پژوهش‌های جدید نشان داده است که افرادی با پیشینه محرومیت‌های اجتماعی- اقتصادی ، بیشتر محتمل است که به وقوع سپسیس منجر به مرگ دچار شوند.

مطالعه‌ تازه‌ای، داده‌های ان‌اچ‌اس [سازمان ملی خدمات سلامت] را درمورد ۲۲۴ هزار نمونه سپسیس در انگلستان تجزیه‌و‌تحلیل، و آن‌ها را با [داده‌های مربوط به] بیش از ۱.۳ میلیون فرد سالم مقایسه کرد.

کارشناسان دانشگاه منچستر دریافتند که احتمال دچار شدن به سپسیس در افراد وابسته به محروم‌ترین جوامع، در قیاس با افرادی که در جوامعی با محرومیت کمتر زندگی می‌کنند، ۸۰ درصد بیشتر است.

این پژوهشگران میزان «مرگ‌ومیر ظرف ۳۰ روز پس از تشخیص سپسیس» را نیز بررسی کردند و دریافتند که افرادی با زمینه‌های محرومیت [اجتماعی]، در کنار مبتلایان به بیماری مزمن کلیوی و بیماری مزمن کبدی، گروه‌هایی‌اند که خطر مرگ بیشتر تهدیدشان می‌کند.

پژوهشگران [در این پژوهش] معیار تعیین‌شده [سنجش] محرومیت اجتماعی-اقتصادی را به‌کار‌گرفتند که از اطلاعات درآمد، اشتغال، میزان جرم و جنایت، محیط زندگی و تحصیلات بهره می‌گیرد.

آنان پس از اعمال تغییرات و اصلاحاتی با توجه به سایر عوامل، دریافتند که احتمال رخ دادن سپسیس در مبتلایان به اختلال یادگیری، دست‌کم سه برابر بیشتر از افراد سالم است.

افراد دیگری که بیشتر در معرض دچار شدن به سپسیس قرار دارند، عبارتند از افراد کم‌وزن یا چاق، افراد دارای تبار آسیای جنوبی، سیگاری‌ها و کسانی که «سابقه مصرف زیاد آنتی‌بیوتیک» دارند.

بیماران مبتلا به سرطان، بیماری‌های عصب‌شناختی، دیابت و بیماری‌های سرکوب‌کننده سیستم ایمنی نیز بیش از سایرین در معرض دچار شدن به این وضعیت قرار دارند.

دکتر کالین براون، از نویسندگان این مطالعه، مدیر بخش مقاومت ضدمیکروبی و سپسیس در سازمان امنیت بهداشت بریتانیا، افزود:«هرکسی ممکن است به عفونت‌های شدید و سپسیس دچار شود، اما داده‌های ما بر تعامل پیچیده بین وضعیت اجتماعی-اقتصادی،عارضه‌های پزشکی زمینه‌ای و خطر سپسیس، تاکید فزاینده‌ای دارد.»

«پژوهش ما دریافته است که برخی افراد، از جمله کسانی از پایین‌ترین گروه‌های اجتماعی-اقتصادی، و نیز کسانی که باید منظم آنتی‌بیوتیک مصرف کنند، بیشتر در معرض مرگ ناشی از سپسیس قرار دارند.»

«مقابله با نابرابری‌ها، بخش اصلی رویکرد سلامت عمومی ما است و [دستیابی به] درکی عمیق‌تر از اینکه بیماری‌های باکتریایی، بر چه کسانی تاثیر جدی‌تری می‌گذارد، به ما کمک می‌کند تا بهترین مداخله‌ها را برای مقابله با آن [بیماری‌ها] انجام دهیم.»  

سپسیس، واکنشی مرگبار به عفونت است. [این وضعیت] زمانی رخ می‌دهد که بدن [به عفونت] بیش از حد واکنش نشان می‌دهد و به بافت‌ها و اندام‌های خود حمله می‌کند.

دکتر ران دانیلز، بنیان‌گذار و مدیر اجرایی مشترک بنیاد سپسیس بریتانیا، می‌گوید: «وظیفه خدمات سلامت کاهش این نابرابری و بهبود دسترسی عمومی است.» که در بزرگسالان، سپسیس در آغاز ممکن است شبیه آنفلوآنزا، بیماری التهاب معده‌ای-روده‌ای [گاستروانتریت] و عفونت ریوی باشد. نشانه‌های اولیه این بیماری، تب، لرز، بالا رفتن ضربان قلب و به نفس‌نفس افتادن است.

هر کودکی که خیلی تند نفس می‌کشد، تشنج دارد یا [پوستش] لکه‌دار، کبود یا رنگ‌پریده به نظر می‌رسد یا جوشی دارد که با فشار دادن محو نمی‌شود، ممکن است دچار سپسیس شده باشد.

و نوزاد یا کودک زیر پنج سال که غذا نمی‌خورد، مکرر استفراغ می‌کند یا به مدت ۱۲ ساعت پوشکش را خیس، یا ادرار نکرده است، ممکن است دچار سپسیس شده باشد.

موسسه سپسیس بریتانیا اعلام کرد که این بیماری سالانه ۲۴۵ هزار نفر را دچار می‌کند و جان ۴۸ هزار نفر را در بریتانیا می‌گیرد.

دکتر ران نیلز، بنیانگذار و مدیر اجرایی مشترک بنیاد سپسیس بریتانیا، افزود:«در جایگاه پزشک مراقبت‌های ویژه در بخش مرکزی بیرمنگام، اغلب بیمارانی دچار به سپسیس را از گروه‌های در اقلیت مشاهده می‌کنم که دیر [به درمانگاه] رجوع کرده‌اند.»

«این مطالعه مهم به ما یادآوری می‌کند که وضعیت اجتماعی-اقتصادی و وجود بیماری زمینه‌ای – که اغلب به هم ربط دارند و افزون بر آن، به قومیت نیز مرتبط است – در تعیین نابرابری در خطر ابتلا به سپسیس غیرکوویدی نقش دارد.»‌

«خدمات درمانی، وظیفه دارد که این نابرابری را کاهش دهد و دسترسی همگان را [به خدمات سلامت] بهبود بخشد.»