مقام‌های آمریکایی می‌گویند اسرائیل سامانه‌ای از پمپ‌های بزرگ ساخته است که با استفاده از آن، می‌تواند شبکه وسیع تونل‌های زیر غزه را با آب دریا پر کند، ترفندی که تونل‌ها را تخریب می‌کند و جنگجویان حماس را از پناهگاه زیرزمینی‌شان بیرون می‌کشد اما از سویی، ذخیره آب غزه را نیز تهدید می‌کند.

به گزارش وال‌استریت ژورنال، ارتش اسرائیل اواسط ماه گذشته کار مونتاژ این پمپ‌های بزرگ را تمام کرد، که در فاصله حدود ۱.۵ کیلومتری شمال اردوگاه آوارگان الشاطی قرار دارد. هر کدام از این دست‌کم پنج پمپ می‌تواند آب را از دریای مدیترانه بکشد و در هر ساعت هزاران متر مکعب آب داخل تونل‌ها بریزد و ظرف چند هفته در سیل غرقشان کند.

مقام‌های آمریکایی می‌گویند اسرائیل در اوایل ماه گذشته بود که آمریکا را از این گزینه مطلع کرد، و بحث امکان‌پذیری و اثر زیست‌محیطی در مقابل اهمیت نظامی تخریب تونل‌ها مطرح شد.

مقام‌های آمریکایی اطلاع ندارند که دولت اسرائیل تا چه اندازه به اجرای این طرح نزدیک شده است. اسرائیل هنوز تصمیم نهایی نگرفته است که این طرح را عملی کند، و از سویی نگفته است که این گزینه را کنار می‌گذارد.

برخی مقام‌های آمریکایی به‌صورت خصوصی در مورد این طرح ابراز نگرانی کرده‌اند، در حالی که سایر مقام‌ها می‌گویند آمریکا از تخریب تونل‌ها حمایت می‌کند و مخالفتی با این طرح ندارد. ارتش اسرائیل تاکنون حدود ۸۰۰ تونل در غزه شناسایی کرده است، گرچه تایید می‌کند که شبکه تونل‌ها بزرگ‌تر از این است.

به گفته یک منبع آگاه، روند چند هفته‌ای غرق تونل‌ها به نیروهای حماس، و احتمالا گروگان‌ها، امکان می‌دهد تا از آن‌جا خارج شوند. مشخص نیست که اسرائیل پیش از آزادی تمام گروگان‌ها، گزینه استفاده از پمپ‌ها را مدنظر قرار خواهد داد یا نه.

این فرد در ادامه افزود: «ما اطمینان نداریم که پمپاژ آب تا چه اندازه موفق خواهد بود زیرا هیچ‌کس از جزئیات تونل‌ها و زمین‌های اطرافشان مطلع نیست. امکان ندارد بدانی آیا موثر خواهد بود یا خیر زیرا نمی‌دانیم آب دریا چگونه به تونل‌هایی که قبلا هیچ‌کدام داخلشان نبوده‌ایم خواهد ریخت.»

تامل اسرائیل روی جوانب طرح سیلاب در تونل‌ها نشان می‌دهد که در تلاش است بین پیگیری اهداف جنگی‌اش و فشار شدید بین‌المللی برای حفاظت از غیرنظامیان توازن برقرار کند.

جان آلترمن، معاون ارشد مرکز مطالعات راهبردی و بین‌المللی در واشنگتن، می‌گوید: «از آن‌جا که روشن نیست تونل‌ها تا چه اندازه نفوذپذیرند یا چه مقدار آب دریا داخل خاک نفوذ خواهد کرد و چه اثری خواهد داشت، سنجش کامل تاثیر پمپاژ آب دریا به تونل‌ها دشوار است.»

آلترمن در ادامه می‌افزاید: «سخت می‌شود گفت که پمپاژ آب دریا با آب موجود و زیرساخت فاضلاب چه خواهد کرد. سخت می‌شود گفت که با ذخیره‌های آب زیرزمینی چه خواهد کرد. و سخت می‌شود گفت چه تاثیری روی استحکام ساختمان‌های نزدیک می‌گذارد.»

مقام‌های سابق آمریکا تایید می‌کنند که چنین عملیاتی دولت بایدن را در موقعیتی دشوار قرار می‌دهد و شاید انتقاد جهانی را برانگیزد، اما یکی از معدود گزینه‌های موثر برای از کار انداختن سیستم تونلی حماس است که برآورد می‌شود حدود ۵۰۰ کیلومتر امتداد دارد.

ویم زویجننبرگ، که تاثیر جنگ بر محیط زیست در خاورمیانه را بررسی کرده است، می‌گوید با فرض اینکه حدود یک‌سوم شبکه تونلی آسیب دیده است، اسرائیل باید نزدیک به یک میلیون متر مربع آب دریا پمپ کند تا باقی تونل‌ها دیگر قابل استفاده نباشند.

او در ادامه می‌افزاید خاک غزه آلوده است و پمپاژ آب دریا ممکن است این مشکل را دوچندان کند و مواد خطرناک داخل تونل‌ها به خاک نشت کنند.

مصر در سال ۲۰۱۵، آب دریا را داخل تونل‌های قاچاقچیان در مرز رفح ریخت، که شکایت کشاورزان از تخریب محصول را در پی داشت.

معمولا ارتش‌، از جمله ارتش اسرائیل، پیش از اعزام نیروی زمینی، با استفاده از سگ و ربات، تونل‌ها را پاکسازی می‌کنند. سگ‌ها موثرند، اما نیروهای نظامی باید دنبالشان بروند و تونل‌ها را پاکسازی کنند. ربات‌ها آهسته حرکت می‌کنند و خراب می‌شوند. استفاده از آب در یک بازه زمانی طولانی نیروهای حماس را بیرون می‌راند، اما آب شور می‌تواند بحران انسانی را پیچیده‌تر کند.