دانشمندان مسیری کلیدی در مغز را کشف کردهاند که راه را برای درمانهای جدید در حوزه حملههای ناشی از ترس و وحشت، یا همان حملههای وحشتزدگی (حمله پانیک)، هموار میکند.
محققان موسسه مطالعات بیولوژیکی سالک در کالیفرنیا یک مدار مغزی متشکل از نورونهایی را پیدا کردند که علائم شبهوحشت در موشها را تنظیم میکند. یافتههای آنها روز پنجشنبه در نشریه نیچر نوروساینس منتشر شد.
به گزارش نیویورک پست، دانشمندان از نواحی و نورونها و اتصالهای مغزی که در حملههای ناشی از وحشت دخیلاند نقشهبرداری کردند.
سونگ هان، نویسنده ارشد این مطالعه، در بیانیهای گفت: «ما پیشتر فکر میکردیم که بادامه مغز (آمیگدال)، که مرکز ترس شناخته میشود، عامل اصلی این حملههای وحشتزدگی است. اما افرادی که بادامه مغزشان آسیب دیده است نیز دچار این حملهها میشوند. بنابراین، میدانستیم که علت آن را باید در جای دیگری بجوییم.»
او در ادامه افزود: «در حال حاضر، مدار مغزی خاصی را خارج از بادامه مغز پیدا کردهایم که به حملههای وحشتزدگی مربوط است. این یافته الهامبخش درمانهای جدید در اختلال حمله ناشی از وحشت میشود، زیرا با داروهای موجود، که معمولا سیستم سروتونین مغز را هدف قرار میدهند، متفاوت است.»
طبق گزارش کلینیک کلیولند، ۲ تا ۳ درصد جمعیت آمریکا دچار اختلال حمله ناشی از وحشت (حمله پانیک) هستند. بنا بر تخمینها، ۱۱ درصد آمریکاییها هر سال با یک حمله اضطرابی مواجه میشوند.
علائم حملههای وحشتزدگی شامل ترس شدید، عرق کردن کف دست، تنگی نفس، و تند شدن ضربان قلب است.
محققان سالک کارشان را روی هسته پارابراکیال جانبی مغز (بخشی از مغز که اطلاعات حسی را منتقل میکند) متمرکز کردهاند. این ناحیه از مغز تولیدکننده پلیپپتید فعالکننده آدنیلات سیکلاز هیپوفیز (پیایسیایپی) است که تنظیمکننده واکنشهای استرس است.
ساکجی کانگ، محقق ارشد و یکی از پژوهشگران، در این مورد میگوید: «در گذشته، رفتارهای عاطفی و مرتبط با استرس با نورونهای ارائهکننده پیایسیایپی مرتبط بوده است. با شبیهسازی حملههای وحشتزدگی در موشها توانستیم فعالیت این نورونها را مشاهده و ارتباط منحصربهفردی را بین مدار مغزی پیایسیایپی و اختلال حمله اضطرابی کشف کنیم.»
بنا به دریافت محققان، با مهار کردن سیگنالدهی پیایسیایپی میتوان علائم هراس را کاهش داد.
به باور هان، حملههای ناشی از وحشت یا حملههای پانیک ممکن است ناگهانی و بدون دلیل ظاهری رخ دهد، در حالی که اختلالهای اضطرابی معمولا محرکهای واضحی دارند.