معصومه آباد، فارغ‌التحصیل رشته بهداشت باروری از دانشگاه شهید بهشتی که سال ۱۳۸۶ با حمایت محمدباقر قالیباف، شهردار وقت تهران، و زهرا سادات‌مشیر، همسرش، به عضویت شورای شهر تهران درآمد و نامش در فهرست دریافت‌کنندگان املاک نجومی شهرداری بود، با حکم حسین امیرعبداللهیان، وزیر امور خارجه و تایید ابراهیم رئیسی راهی هلسینکی می‌شود تا سفیر جمهوری اسلامی در فنلاند باشد.

رسانه‌های حکومتی با پررنگ‌ کردن انتخاب معصومه آباد به عنوان سفیر جمهوری اسلامی در فنلاند می‌کوشند چنین وانمود کنند که دولت ابراهیم رئیسی با سپردن مسئولیت‌های مهم به زنان مشکلی ندارد اما نگاهی به کارنامه کاری معصومه آباد از این حقیقت پرده برمی‌دارد که او به عنوان یکی از وابستگان حکومت طی سال‌های پس از انقلاب از امتیازهای ویژه‌ای برخوردار بوده است.

نخستین مسئله‌ای که انتخاب معصومه آباد به عنوان سفیر جمهوری اسلامی در فنلاند را زیر سوال می‌برد این است که تحصیلات دانشگاهی این عضو سابق شورای شهر و مسئولیت‌های سابقش هیچ ارتباطی با امور دیپلماتیک ندارد. در واقع دولت ابراهیم رئیسی فردی را به عنوان سفیر به فنلاند می‌فرستد که تجربه کاری و تحصیلات مرتبط با این مسئولیت مهم را ندارد. با این‌ حال، ابهام‌ها درباره معصومه آباد فراتر از این‌ها است.

معصومه آباد آن‌طور که خود در خاطراتش گفته، پس از آغاز جنگ ایران و عراق به اسارت نیروهای عراقی درآمده و حدود ۴۰ ماه بعد آزاد شده است. او پس از آزادی، کتابی با عنوان «من زنده‌ام» از خاطرات دوران اسارتش نوشت و تا سال‌ها بعد به واسطه آن از امتیازهای ویژه حکومتی برخوردار شد. از جمله اینکه با سهمیه جانبازی در دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تحصیل کرد.

اوج امتیازگیری معصومه آباد از حکومت زمانی آغاز شد که همکاری‌هایش را با زهرا سادات‌مشیر، همسر محمدباقر قالیباف، کلید زد.

زهرا سادات‌مشیر، عضو هیئت‌مدیره خیریه‌ای موسوم به امام رضا بود. این خیریه که تحت عنوان ارائه خدمات عام‌المنفعه فعالیت می‌کرد، طبق گزارش روزنامه شرق، رحمت‌الله حافظی و غلامرضا انصاری، دو عضو شورای شهر چهارم تهران، برخلاف دیگر خیریه‌ها ردیف بودجه اختصاصی از شهرداری تهران داشت.

سال ۱۳۹۵ هنگامی‌ که ردیف بودجه اختصاصی شهرداری به خیریه امام رضا و واگذاری زمین به آن در کانون توجه قرار گرفت، معصومه آباد در مقام عضو شورای شهر از قالیباف و همسرش دفاع کرد و مدعی شد واگذاری زمین به موسسه امام رضا برای ساخت بیمارستان پرفسور سمیعی بوده و زهرا سادات‌مشیر جزو سهامداران آن نیست. این در حالی است که نه‌تنها زهرا سادات‌مشیر که دیگر نزدیکان قالیباف نیز اعضای هیئت‌مدیره خیریه امام رضا بودند. با این‌ حال، چنین به نظر می‌رسید که معصومه آباد با دفاع از خانواده قالیباف قصد دارد دین خود را به آنان ادا کند.

این عضو سابق شورای شهر پیش از آن به‌صراحت گفته بود: «یک سال بعد از همکاری با همسر قالیباف، پیشنهاد دادند وارد لیست شوم که نامزد شدم و رای آوردم.»

نام معصومه آباد در فهرست موسوم به «آبادگران» در شورای سوم و چهارم شهر تهران بود که از محمدباقر قالیباف در شهرداری حمایت می‌کردند و به «یاران قالیباف» معروف بودند. شهردار وقت تهران پس از مستقر کردن یارانش در شورای شهر، دستمزد حمایت آن‌ها از خود را از جیب مردم تهران و با اعطای املاک نجومی پرداخت کرد.

سال ۱۳۹۵، هنگامی‌ که ماجرای واگذاری املاک نجومی شهرداری خبرساز شد، نه‌تنها معصومه آباد یکی از دریافت‌کنندگان املاک نجومی بود، بلکه شواهد نشان می‌داد که بیشترین تخفیف هم به او داده شده است.

معصومه آباد پس از افشای اسناد مربوط به املاک نجومی، در مصاحبه‌ای ادعا کرد به این دلیل که قیمت ملکی که شهرداری به او پیشنهاد داد، بالاتر از نرخ کارشناسی بود، از خرید آن منصرف شد؛ اما اسنادی که یاشار سلطانی، سردبیر سایت معماری‌نیوز، از املاک نجومی منتشر کرد، خلاف این ادعا را نشان می‌داد.

این اسناد اثبات می‌کرد که شهرداری تهران در سال ۱۳۹۴ یک ملک ۲۸۰ مترمربعی در خیابان مقدس اردبیلی تهران را با قیمت شش میلیارد و ۲۰ میلیون تومان و با تخفیفی ۴۰ درصدی به معصومه آباد واگذار کرده است.

پس از افشای اسناد مربوط به واگذاری املاک نجومی، معصومه آباد و دیگر دریافت‌کنندگان املاک نجومی از یاشار سلطانی شکایت کردند و معصومه آباد هم به حمایت‌هایش از قالیباف ادامه داد.

سال ۱۳۹۵ پس از آتش‌سوزی ساختمان پلاسکو در تهران و مطرح شدن موضوع تحقیق و تفحص از ساختمان پلاسکو برای بررسی قصور شهرداری تهران در این موضوع، معصومه آباد در کنار دیگر یاران قالیباف از جمله مهدی چمران، مرتضی طلایی، ابوالفضل قناعتی، رضا تقی‌پور و پرویز سروری با این طرح در شورای شهر مخالفت کردند و حاضر نشدند طرح دوفوریتی تحقیق و تفحص از حادثه پلاسکو را امضا کنند.

عضو سابق شورای شهر و مسئول پیشین بخش زنان و زایمان بیمارستان نجمیه حالا قرار است در ماموریتی دیپلماتیک به یک کشور اروپایی برود که ارتباط چندانی هم با جمهوری اسلامی ایران ندارد؛ اما یکی از بهترین کشورها برای زندگی زنان و کودکان است.