فصل باله در نیویورک آغاز شده است. هر سال ریشه‌های باله در این شهر عمیق‌تر شده و رقصندگان و هنرمندان بیشتری را برای دیدن زیباترین صحنه‌های داستان‌گویی موسیقی و رقص آمریکای شمالی به این شهر می‌کشاند. موسسه باله نیویورک، ماه مه گذشته، پنجاهمین سالگرد جشنواره افسانه‌ای استراوینسکی را جشن گرفت و این ماه، باله شهر نیویورک میزبان جشن‌های ۷۵ سالگی خود است.
در فصل ۲۰۲۳-۲۴ باله شهر نیویورک، نمایش‌های جذاب و دیدنی زیادی وجود دارد از فندق‌شکن گرفته تا جاستین پک، رویای یک شب نیمه تابستان و... همچنین برنامه‌های پاییزی NYCB در تئاتر دیوید اچ کوخ در مرکز لینکلن که شامل ۱۸ باله از جورج بالانچین، یکی از بنیان‌گذاران این شرکت است.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
جشن افتتاحیه، سه‌شنبه ۱۹ سپتامبر، ترکیبی بود از اجرای باله موردعلاقه بالانچین «جواهرات» (Jewels-۱۹۶۷) و ادای احترام به رقصندگان فارغ‌التحصیل NYCB که حدود ۲۵۰ نفر از آن‌ها در این مراسم حضور داشتند. رقصندگان اصلی، سارا میرنز و راسل جانزن، همان شب بخش «Diamonds» را رقصیدند. همچنین نمایش ۲۴ سپتامبر آخرین اجرای جانزن با شرکت باله نیویورک بود.
بالانچین به گفته خودش، همواره «جواهرات» را تحسین می‌کرد، کیفیتی که او به ریشه‌های گرجی خود نسبت می‌داد. او در «۱۰۱ داستان از باله‌های بزرگ» نوشت: «من رنگ جواهرات، زیبایی سنگ‌ها را دوست دارم.»
هنگامی که در سال ۱۹۶۷ پرده باله شهر نیویورک بر روی سه‌گانه مجلل او که به‌عنوان اولین باله تماما بدون پلات شناخته می‌شود، بالا رفت، این نمایش هیچ عنوان واحدی نداشت، اما یک ایده واحد و متحدکننده وجود داشت: سنگ‌های قیمتی. «زمردها» عطری خاکی و رازآلودگی طبیعت را دارند، «یاقوت‌ها»، با بازی‌ها و طراحی صحنه یک روز تابستانی در نیویورک، گرم و بازیگوش‌‌اند و «الماس‌ها» دوره‌ای خیره‌کننده از ظرافت و خنکی را که بین نرم و سخت در نوسان است ایجاد می‌کنند.
به گزارش نیویوک تایمز، ممکن است از «جواهرات» به‌عنوان باله‌ای بدون داستان یاد شود، اما این هرگز کاملا درست به نظر نمی‌رسید. اجرای میرنز و جنزن، گواهی بر رد این مدعاست. در هر باله داستان‌های ناگفته‌ای وجود دارد که در آن رقصندگان نه شخصیت‌های باله، بلکه نسخه‌های برجسته‌ای از خودشان‌اند که با استفاده از زبانی با گام‌ها، موسیقی و شیوه بالانچین برای برجسته کردن رقص دقیق و بدون پیرایه‌اش، روی صحنه نقش بسته است.
اما یکی از مهم‌ترین رویدادها، ضیافت پاییز در روز پنجشنبه ۵ اکتبر بود که امسال به افتخار طراحان موسس این شرکت، مد و شهر نیویورک برگزار شد. این اجرا شامل «قطعه‌های شیشه‌ای» پست مدرن جروم رابینز (Glass Pieces -۱۹۸۳) با تنظیم فیلیپ گلس بود و همچنین گزیده‌هایی از باله کلاسیک بالانچین با نام «کی اهمیت می‌دهد؟» (Who Cares? -۱۹۷۰) با لباس‌های جدید طراح مد آمریکایی وس گوردون برای کارولینا هررا به همراه آهنگ‌های جورج گرشوین که به صورت زنده توسط جاشوا هنری، پتی لوپون و ونسا ویلیامز خوانده شدند.
از مهمانان بسیار این ضیافت می‌توان به سارا جسیکا پارکر، لاورن کاکس، کلر دینز و هیو دنسی، جردن روث، لیزی تیش، نائومی واتس، الین ولتروت و اسکات ویتمن اشاره کرد.
شب دیگری که نباید از دست داد، جشن هفتا‌و‌پنجمین سالگرد در روز چهارشنبه ۱۱ اکتبر است که اجرای افتتاحیه NYCB در مرکز شهر در ۱۱ اکتبر ۱۹۴۸ را بازسازی می‌کند. این برنامه شامل کنسرتو باروکو (۱۹۴۱)، اورفئوس (۱۹۴۸) و سمفونی در سی (Symphony in C -۱۹۴۷) از بالانچین خواهد بود.
در پایان این پرسش مطرح است که آیا یک رقص می‌تواند دنیا را به سمت بهتر شدن تغییر دهد؟ و در پاسخ باید گفت که با بالانچین هر چیزی ممکن است.
