در ادامه وضع محدودیت‌های طالبان برای کار زنان در بیرون از خانه، وزارت کار و امور اجتماعی رژیم طالبان در نامه‌ای به ریاست عمومی کودکستان‌های دولتی در افغانستان، از برکناری ۴۶۹ معلم کودکستان خبر داد. در این نامه، که به دست ایندیپندنت فارسی رسیده، آمده است که شغل افرادی که اسمشان در فهرست ذکر شده است از تشکیلات آن وزارتخانه حذف شده است.
در این نامه آمده است که در تشکیلات جدید سال ۱۴۰۲ خورشیدی که دفتر نخست‌وزیر طالبان تایید کرده است، شغل‌های درج‌شده در فهرست ضمیمه گنجانده نشده است و متصدیان این شغل‌ها، که همه زن هستند، از کار برکنار شده‌اند. در این فهرست اسم ۴۶۹ معلم زن که در کودکستان‌ها و شیرخوارگاه‌ها کار می‌کردند درج شده است. در همین حال، یک منبع از میان معلمان کودکستان‌ها در کابل به ایندیپندنت فارسی گفت که علاوه بر این فهرست، شمار زیادی از مدیران و کارکنان بخش خدماتی کودکستان‌ها (زنان) نیز برکنار شده‌اند.
یکی از معلمان کودکستان دولتی در شهر مزار شریف، که اسمش در این فهرست درج شده است، نیز روز چهارشنبه ۲۱ تیر در گفت‌وگو با ایندیپندنت فارسی تایید کرد که محل کارش این دستور را از وزارت کار و امور اجتماعی رژیم طالبان دریافت کرده و به آنان دستور پایان دادن به کارشان را داده است. اطلاعات این منابع حاکی از آن است که دستور حذف معلمان کودکستان، مشخصا زنان، از تشکیلات وزارت کار و امور اجتماعی رژیم طالبان برای همه شهرها صادر شده است.
این نخستین بار نیست که دولت طالبان برای حذف زنان معلم از کودکستان‌ها تصمیم می‌گیرد. سال گذشته نیز، بر اساس دستور دولت طالبان، ۱۵۰ معلم کودکستان فقط در استان بلخ از کار برکنار شدند.
دلیل این امر ممکن است ممانعت طالبان از کار زنان در اداره‌های غیردولتی داخلی و بین‌المللی و نیز بسته ماندن مدرسه‌ها و دانشگاه‌ها باشد، زیرا در این صورت، زنان به‌صورت عموم خانه‌نشین شده‌اند و از نظر طالبان، وظیفه زنان فقط نگهداری و تربیت کودکان و رسیدگی به امور منزل است. در چنین وضعیتی، ضرورتی برای کار کودکستان‌ها و مراقبت از کودکان احساس نمی‌شود، زیرا مادران شخصا باید از کودک مراقبت کنند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
مفهوم کودکستان در اصل در دوره اول حاکمیت طالبان اصلا وجود نداشت و هیچ کودکستانی در سراسر کشور فعال نبود. اما در دو دهه گذشته، با سرازیر شدن کمک‌های بین‌المللی به افغانستان، نه‌تنها صدها کودکستان دولتی ایجاد شد، بلکه صدها تاجر و سرمایه‌گذار نیز اقدام به ایجاد کودکستان‌های خصوصی کردند.
از آنجا که در آن مدت زنان زیادی به کار در بیرون از خانه و تحصیل رو آوردند، ضرورت وجود کودکستان‌ها به‌روشنی احساس می‌شد و فکر تربیت کودکان از یک سالگی تا هفت سالگی، که سن مدرسه است، در کودکستان منظم و باکیفیت، در میان پدران و مادران جوان رنگ و رونق زیاد یافته بود.
اما با روی کار آمدن دوباره رژیم طالبان، کودکستان‌های خصوصی نیز یکی‌یکی بسته شد، زیرا مردم به‌دلیل فشار مضاعف اقتصادی توان پرداخت هزینه‌های کودکستان را نداشتند. از سوی دیگر، بسیاری از مادران نیز مجبور به خانه‌نشینی شدند که سبب می‌شد هم فشار اقتصادی بر خانواده زیاد شود و هم نیاز به فرستادن کودکان به کودکستان احساس نشود.
از نظر طالبان، فقط مدرسه دینی جایی است که باید در کشور مکان آموزشی باشد و کودکان از سن بسیار کم باید برای فرا گرفتن اصول و فروع دینی به آنجا فرستاده شوند. کودکستان، درست به همان اندازه مدرسه نوین با برنامه درسی مدرن، برای طالبان پذیرفتنی نیست.
از سوی دیگر، طالبان در حال حاضر با فشار شدید اقتصادی و کمبود بودجه برای تامین مخارج کشور دست و پنجه نرم می‌کنند و تلاش دارند از هر سمتی که ممکن باشد مصرف بودجه را کاهش دهند. پیش از این، بخش بزرگی از حقوق کارمندان دولت افغانستان از بودجه کمکی کشورهای خارجی تامین و پرداخت می‌شد که در پی سقوط دولت جمهوری و به قدرت رسیدن طالبان قطع شد.
