مولوی محمد یونس راشد، معاون امور جوانان وزارت اطلاعات و فرهنگ طالبان، گفت که ملا هیبت‌الله، رهبر این گروه، طرح «اصلاح فکری جوانان» را تایید کرده است و این طرح و به‌زودی همگانی می‌شود.  

او در مصاحبه با «تلویزیون ملی» تحت کنترل طالبان ادعا کرد که این طرح در راستای «اصلاح فکری» و «تقویت اقتصادی» جوانان موثر خواهد بود، اما جزئیاتی از آن ارائه نکرد.  

تمام فرمان‌هایی که رهبر طالبان تاکنون صادر کرده، شفاهی است.  

دو دهه جنگ و خونریزی طالبان، با تبلیغات شدید مبتنی بر ادعای «اشغال افغانستان» به دست ایالات متحده آمریکا و غرب و ترویج ارزش‌های جامعه غربی در این کشور، صورت گرفت و طالبان توانستند با این تبلیغات، از جوانان، به‌ویژه در مناطق دوردست و روستانشین، سربازگیری کنند.  

طالبان حکومت پیشین افغانستان را «دست‌نشانده غرب» می‌دانستند و به همین دلیل اینک می‌کوشند نصاب آموزشی مدارس و دانشگاه‌ها را تغییر دهند و بخشی از کارکنان این نهادها را با نیروها و هوادارانشان که جز تجربه جنگی و آموزش دینی، مهارت ندارند، تعویض کرده‌اند.  

گمان می‌رود که طرح «اصلاح فکری جوانان» طالبان، در راستای گسترش افراط‌گرایی دینی و بنیادگرایی است و برای تحقق این هدف، ابزارهای تبلیغاتی، رسانه‌های خودی و نیروی حکومتی در اختیار دارند.  

بیشتر جمعیت افغانستان را جوانان و نوجوانان تشکیل می‌دهند و دو دهه حضور غرب و نیروهای ناتو در این کشور، باعث شده است که آن‌ها با  بخشی از ارزش‌های غربی، از جمله پوشش ظاهری و برخی آداب و رفتارهای دیگر آشنا شوند، اما این برای طالبان حساسیت‌برانگیز است. برای مثال، طالبان در نخستین اقدامات خود از دانش‌آموزان، دانشجویان و کارکنان نهادهای دولتی خواستند که به جای پوشش مرسوم امروزی اغلب جوامع دیگر یا پیراهن و شلوار و مانند آن، لباس محلی بپوشند.  

حکومت طالبان تاکید دارد که اجرای شریعت اسلامی در صدر برنامه‌های حکومتداری آن‌ها قرار دارد و به هیچ نرمشی در این زمینه تن نمی‌دهند، اما بخشی از شهروندان افغانستان در دو دهه حکومت پیشین، از باورهای افراطی اسلامی فاصله گرفته بودند.  

حکومت طالبان برای گسترش نفوذ خود در میان جوانان تلاش می‌کند و با تغییر نصاب آموزشی و تاکید بر آموزش‌های افراطی دینی، می‌خواهد این قشر را به حامیان و سربازان آینده خود تبدیل کند.  

طالبان در نیمه دوم دهه ۹۰ میلادی نیز بر افغانستان حاکم بودند و در آن زمان نیز با صدور فرمان‌های متعدد، سختگیری‌های زیادی بر شهروندان این کشور اعمال کرده بودند، اما در قیاس با شرایط کنونی، مخالفان کمتری در سطح جامعه داشتند.  

طالبان با کارنامه خونین و مرگبار خود و حمله‌های انفجاری و انتحاری، عامل جان باختن هزاران تن از شهروندان افغانستان‌اند. این گروه در جریان جنگ با حکومت پیشین افغانستان و با نفوذ بر بخشی از مساجد و مدارس دینی و ترویج افراط‌گرایی دینی، از جوانان سربازگیری کرده بود، اما سربازگیری از دانشجویان و افراد تحصیلکرده دشوار بود و به همین دلیل، طالبان حامیان کمی در میان این بخش از جامعه دارند.  

طالبان شمار کثیری نیروی جوان در صفوف خود دارند و از آنان در حمله‌های متعدد مسلحانه، انفجاری و انتحاری بهره گرفته‌اند و از دید طالبان، این جوانان به آموزش و «اصلاح فکری» نیاز ندارند، اما معتقدند که بخش دیگر جوانان و نوجوانانی که عضو این گروه نبوده‌اند از آنان حمایت نمی‌کنند، به «اصلاح فکری» مطابق با روایت‌های طالبانی نیاز دارند. 

در این چارچوب، طالبان با طرح «اصلاح فکری جوانان»، از یک سو در رویای تطهیر و سفیدنمایی کارنامه خونین خود و از سوی دیگر، در تلاش از بین بردن ارزش‌های غربی به‌جا مانده از دوران حضور آمریکا و نیروهای دیگر غربی در افغانستان‌اند تا از این طریق، هم نیرو و هواداران جدید از میان جوانان جذب کنند، هم روی دوام بیشتر حکومت خود سرمایه‌گذاری کنند.