هانا نیومن، عضو پارلمان اتحادیه اروپا، روز جمعه ۱۴ مهر (۶ اکتبر) در سخنانی در جلسه علنی آن پارلمان گفت که وضعیت افغانستان رو به وخامت است و توجه رسانه‌های جهان از آن کشور دور شده است، اما توجه پارلمان اروپا نباید منحرف شود.

هانا نیومن ضمن اشاره به نقض گسترده حقوق بشر و به‌ویژه حقوق اساسی زنان در دو سال سلطه طالبان بر افغانستان، گفت: «حدود دو سال از سلطه طالبان بر افغانستان می‌گذرد و در این مدت طالبان به هیچ‌یک از وعده‌هایی که داده بودند عمل نکردند.»

نیومن افزود که کارمندان دولت پیشین افغانستان همچنان مورد تهدیدند، زنان حتی اجازه رفتن به پارک ندارند، و مدرسه‌های دولتی به مدرسه‌های جهادی تبدیل شده‌ است.

هانا نیومن در آوریل ۲۰۲۲ به افغانستان سفر کرد و با شماری از مقام‌های طالبان در کابل دیدار و گفت‌وگو کرد. نیومن در بازگشت از کابل، وضع زنان، فعالان حقوق بشر، مدافعان حقوق زنان، و زنان معترض در افغانستان را نگران‌کننده توصیف کرد و خواستار توجه جدی جهان به حمایت از حقوق بشر در افغانستان شد.

نیومن افزود: «آپارتاید جنسیتی در قوانین بین‌المللی جرم شناخته شود و به مدافعان حقوق بشر در افغانستان ویزای قابل تمدید داده شود تا در زمان نیاز بتوانند از افغانستان خارج شوند.» او گفت که مدافعان حقوق بشر می‌توانند با داشتن این ویزا به کار در افغانستان ادامه دهند.

او همچنین خواستار حمایت مالی از سازمان‌هایی شد که به همت زنان و برای دفاع از حقوق زنان در داخل افغانستان فعالیت می‌کنند.

نیومن گفت: «حمایت مالی باید کافی و به دور از کاغذبازی باشد.»

در همین حال، هانا نیومن از اعضای پارلمان اتحادیه اروپا خواست که به مناسبت نامزدی مطیع‌الله ویسا، بنیان‌گذار انجمن راه قلم، و نیزنامزدی پرستو حکیمی و مرضیه امیری، فعالان حقوق آموزش، برای به دست آوردن جایزه ساخاروف، توجه رسانه‌ها را به اوضاع افغانستان جلب کنند.

مطیع‌الله ویسا نزدیک به شش ماه است که در زندان طالبان است و تلاش‌ها برای آزادی او بی‌نتیجه مانده است. ویسا همراه با گروهی از داوطلبان برای بازگشایی مدرسه‌ها به روی دختران تلاش می‌کرد. او بارها از رهبران طالبان خواست که زنان و دختران را از حقوق اساسی‌شان محروم نکنند.

طالبان مطیع‌الله ویسا را به اتهام‌های متعدد، از جمله دریافت پول از منابع خارجی، بازداشت و زندانی کرده‌اند. هنوز حکم نهایی دادگاه طالبان در مورد ویسا مشخص نیست، اما اعضای خانواده و نزدیکان او بارها در مورد وضع او ابراز نگرانی کرده‌اند.

بسته شدن درهای مدرسه‌ها از کلاس ششم به بالا به روی دختران و منع آموزش و اشتغال زنان در افغانستان اعتراض‌های گسترده‌ای را در داخل و بیرون از افغانستان به همراه داشته است. طالبان اعتراض زنان در شهرهای متعدد از جمله کابل و هرات و مزارشریف را با خشونت، بازداشت و زندانی کردن، و قتل زنان سرکوب کردند. اما در بیرون از افغانستان، عتراض‌ها همچنان به شیوه‌های گوناگون ادامه دارد.