوری این ۱۷ بهائی شده و اعلام کرده است که حوثیها باید به اقلیتهای مذهبی اجازه دهند گردهماییهای خود را برگزار کنند. این دفتر حوثیها را متهم کرده است که مردم محل را علیه بهائیها شوراندهاند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
جرمی لورنس، سخنگوی دفتر حقوق بشر سازمان ملل متحد، در نشستی خبری در ژنو گفت: «ما به مقامهای دوفاکتو در صنعا یادآوری میکنیم که باید به حقوق بشر افرادی که تحت سیطرهشان زندگی میکنند، احترام بگذارند. مطابق حقوق اساسی بشری، اقلیتها حق عمل به مذهب خود و حق دادرسی منصفانه نزد محکمهای مستقل و بیطرف را دارند.»
این درحالی است که رسانههای حوثیها به حملات خود علیه بهائیان ادامه میدهند و آنها را «کافر» و «نوکر غرب» میخوانند و حاضر به آزادیشان نیستند. یکی از این رسانهها روز شنبه، دهم ژوئن (۲۰ خرداد)، در مقالهای نوشت: «بهائیت دستساخته استعمار صلیبیون و تیرهای زهرآگین صهیونیسم و فراماسونری جهانی است.» شمسالدین شرفالدین، مفتی حوثیها، در روزدوم ژوئن تهدید کرده بود که اگر بهائیها توبه نکنند، اعدام میشوند.
«انجمن مادران ربودهشدگان»، سازمانی در یمن که متشکل از نهادهای مختلف است و خانواده هزاران نفر را که در جریان جنگ داخلی ربوده شدهاند نمایندگی میکند، خواهان آزادی این ۱۷ بهائی شده و حوثیها را بهدلیل بازداشت آنها و جلوگیری از دیدارشان با وکیل و بستگان محکوم کرده است.
این انجمن در بیانیهای اعلام کرد: «ما گروه حوثیها را کاملا مسئول جان و ایمنی این افراد میدانیم. ما از دفتر فرستاده سازمان ملل متحد و تمام سازمانهای حقوق بشری میخواهیم که فورا برای آزادی آنها و برملا کردن مکان نگهداریشان (بهویژه درمورد زنان) تلاش کنند و آنها را امن و امان به خانههایشان بازگردانند.»