رسانه‌های طالبان اخیرا با انتشار ویدیویی مدعی شدند که این گروه در دو سال گذشته در امتداد خط دیورند، در مرز میان افغانستان و پاکستان، بیش از ۱۰۰ پاسگاه مرزی ایجاد کرده‌اند.
به گزارش رسانه‌های طالبان، این پاسگاه‌ها به دستور مولوی یعقوب مجاهد، وزیر دفاع رژیم طالبان، در استان‌های ننگرهار، کنر و نورستان تاسیس شده‌اند. گفته می‌شود این پاسگاه‌ها در مکان‌هایی ایجاد شده‌اند که در زمان دولت جمهوریت در افغانستان، دولت پاکستان با ایجاد آن‌ها در منطقه مرزی موافقت نکرده بود.
این در حالی است که در دو سال گذشته بر سر ایجاد پاسگاه‌های غیرقانونی در امتداد مرز ده‌ها مورد درگیری میان طالبان و مرزبانان پاکستانی به وقوع پیوسته است. آخرین مورد درگیری که ۱۵ شهریور رخ داد و به کشته شدن دست‌کم دو سرباز طالبان و یک مرزبان پاکستانی منجر شد، هم به دلیل ایجاد همین پاسگاه‌ها بود.
بر اساس گزارش‌ها، درگیری زمانی آغاز شد که شماری از نیروهای طالبان در منطقه مرزی ممنوعه در سمت افغانستان، در حال ساخت یک پاسگاه جدید بودند که مرزبانان پاکستانی به آنان شلیک کردند.
مرز افغانستان با پاکستان که با خط مرزی دیورند جدا شده، دو هزار و ۶۰۰ کیلومتر طول دارد و از سال‌ها پیش محل مناقشه افغانستان و پاکستان بوده است. این منطقه از دیرباز محل عبورومرور گروه‌های شورشی و تروریستی بوده است؛ به همین دلیل پاکستان که از پیشروی تحریک طالبان پاکستانی (تی‌تی‌پی) در دو سال گذشته نگران است، تلاش دارد کنترل بر این مناطق را بیشتر کند.
پاکستان مدعی است که تی‌تی‌پی با کمک طالبان افغانستان و با استفاده از شهرهای افغانستان که هم‌مرز با پاکستان‌اند، حملات تروریستی‌اش در خاک پاکستان را برنامه‌ریزی می‌کنند. در آخرین مورد، خواجه محمد آصف، وزیر دفاع پیشین پاکستان، در یادداشتی درشبکه‌اجتماعی اکس، به‌صراحت نوشت که طالبان پاکستانی با طالبان کابل متحدند و خاک افغانستان محل طرح‌ریزی حملات تروریستی است.
واکنش‌های تند پاکستان به ایجاد پاسگاه‌های دیده‌بانی مرزی در داخل خاک افغانستان نیز به دلیل احساس خطر از استفاده طالبان پاکستانی از این پاسگاه‌ها است.
طالبان افغانستان مدعی‌اند که برای حفاظت از مرزهای کشور این پاسگاه ایجاد کرده‌اند. این در حالی است که تاسیس پاسگاه در مکان‌های که اکنون طالبان آن‌ها را ایجاد کرده‌اند، در زمان دولت جمهوریت بر اساس برخی اصول دیپلماتیک که بین دو کشور مستقل و دارای دولت‌های رسمی وجود داشت، ممنوع بود.
