پرواز در میان ابرهای غول‌های یخی منظومه شمسی، سیارات اورانوس یا نپتون، چگونه خواهد بود؟ واقعیت این است که پاسخ به این پرسش را هنوز هیچ‌کس نمی‌داند – اما دانشمندان می‌گویند که ممکن است به زمان کشف این راز نزدیک باشیم.

به گزارش اسپیس، ما ابرهای همه سیارات منظومه شمسی را دیده‌ایم، با ‌آن‌ها برخورد کرده‌ایم یا بر روی آن سیارات فرود آمده‌ایم، به جز دو سیاره: اورانوس و نپتون. دورترین سیارات از خورشید، که هنوز رمز و رازهای کشف‌نشده بسیاری دارند.

شاید به همین دلیل است که ناسا در بررسی‌های خود برای اولویت‌بندی برنامه‌‌های فضایی دهه ۲۰۲۳ تا ۲۰۳۲ اعلام کرده‌ که بازدید از این دو سیاره اهمیت زیادی دارد. سازمان فضایی اروپا نیز بازدید از این دو سیاره را حدفاصل سال‌های ۲۰۳۵ تا ۲۰۵۰ در نظر گرفته‌ است.

دانشمندان اینک از کاوشگرهای شبیه‌سازی‌شده‌ای استفاده کرده‌‌اند که می‌توانند به ما کمک کنند تا دریابیم فرود آمدن در ابرهای این سیارات چگونه خواهد بود.

آن‌ها با استفاده از تونل باد پلاسمایی در دانشگاه اشتوتگارت و همچنین تونل «تی۶ استاکر» دانشگاه آکسفورد، موفق شدند فرود یک کاوشگر در جو این دو سیاره را شبیه‌سازی کنند. تونل استاکر سریع‌ترین تونل باد در اروپا است که به سرعت آزمایشی ۲۰ کیلومتر بر ثانیه می‌رسد.

دانشمندان در این آزمایش‌ها، شرایطی را شبیه‌سازی کردند که در آن، یک کاوشگر در حال فرود به اتمسفر اورانوس یا نپتون باید با آن‌ها مقابله کند، شرایطی از جمله شارهای گرمایی و گرمایش همرفتی.

با وجود آنکه اتمسفر این غول‌های یخی بسیار سرد است، کاوشگرها پس از ورود به جو این سیارات، فوق‌العاده داغ می‌شوند و میزان چنین حرارتی به مراتب بالاتر از آن است که سازمان فضایی اروپا تاکنون با آن سر و کار داشته است.

در حال حاضر، آزمایش‌ها موفق به شبیه‌سازی سرعت ۱۹ کیلومتر بر ثانیه شده‌‌اند، اما آزمایش‌های جدید قرار است سرعت ورود واقعی یعنی  ۲۴ کیلومتر بر ثانیه را شبیه‌سازی می‌کنند. این سرعت معادل سرعت مورد نیاز کاوشگر برای گردش به دور این غول‌های یخی محسوب می‌شود.

دانشمندان سازمان فضایی اروپا می‌گویند برای شروع طراحی چنین سیستمی، ابتدا باید امکانات آزمایشی کنونی سازمان فضایی اروپا را با شرایط واقعی تطبیق داد تا بتوان ترکیبات جوی و سرعت‌های لازم را شبیه‌سازی کرد.

اورانوس و نپتون بر خلاف مشتری و زحل، مقدار قابل توجهی عناصر سنگین‌تر، از جمله مقادیر زیادی متان دارند که ابرهای این سیارات را به رنگ آبی در‌می‌آورد. به گفته دانشمندان، این سیارات همچنین ممکن است اقیانوس‌های مایعی را در جو خود داشته باشند و همچنین در آن‌ها باران‌هایی از جنس الماس ببارد.

با این همه، اورانوس و نپتون از جمله سیارات کمتر شناخته‌شده در منظومه شمسی ما به شمار می‌روند. از این رو، هر کاوشگری که به این سیارات فرستاده شود اطلاعات عظیمی را درباره این سیارات به ما خواهد داد. علاوه بر این، شناخت بیشتر این غول‌های یخی، ممکن است به ما در درک بهتر شکل‌گیری منظومه‌های سیاره‌ای نیز کمک کند.