سیارک‌های قلوه‌سنگی زمانی تشکیل می‌شوند که سیارک‌ها با یکدیگر برخورد می‌کنند و خرده‌های آن‌ها به سیارک‌های جدیدی تبدیل می‌شوند که اشکال به‌هم‌ریخته‌ای دارند.

به گزارش «اسپیس»، پژوهشی جدید نشان می‌دهد که این اتفاق ممکن است یک میدان مغناطیسی موقت به سیارکی بدهد که تازه‌ ایجاد‌ شده است.

این یافته دانشمندان ممکن است پاسخ به معمایی باشد که از سال‌‌ها پیش تاکنون ذهن اخترشناسان را درگیر کرده است. برخی از شهاب‌سنگ‌های فلزی آثاری از مغناطیس نشان می‌دهند، به گونه‌ای که گویی حاوی بقایای میدان‌های مغناطیسی داخلی‌اند.

دانشمندان می‌گویند چنین اتفاقی اصولا نباید رخ دهد. حتی اگر یک شهاب‌سنگ دارای آهن باشد، انتظار نمی‌رود که مانند هسته داخلی زمین دینام گردشی داشته باشد. درباره زمین، دانشمندان بر این باورند که وجود هسته آهنی برای تولید میدان مغناطیسی ضروری است.

ژونگ‌تیان ژانگ، دانشمند علوم سیاره‌ای در دانشگاه ییل، می‌گوید «مدت‌ها بود که از این معما آگاه بودم».

او با بررسی سیارک‌های قلوه‌سنگی، به دنبال پاسخی برای حل این معما بود و همراه دیوید برکوویسی، دانشمند سیاره‌شناسی از دانشگاه ییل، شروع به مدل‌سازی برخورد سیارک‌ها کرد.

در مدل‌سازی آن‌ها، هنگامی که دو سیارک سرشار از آهن به یکدیگر برخورد کردند و به‌صورت قطعات خردشده پراکنده شدند، برخی از آن خرده‌ها در یک هسته داخلی سرد که با یک لایه سنگ مذاب گرم پوشانده شده بود، با یکدیگر ادغام شدند.

در ادامه، اگر این خرده‌ها اندازه مناسبی داشتند، هسته سرد جداسازی عناصری همچون گوگرد را از مایع داغ آغاز می‌کرد.

مدل آن‌ها نشان داد که انتقال حرارت حاصل از این کار قادر است گردش کافی برای راه‌اندازی دینام یا مولد الکتریکی و در نتیجه، ایجاد یک میدان مغناطیسی را فراهم کند. همچنین مشخص شد که اگر چنین دینامی شکل بگیرد، این دینام می‌تواند میلیون‌ها سال دوام بیاورد‌ــ و آثار آن نیز تا مدت‌ها برای ستاره‌شناسان قابل تشخیص خواهد بود.

این مقاله در ۳۱ ژوییه در مجله علمی پی‌ان‌ای‌اس (PNAS) منتشر شده است.