روزنامه وال‌استریت ژورنال روز دوشنبه ۲۵ دسامبر یادداشتی به قلم ویلیام جی.لوتی، کاپیتان بازنشسته نیروی دریایی ایالات متحده و همچنین عضو اندیشکده هادسن، منتشر کرد که به سوابق تاریخی رویارویی دریایی جمهوری اسلامی و ایالات متحده در خلیج فارس می‌پردازد.

در این یادداشت با اشاره به تحولات اخیر در دریای سرخ و حمله حوثی‌های تحت حمایت ایران به کشتی‌های عبوری آمده است: «سابرینا سینگ، معاون سخنگوی پنتاگون، به‌تازگی در سخنانی گفت که ما به درگیری مسلحانه با حوثی‌ها وارد نمی‌شویم و بخشی از دلیل حضور ما در منطقه، تقویت نقش بازدارندگی‌ ما است؛ اما واقعیت این است که چنین سخنانی برای نیروی دریایی ما که در دریای سرخ در حال دفاع از موشک‌ها و پهپادهای تهاجمی شورشیان تحت حمایت ایران‌اند، اطمینان‌بخش نیست. چنین ادعاهایی مهم‌اند اما آمریکایی‌ها می‌خواهند بدانند چرا ایران از استقرار این میزان نیروی دریایی ما در منطقه احساس ترس نکرد و چرا ملوان‌هایمان مجروح یا کشته شدند.»

جی‌.لوتی در ادامه می‌گوید: «در حقیقت، تقویت نقش بازدارندگی آمریکا مستلزم اراده سیاسی برای تحمیل هزینه‌ای است که بسیار بیشتر از هر دستاوردی باشد که حوثی‌ها می‌توانند به آن امیدوار باشند. در غیر این صورت، هر حالت دیگری ملوانان ما را در حالت دفاعی و در مسیر آسیب قرار می‌دهد.»

این کارشناس نظامی با اشاره به سوابق تاریخی در این زمینه تاکید کرد: «خوشبختانه ما می‌دانیم که چگونه بازدارندگی را دوباره برقرار کنیم. ما قبلا هم این کار را کرده‌ایم.»

او چنین توضیح می‌دهد: «۱۴ آوریل ۱۹۸۸، کشتی ساموئل بی. رابرتز هنگام اسکورت نفتکش‌های کویتی در خلیج فارس به یک مین ایرانی برخورد کرد که در اثر آن، علاوه بر آسیب به این ناو، ۱۰ ملوان هم به‌شدت مجروح شدند. البته خدمه این کشتی در عملیاتی افتخارآمیز و قهرمانانه، صفحات فولادی و کابل‌ها را جوش دادند و آسیب را کنترل کردند اما چهار روز بعد، نیروی دریایی ایالات متحده به دستور رئیس‌جمهوری رونالد ریگان، در تهاجمی ترکیبی از کشتی‌ها و حملاتی هوایی، در نبردی یک روزه با نیروی دریایی ایران درگیر شد.»

نویسنده یادداشت وال‌استریت ژورنال با یادآوری این واقعه افزود: «هنگامی که من و نیروهایم برای پرتاب اولیه از ناو هواپیمابر هسته‌ای انترپرایز آماده شدیم، نمی‌دانستیم نبرد بعدی به بزرگ‌ترین نبرد دریایی و هوایی از زمان جنگ جهانی دوم تبدیل خواهد شد. این اتفاق، یک مورد مهم برای مطالعه و استناد در مورد چگونگی تقویت بازدارندگی است. پیروزی ما نیروی دریایی ایران را برای بیش از دو دهه دور نگه داشت و به تغییر مسیر جنگ ایران و عراق نیز کمک کرد. ایران دیگر هرگز در خلیج فارس از مین استفاده نکرد؛ زیرا حمله تلافی‌جویانه ما سریع و مهارناپذیر بودند.»

کاپیتان بازنشسته نیروی دریایی ارتش در ادامه یادداشتش تاکید می‌کند: «ماموریت جدی و گسترده ما و سایر تحولاتی که هم‌زمان در منطقه رخ داد، رژیم جمهوری اسلامی را متقاعد کرد که خطر ادامه مبارزه بسیار زیاد است. اکنون نیز تاریخ تکرار می‌شود. اینکه گروه ضربت دریایی چندملیتی به منظور مقابله با کارشکنی‌ نیروهای نیابتی ایران و حفاظت از کشتی‌ها در دریای سرخ مستقر شده‌ است، گامی مهم در این زمینه بود که برداشته شد. با این حال، اگر دولت بایدن می‌خواهد حوثی‌ها متوقف شوند، باید این را به خاطر داشته باشد که آن‌ها اصولا نباید این موشک‌ها و پهپادها را در اختیار داشته باشند.»