گزارش تازه‌ای که فارن پالیسی آن را منتشر کرد، نشان می‌دهد که طالبان از بخش عمده‌ای از کمک‌های جهانی به نفع خود استفاده کرده‌اند. این گزارش که به قلم لین اودانل نوشته شده است، از حیف و میل کمک‌های جهانی برای مردم افغانستان از طرف طالبان خبر داد. گزارش فارن پالیسی به استناد تحقیقی است که به سفارش آژانس توسعه بین‌المللی ایالات متحده آمریکا (USAID)  تهیه شده است. در این گزارش آمده است که بخش عمده‌ای از کمک‌های خارجی برای مردم افغانستان را طالبان تصاحب می‌کنند و در اختیار فرماندهان این گروه یا هوادارانشان قرار می‌دهند. استفاده از کمک‌های بین‌المللی از طرف طالبان چیز تازه‌ای نیست. در دهه ۹۰ میلادی که طالبان دور اول حکمروایی خود را به پیش می‌بردند، به همین شکل، از کمک‌های خارجی سوءاستفاده می‌کردند. اما این بار به‌دلیل گستردگی کمک‌ها، سوءاستفاده از آن هم گسترش یافته است.

بیشتر فرماندهان طالبان که در گذشته درآمدهای غیرقانونی فراوانی از جمله قاچاق مواد مخدر داشتند، حالا از بخشی از این درآمد‌ها محروم شده‌اند. به همین دلیل، آن‌ها توجه خود را به سوی کمک‌های جهانی معطوف کرده‌اند. در این گزارش آمده است دولت‌های غربی، از جمله دولت بایدن، طرفدار اقدام برای به‌رسمیت شناختن طالبان به‌عنوان قدرتی مشروع در افغانستان‌اند، در حالی که این گروه را باید ملزم به پاسخگویی در قبال سیاست‌های خشنشان در قبال مردم افغانستان کرد.

سازمان ملل متحد در حال حاضر با ۱۹ آژانس مرتبط با خود، بدون حضور زنان در افغانستان فعالیت می‌کند. این مسئله فعالیت این آژانس‌ها را رسما غیرقانونی کرده است. زیرا بر اساس منشور عدم تبعیض سازمان ملل متحد، زنان باید در چهارچوب آژانس‌های مربوط به این نهاد جهانی فعالیت داشته باشند. سازمان ملل متحد می‌گوید که بین کارمندان زن خود که از طرف طالبان مجبور به خانه‌نشینی شده‌اند، حقوق توزیع می‌کند.

این در حالی است که طالبان از زنان خواسته‌اند تا به جای خود، مردی از اعضای خانواده خود را برای کار معرفی کنند، چیزی که این گروه در ماه‌های اولیه سلطه‌اش بر افغانستان، بر ادارات دولتی اعمال کردند. سازمان ملل متحد برای سال جاری از کشورهای جهان خواسته است که ۳ میلیارد و ۲۰۰ میلیون دلار کمک کنند. این مقدار نسبت به ۴.۶ میلیارد دلاری که در سال گذشته درخواست شده بود، مقدار کمتری را نشان می‌دهد. اما این سازمان می‌گوید که تنها یک‌چهارم همین مقدار را تا به حال از طرف کشورهای کمک‌کننده دریافت کرده است. یکی از دلایل کاهش کمک‌های خارجی، سیاست‌های خشونت‌آمیز و زن‌ستیزانه طالبان است. سازمان ملل می‌گوید که جامعه جهانی با اکراه حاضر است تا کمک‌های بشردوستانه را به افغانستان بفرستد. زیرا به این نتیجه رسیده‌اند که بخشی از این کمک‌ها به دست طالبان حیف و میل می‌شود. این گزارش همچنین می‌گوید که سازمان‌های دولتی که بخشی از کمک‌های جهانی را مدیریت می‌کنند، به زور وادار به امضای یادداشت تفاهم میان این نهادها و وزارت‌خانه‌های دولتی که در کنترل استخبارات (اطلاعات) طالبان است، شده‌اند. طالبان قدرت چانه‌زنی را از موسسات غیردولتی گرفته‌اند. زیرا در توافق‌های دوجانبه، موادی درج شده است که آن موسسات را ملزم به عملی کردن خواسته‌‌های طالبان می‌کند.

بر اساس گزارش تهیه‌شده از طرف آژانس توسعه بین‌المللی ایالات متحده آمریکا، گروه طالبان سالانه در حدود ۲ میلیارد دلار درآمد دارند که بیشتر آن از گمرک افغانستان به دست می‌آید و بخش دیگر آن هم مربوط به مالیات سنگینی است که طالبان از مردم می‌گیرند. اما آنچه جای سوال دارد این است که این دو میلیارد دلار به چه شکل صرف می‌شود. احتمال داده می‌شود که در حدود ۴۰ درصد از این درآمد به مصارف امنیتی می‌رسد. زیرا رهبری طالبان مجبورند تا فرماندهان طالب را که جنگجویان مسلح زیادی را تحت فرمان خود دارند، همیشه راضی نگه دارند. در این گزارش آمده است که طالبان عملا در حال افزایش درآمد خودند. اما اینکه این درآمد کجا خرج می‌شود، مشخص نیست.