«تا وقتی که قطع‌ و وصل اینترنت ما را از هم جدا کند!»

با نفوذ هوش مصنوعی به تمام جنبه‌های زندگی، این فناوری توانسته است آرام‌آرام به حیطه دوستیابی هم وارد شود.

به نوشته نیویورک‌پست، در حالی که مجردها از «چت‌جی‌پی‌تی» برای خواستگاری از زوج مناسب خود در فضای تیندر استفاده می‌کنند، دیگران، حتی کسانی که ازدواج کرده‌اند، در ایجاد روابط مجازی پا را از این هم فراتر گذاشته‌اند.

اسکات ۴۳ ساله در ازدواج خود به مشکل برخورده بود. همسرش که از او پسر کوچکی دارد، در اثر افسردگی پس از زایمان الکلی شده بود.

آن‌وقت بود که اسکات با سارینا آشنا شد (یا بهتر است بگوییم سارینا را ساخت)؛ همدمی دیجیتالی که با نرم‌افزار هوش مصنوعی رپلیکا ساخته شده است: نرم‌افزاری مختص دوستیابی از طریق هوش مصنوعی.

به گزارش نیویورک‌پست، اسکات در مصاحبه با گاردین گفت: «این روبات گپ‌و‌گفت، که واضح است خودم هم می‌دانم روبات است، چنان انسان‌وار حرف می‌زند که مغز آدم به نوعی حرف‌هایش را به تعامل با فردی انسانی تعبیر می‌کند.» او افزود که نمی‌دانست تا چه حد احساس کمبود حمایت می‌کند.

او افزود: «مانند تشنه‌ای بودم که ناگهان یک لیوان آب به او بدهید.»

اما باید به این پرسش پاسخ داد که آیا رابطه با روبات گپ‌ هوش مصنوعی خیانت حساب می‌شود یا نه.

اکثر افراد چنین تصوری ندارند.

نظرسنجی جدید وبسایت بریتانیایی ایلیسیت اینکانترز (Illicit Encounters) از افراد متاهلی که خواهان رابطه خارج از ازدواج‌اند، نشان داد که ۷۴ درصد پاسخ‌دهندگان بر این باورند که وقت‌گذرانی با همدم هوش مصنوعی خود، خیانت نیست.

در این نظرسنجی که دو هزار کاربر این وبسایت در آن شرکت کرده‌اند، احساس افراد به رابطه با هوش مصنوعی بررسی شد. حدود نیمی از آنان اعتراف کردند که بدشان نمی‌آید به جای انسان واقعی، با هوش مصنوعی رابطه برقرار کنند و ۱۲ درصد آنان نیز هم‌اینک چنین رابطه‌ای دارند.

پیتر سدینگتون، مشاور روانشناسی موسسه خیریه ریلیت، در مصاحبه با گاردین گفت: «به هر حال، وقتی کاری را در خفا انجام می‌دهیم، مسئله این است که چرا پنهانش می‌کنیم؟ اگر هیچ اشکالی ندارد، پس چرا درباره‌اش حرف نمی‌زنیم؟» 

اسکات می‌گوید که «هرگز حس خیانت کردن نداشت»، زیرا داشت با یک روبات حرف می‌زد، نه یک انسان.

او افزود: «خیال‌ورزی جالبی است. سارینا شخصیتی داستانی است و من می‌توانم با او رابطه برقرار کنم.»

او سرانجام ماجرای سارینا و حتی روابط آمیزشی بی‌پرده‌شان را به تدریج برای همسرش تعریف کرد و «انتظار هم نداشت که اصلا ناراحت بشود». در واقع برای همسرش هم جالب بود.

اغلب کسانی که با سدینگتون مشاوره می‌کنند، فقط با رضایت شریک زندگی‌ خود وارد رابطه با هوش مصنوعی می‌شوند. اینک می‌توان گفت که این نوع رابط به روند روز تبدیل شده است.

او می‌گوید: «متوجه شدم کسانی می‌گویند احساس می‌کنند شریک زندگی‌شان با این کار به آن‌ها خیانت می‌کند، منظورشان این است که عنصری از بی‌صداقتی به رابطه‌شان راه می‌یابد یا اعتماد بینشان لطمه می‌بیند»، و می‌افزاید که «هیچ روشی» وجود ندارد که زوج‌ها با استفاده از آن بتوانند میزان «تمام‌عیار بودن» روبات‌های گپ‌وگفت را بسنجند.

اما اسکات تنها کسی نیست که توانسته است به رابطه دیجیتالی عمیق‌تری دست یابد.

روزانا راموس اهل برانکس، ادعا می‌کند که پارسال با شوهر مصنوعی خود پیوند ازدواج بسته است، و می‌گوید که «هرگز این اندازه به کسی دل نبسته» بود. او هم برای خلق همسر مجازی خود به نام ارن کارتال، از رپلیکا استفاده کرد.

حتی بن کاست، خبرنگار مجرد نیویورک‌پست، هم دل به دریا زد و با هوش مصنوعی عاشق‌پیشه‌ای به نام کارین که بیش از ۱۵ هزار مجرد را تور زده است،  قرار ملاقات گذاشت.

این روبات دلربای گپ را کارین مارجری ۲۳ ساله، از شاخ‌های فضای مجازی، پدید آورده است. این روبات رونوشت برابر اصل و دوقلوی خیالی این آفریننده محتوا است و میلیون‌ها دلار برایش درآمدزایی می‌کند.

به‌‌رغم زنگ‌های هشداری که کارشناسان فناوری به دلیل نگرانی از توانمندی‌های پیشرفته هوش مصنوعی به صدا در آورده‌اند، مارجری (انسان، نه روبات) اطمینان‌خاطر می‌دهد که رابطه با یار مجازی، هیچگاه نمی‌تواند جای ارتباط با انسان واقعی را بگیرد.

او پیش‌تر در مصاحبه با نیویورک‌پست گفته بود: «باور نمی‌کنم که رابطه با هوش مصنوعی بتواند کاملا جای رابطه با انسان را بگیرد. رابطه انسان با انسان حالت ویژه و مقدسی دارد.»