دو تن از منابع آگاه نزدیک به کاخ‌سفید به خبرگزاری رویترز گفتند که دولت جو بایدن برای فروش یکی از بزرگ‌ترین محموله‌های تسلیحاتی پس از جنگ سرد، در حال مذاکره با ویتنام است. 

رویترز می‌گوید کل این محموله تسلیحاتی پیشرفته تا یکسال‌ آینده تحویل دولت ویتنام داده می‌شود. 

جنگنده‌های اف-۱۶ پیشرفته بخشی از این محموله تسلیحاتی خواهد بود.

 ویتنام یکی از کشورهایی است که در آسیای جنوب شرقی و دریای چین جنوبی با پکن تنش‌های فراوانی دارد. دلیل اصلی تنش‌ها، اختلاف‌های سرزمینی و بحث بر سر تمامیت ارضی است. 

 به‌نظر می‌رسد هنوز واشنگتن و هانوی به توافق جامع درباره ارسال سلاح نرسیده‌اند، اما مهم‌ترین محور گفت‌وگوها بین جو‌ بایدن و همتای ویتنامی او در تازه‌ترین سفر رئیس‌جمهوری آمریکا به ویتنام در ماه گذشته کسب توافق بزرگ تسلیحاتی بوده‌ است. 

 منابع آگاه دیگری به رویترز گفتند که واشنگتن می‌خواهد تجهیزات پیشرفته نظامی را با تخفیف‌های ویژه به ویتنام ارسال‌ کند تا این کشور از اتکای تاریخی خرید تسلیحات ارزان‌قیمت از روسیه خارج‌ شود. 

سخنگوهای کاخ سفید و وزارت خارجه ویتنام درخواست مصاحبه رویترز برای پاسخ‌گویی و صحبت درباره حواشی این توافق را رد کرده‌اند. این توافق بزرگ تسلیحاتی بین ایالات متحده و ویتنام می‌تواند تنش‌ها با چین، همسایه بزرگ‌تر ویتنام، را تشدید کند. 

جفری اوردانیل، دانشیار مطالعات امنیت بین‌المللی در دانشگاه بین‌المللی توکیو، به رویترز گفت: «واشنگتن باید بودجه‌ای را که برای تامین مالی نظامیان و کمک‌های تسلیحاتی به متحدانش در خاورمیانه اختصاص داده است، به هند و این منطقه از اقیانوس آرام منتقل‌ کند.» چند سالی است که بسیاری از تحلیلگران سیاسی به این نتیجه رسیده‌اند که می‌گویند آسیای شرقی مهم‌ترین مرکز تنش‌ها و سهم‌خواهی‌های قدرت‌های جهانی در ادامه قرن ۲۱ خواهد بود. 

 جو بایدن، رئیس‌جمهوری ایالات‌ متحده، پیش‌تر گفته بود که تلاش‌ خواهد کرد رقابت‌های ژئوپلیتیکی همسایگان با چین در اقیانوس آرام را به «وضع متعادلی» برساند. ویتنام که نیم‌قرن پیش با مقاومت ۱۰ هزارروزه در جنگ، نظامیان آمریکا را به زانو درآورده بود حالا به یکی از مهم‌ترین متحدان ایالات‌متحده در شرق دور بدل شده‌ است. چرخش دیپلماتیکی که هیچ تحلیلگری آن را پیش‌بینی نکرده‌ بود. 

ویتنام سالانه حدود ۲ میلیارد دلار برای واردات تسلیحات هزینه می‌کند. واشنگتن خوشبین است که از این پس، این کشور به‌ جای خرید از روسیه، بخش بزرگی از بودجه تسلیحاتی را برای خرید تجهیزات غربی هزینه‌ کند.